[massagewarsaw]

To szczerze i bezprecedensowe wyznanie nie mogło przejść bez echa. Moja koleżanka spodziewa się dziecka i podczas wizyty usłyszała, że musi teraz o siebie dbać, dobrze się odżywiać i generalnie prowadzić zdrowy tryb życia.

Inny niż ja, bo moja dieta to bułki i pizza, powiedział ginekolog, który został opisany jako duży mężczyzna. Doświadczenie nauczyło mnie, że osoby, które postrzegane są jako duże w stosunku do mnie ważą minimum 130 kg.

Piszę żeby Was ostrzec, LEKARZE NIE SĄ AUTORYTETAMI JEŚLI CHODZI O ZDROWY TRYB ŻYCIA. Niestety jest wręcz przeciwnie, generalnie jako środowisko jesteśmy przykładem wszystkiego tego, czego nie powinno się robić. Ma to swoje odzwierciedlenie w statystykach, żyjemy o 10 lat krócej niż społeczeństwo, którym się opiekujemy. Na pewno kluczową kwestią jest łączna ilość godzin przepracowanych w miesiącu, a także praca nocą, na dyżurach.

Część z Was pewnie nie wie tego, ale dyżury lekarskie różnią się od dyżurów w innych zawodach. Np strażacy są w pracy 24h i później mają dwa dni wolne. Ludzie, którzy chodzą do fabryki na różne zmiany, czasem pracują nocami, ale generalnie po prostu przesuwa im się cykl dobowy. Cała konstrukcja organizacji pracy lekarskiej w Polsce, w tym dyżurów, służy temu by ludzie pracowali jak najwięcej, za jak najmniejsze pieniądze. O tym też trzeba będzie napisać więcej, ale dzisiaj skoncentrujmy się na tym, że mamy ludzi, którzy pracują jakieś 80h tygodniowo.

To uruchamia nam całą kaskadę zdarzeń. Kiepskie, śmieciowe jedzenie, bo nie ma czasu kiedy ugotować, ani zjeść. Sam, kiedy jeżdżę karetką z dziką pasją zajadam orlenowskie zapiekanki. Możecie mi zaufać jestem koneserem, miałem niezwykłą przyjemność wypróbować wszystkie stacje benzynowe. To ma swój urok, obsługa kiedy nakłada Ci sos (polecam barbecue) czasem zapyta się czy dyżur był ciężki, czy roboty było dużo. Wtedy choć ze zmęczenia nie widzisz na oczy, czujesz się potrzebną i ważną częścią społeczeństwa, nawet jeśli przez pół nocy ganiałeś się z Panami Menelami po mieście.

Wiedza przeciętnego lekarza na temat dietetyki i zasad zdrowego odżywiania się jest taka sama jak w społeczeństwie. Nie zmieniło tego kilka godzin na studiach poświęconych zdrowemu odżywianiu się, więc nie pytajcie się lekarzy o to. Chyba, że stanie przed Wami okaz zdrowia, który w przerwie między pisaniem recept będzie na zmianę się podciągał i robił pompki.

Do pełnowartościowego pożywienia pełnego zdrowego glutenu i bielutkiej mąki dochodzą oczywiście energetyki i dawki kofeiny, które dla większości ludzi byłyby śmiertelne. Do tej pory pamiętam cichą rozpacz po awarii ekspresu do kawy, atmosferę pełną wzajemnych pretensji i oskarżeń, taka sytuacja jak w związku, kiedy chcielibyście żeby ta druga osoba się zdematerializowała. Wtedy też zostałem bohaterem, wziąłem urządzenie na plecy, (wielki kombajn, myślałem, że wejdzie do plecaka i że można z tym jechać rowerem) i przeszedłem pół miasta, informując serwis, że jeśli nie dokonają natychmiastowej naprawy, to stanie blok operacyjny.

Pamiętam taką sytuację ze studiów, kiedy musieliśmy zdawać praktyczny egzamin z rzeczy, których nigdy nie robiliśmy (nie było sprzętu/klucza do sali/asystenta) i przez całą noc piliśmy energetyki i oglądaliśmy filmiki szkoleniowe na youtubie. Kolega pod wpływem stymulantów (legalnych) zdołał dokonać takiej incepcji na swoim umyśle, że zdał egzamin praktyczny na piątkę, po prostu był pewien, że robił to już setki razy.

Dorabianie popołudniami uniemożliwia jakąkolwiek aktywność fizyczną i dlatego nie pracuję popołudniami, bo ciężko jest to pogodzić z siłownią. Mam swoje priorytety i zasady i wiem, że życie to nieustanna sztuka wyboru. Niestety na treningach nie widuje zbyt wiele osób ze studiów, na szczęście czasem udaje się jeszcze umówić z nimi piłkę. Większość męskiej populacji lekarskiej można scharakteryzować terminem, który chyba jeszcze nie ma polskiego odpowiednika: skinny fat. To jest taki człowiek, który w ubraniu wygląda szczupło i zdrowo, ale jak zdejmie koszulkę to się okazuje, że mógłby trochę poćwiczyć.

Zainspirował mnie kiedyś artykuł o tym, że jak stażyści przyszli do pracy do jakiejś korporacji to nagle zapełnił się parking, bo wyższy personel zazwyczaj biega do pracy. Od kilku lat do szpitala i po mieście poruszam się głównie rowerem. Łódzka komunikacja miejska jest w kiepskim stanie, a co do jazdy autem, to na te kilka/kilkanaście kilometrów to się diesla nie opłaca włączać, bo to szkodzi turbinie. Kiedy było szczególnie dużo roboty w Porozumieniu Rezydentów, to jeździłem pociągiem, miałem te kilkanaście minut, żeby w komfortowych warunkach pozałatwiać zaległości.

W mojej poprzedniej pracy temat jazdy rowerem był okazją do niekończących się small talków i żartów, ale na szczęście lubię się wyróżniać, więc nie było źle. Jeden żart był szczególnie dobry, „jak wróciłeś do domu, po tym jak ukradziono Ci siodełko”. Parę razy jechałem też do pracy na rolkach i muszę powiedzieć, że była to świetna zabawa.

Ostatnio praktykowałem bieganie do pracy. Pomysł początkowo wydaje się być głupi i ekstrawagancki, generalnie dlatego, że nikt tego nie robi. Trzeba jednak wziąć pod uwagę uwarunkowania i spróbować. Mam wielkie szczęście, że pracuje na bloku operacyjnym i tam są nowe, nieużywane prysznice. Tylko dla Damianka i nawet je ktoś czyści, normalnie lepiej niż w domu. Szkoda tylko, że z uwagi na dystans, czyli 8 km w jedną stronę takie bieganie nie jest osiągalne dla mnie codziennie.

Przy mojej masie jest to za duże obciążenie dla stawów, ale jest to kierunek, w którym chciałbym iść. Człowiek czuję się w pracy pełen energii, po powrocie do domu trochę gorzej, ale przynajmniej masz spokój z treningiem i już. Możesz poczuć się lepszy od tych wszystkich ludzi, którzy jadą na siłownię samochodem, żeby tam biegać lub jeździć na rowerze.

Część osób może się zapytać, Damian jak to możliwe, że tyle ćwiczysz, przejeżdżasz rowerem kilka tysięcy kilometrów rocznie i ciągle masz nadwagę? Odpowiedź na to pytanie moi drodzy, jest prosta, po prostu lubię jeść, autentycznie robię to z pełną świadomością. Moja motywacja do diety spada wraz z utratą wagi, wtedy myślę sobie, że warto się jakoś nagrodzić, a w miarę tego jak staje się coraz bardziej trzycyfrowa biorę się w ryzy. Koło życia, jak w Królu Lwie. Zresztą swoim pacjentom, a zwłaszcza pacjentkom (bo one częściej łapią się w te ostre kryteria) powtarzam, że tak naprawdę to waga nie ma znaczenia, o ile tylko jest dwucyfrowa. Czego Wam wszystkim życzę!

Jeszcze jedno, kto jest w takim razie wzorem do naśladowania? Trenerzy, których poznałem na fitfabric. Wiedzą wszystko o żywieniu, o dietach, o wpływie stresu na ludzki organizm, o działaniu kortyzolu. Lubię z nimi rozmawiać i wiem, że im w kwestii zdrowego trybu życia można zaufać. W przeciwieństwie do lekarzy, ale zaufanie to nie jest najwłaściwsze słowo, bo oni tak naprawdę chcą pomóc, chcą dobrze, to nie jest ich wina, lepszym opisem sytuacji będzie:

Lekarze nie praktykują zdrowego trybu życia

z damianmowi.pl

[massagewarsaw]

Fenomen nic nie wartych prac. Blog dr Damiana
http://forum.e-masaz.pl/viewtopic.php?p=26156

Czy warto osiągnąć sukces w życiu? Blog dr Damiana
http://forum.e-masaz.pl/viewtopic.php?t=4587