[massagewarsaw]

Do Stowarzyszenie Fizjoterapia Polska

Stanowisko ZG PTF dotyczące ustawy o zawodzie fizjoterapeuty

ZG PTF ze zdziwieniem przyjmuje opinie wyrażane zarówno w wystąpieniach jak
i pismach członków stowarzyszenia zawodowego „Fizjoterapia Polska”, które w sposób
niejednoznaczny i nierzetelny mogą przedstawiać obecną sytuację dotyczącą projektu
ustawy o zawodzie fizjoterapeuty.

ZG PTF przypomina i podkreśla fakt wspólnego, wraz ze stowarzyszeniem FP,
złożenia projektu ustawy w Ministerstwie Zdrowia. ZG PTF popiera działania
stowarzyszenia zawodowego „Fizjoterapia Polska” dotyczące możliwości szybkiego
uregulowania prawnego zawodu fizjoterapeuty.

Od początku istnienia PTF prowadzone były prace nad wprowadzeniem w życie
ustawy o zawodzie fizjoterapeuty. Polskie Towarzystwo Fizjoterapii wniosło w różnych
okresach 7 projektów opisu zawodowego wraz z projektami ustawy, pozyskując na
poszczególnych etapach prac rządowo-sejmowych poparcie ministrów, posłów
i senatorów RP. Niestety, z powodu różnych przyczyn, nie udało się doprowadzić tych
prac do pozytywnego finału.

Należy podkreślić, że prace te uległy zintensyfikowaniu na przełomie 2012/2013
roku, w trakcie licznych spotkań i rozmów przedstawicieli PTF, Stowarzyszenia FP oraz
Ministerstwa Zdrowia, a wcześniej także na poziomie Dziekanów Wydziałów, na których
prowadzone są kierunki fizjoterapii. W marcu 2013 r. podczas spotkania
w Ministerstwie Zdrowia, w obecności parlamentarzystów, przedstawiciele Polskiego
Towarzystwa Fizjoterapii oraz Stowarzyszenia Fizjoterapia Polska zostali poproszeni
o przedłożenie jednolitego projektu ustawy wraz z protokołem rozbieżności, które
dotyczyły przede wszystkim wynikowych kompetencji zawodowych fizjoterapeuty na
poszczególnych poziomach wykształcenia. Jesienią 2013 r. został złożony jednolity
projekt ustawy i stworzone ostateczne warunki do procedowania i uchwalenia przez
Sejm RP Ustawy o Zawodzie Fizjoterapeuty.

ZG PTF pragnie zwrócić uwagę na zasadnicze różnice PTF i SFP związane
z zakresem kompetencji. ZG PTF przyjmuje, że kompetencje zawodowe są ściśle
związane z rodzajem ukończonych studiów i ukończoną specjalizacją w dziedzinie
fizjoterapii, a więc formami przyjętymi w środowisku medycznym i stosowanymi
w zawodach medycznych. ZG PTF podtrzymuje wyrażaną wielokrotnie opinię dotyczącą
kursów dokształcających, zwiększających wiedzę i umiejętności, nie wpływających
jednak na kompetencje zawodowe zdobyte w trakcie studiów wyższych i specjalizacji
podyplomowej. Jednocześnie ZG PTF pragnie poinformować, że zapisy
w proponowanym przez PTF projekcie ustawy rozszerzają kompetencje specjalisty,
jednocześnie sankcjonując kompetencje wynikowe technika, licencjata i magistra.

ZG PTF przyjmuje także do realizacji wszelkie wcześniejsze ustalenia dotyczące
dalszego procedowania nad ustawą o zawodzie fizjoterapeuty i z dezaprobatą przyjmuje
wszelkie działania nie mieszczące się w kanonach szeroko rozumianej współpracy, które
mogą prowadzić do zablokowania prac nad ustawą.

ZG PTF podtrzymuje zaproszenie przedstawicieli SFP do dalszych rozmów, w tym
specjalistów fizjoterapii do uściślenia perspektywicznego kształcenia specjalistów,
samodzielnych pracowników nauki w ramach dyskusji dotyczącej badań naukowych
w zakresie fizjoterapii, nauczycieli akademickich co umożliwi podniesienie jakości
kształcenia akademickiego na kierunku fizjoterapia, a także magistrów, licencjatów
i techników oraz studentów studiów pierwszego i drugiego stopnia w ramach rozmów
dotyczących możliwości podnoszenia umiejętności i zdobywania wiedzy w ramach
poszczególnych poziomów kształcenia.

[massagewarsaw]

Warszawa, dnia 7 listopada 2013 r.

Do Zarządu Polskiego Towarzystwa Fizjoterapii

Szanowni Państwo,

W odpowiedzi na pismo z dnia 31 października 2013 roku, chcielibyśmy wyrazić szczere podziękowanie za dostrzeżenie wkładu Stowarzyszenia Fizjoterapia Polska w zintensyfikowanie prac związanych z procedowaniem Ustawy o zawodzie Fizjoterapeuty.

Stowarzyszenie FP od początku działalności prowadzi transparentną politykę informacyjną odnośnie potrzeby wprowadzenia Ustawy i podejmowanych w tym zakresie działań, wykorzystując do tego dostępne środki przekazu. Kierunki działań SFP określane są miedzy innymi dzięki wiedzy zdobywanej w ramach konsultacji społecznych (spotkania i korespondencja z przedstawicielami stowarzyszeń Pacjentów, przedstawicielami organizacji i instytucji państwowych, posłami RP oraz środowiskiem fizjoterapeutów). Prowadzona przez nas kampania informacyjna uświadomiła zagrożenia dla bezpieczeństwa zdrowia i życia Polaków w obecnym systemie uregulowań prawnych.

Wszystkie informacje i doświadczenia zebrane podczas dotychczasowych działań potwierdzają słuszność poglądów zawartych w Projekcie Ustawy, złożonym wspólnie z Polskim Towarzystwem Fizjoterapii na ręce podsekretarza stanu w Ministerstwie Zdrowia – Pana Krzysztofa Chlebusa, w dniu 29 marca 2013 roku. W projekcie zawarto także propozycje SFP odnośnie kompetencji / obowiązków w zależności od ukończonego stopnia edukacji.

W związku z całokształtem prowadzonej działalności niezrozumiałe są dla nas opinie ZG PTF wskazujące na działania SFP zmierzające do zablokowania Ustawy. Zamiast dzielić zacznijmy się łączyć – wszystkim nam chodzi o to samo - o szacunek dla naszego zawodu.
W październiku 2011 roku Zarząd SFP zaprosił do współpracy nad Projektem Ustawy przedstawicieli Polskiego Towarzystwa Fizjoterapii. Nasze Stowarzyszenie aktywnie uczestniczyło we wszystkich oficjalnych spotkaniach dotyczących Ustawy przestrzegając ustalonych podczas nich zasad i reguł.

Tym bardziej niezrozumiała i budząca niepokój jest informacja zawarta w Państwa piśmie o złożeniu „…jesienią 2013 roku jednolitego Projektu Ustawy", które odbyło się bez wiedzy SFP. ZG SFP w imieniu fizjoterapeutów polskich oraz własnym oczekuje niezwłocznie wyjaśnień w tej sprawie.

Jednocześnie podtrzymujemy złożoną deklarację i gotowość do dalszych rozmów z PTF, ponieważ tylko otwarta wymiana poglądów, oparta na merytorycznym uzasadnieniu może przyczynić się do wypracowania kompromisu i uregulowania zawodu z uwzględnieniem potrzeb wszystkich fizjoterapeutów w Polsce.

Z poważaniem,
Zarząd Główny Stowarzyszenia Fizjoterapia Polska

[massagewarsaw]

Stanowisko ZG SFP w sprawie akcji PTF zachęcającej do poparcia Projektu Ustawy rozszerzającej kompetencje Specjalisty

Szanowni Państwo,
Jako Zarząd Główny Stowarzyszenia Fizjoterapia Polska, chcielibyśmy zająć oficjalne stanowisko w sprawie pisma, które zostało rozesłane (w listopadzie i grudniu br.) przez Biuro Zarządu Polskiego Towarzystwa Fizjoterapii do wielu instytucji, uczelni oraz portali internetowych:

Szanowni Państwo,

W załączniku przesyłam pismo, wyrażające poparcie dla projektu ustawy o zawodzie fizjoterapeuty ZG PTF. Proszę o jego uzupełnienie i umieszczenie na stronach internetowych Oddziałów, a także wysłanie do odpowiednich instytucji, do władz, do sejmu. Proszę również o przesłanie podpisanych dokumentów do biura ZG PTF (mailowo bądź pocztą tradycyjną).

Z wyrazami szacunku,
Kierownik Biura
Polskie Towarzystwo Fizjoterapii

Nawołuje się w nim do zbierania podpisów z poparciem pod Projektem Ustawy, stworzonej rzekomo przez ZG PTF. W piśmie tym, szczególnie podkreślono ważność podziału kompetencji - w Projekcie Ustawy, jaki wspólnie zarządy SFP i PTF złożyły do Ministerstwa Zdrowia w dniu 27 marca 2013 roku. We wszystkich krajach Europy i świata, gdzie zawód Fizjoterapeuty jest prawnie regulowany, kompetencje określone są w sposób bardzo prosty. Każdy absolwent, po zdaniu Egzaminu Państwowego, staje się pełnoprawnym Fizjoterapeutą i ma możliwość swobodnego wykonywania swojego zawodu. Podobna sytuacja ma miejsce w Polsce w odniesieniu do wszystkich prawnie uregulowanych zawodów medycznych takich jak np.: lekarz, pielęgniarka, psycholog, diagnosta laboratoryjny.

Niezrozumiały jest więc dla nas postulat Zarządu Głównego PTF, w którym domagają się, aby polski Fizjoterapeuta, który kończy studia i zdaje Egzamin Państwowy (jeden z punktów Projektu Ustawy o zawodzie Fizjoterapeuty) musiał dodatkowo odbyć dwuletni staż zawodowy, aby przystąpić do czteroletniej specjalizacji, aby w końcu, licząc czas studiów i specjalizacji proponowanej przez PTF, uzyskać pełne kompetencje zawodowe i stać się „pełnoprawnym Fizjoterapeutą” po 11 latach nauki.

Z informacji od osób starających się o Specjalizację wiemy, że czas oczekiwania na miejsce w niektórych przypadkach wydłuża się nawet do dziesięciu lat, co w takim wypadku oznacza to uzyskanie pełnych kompetencji, dopiero po 19 latach! Rocznie przybywa tylko około 60 nowych Specjalistów. Biorąc pod uwagę, że szacuje się liczbę Fizjoterapeutów w Polsce - na blisko 60 tysięcy, wśród których jest jedynie 704 zarejestrowanych Specjalistów rehabilitacji ruchowej i Fizjoterapii, jasno wynika, że propozycje ZG PTF są mocno niewydolne.

Tego typu postulaty, naszym zdaniem, odbiegają od rzeczywistych potrzeb Pacjentów w Polsce oraz od konieczności ułatwienia dostępu do Fizjoterapeuty. Podważają one również edukację Fizjoterapeutów w polskich szkołach i na uczelniach wyższych. Nasuwa się pytanie, czy Zarząd Główny PTF uważa, że osoba kończąca 5-letnie studia nie jest przygotowana do samodzielnego prowadzenia terapii Pacjenta? Specjalizacje, z naszego punktu widzenia, powinny doskonalić wiedzę z wybranych dziedzin rehabilitacji medycznej takich jak: neurologia, ortopedia, pediatria, kardiologia etc. Powinny rozszerzać podstawowe kompetencje fizjoterapeuty, przyznane mu po ukończeniu podstawowej edukacji szkolnej lub akademickiej.
Z wyrazami szacunku

Zarząd Główny Stowarzyszenia Fizjoterapia Polska

[massagewarsaw]

Szanowne Koleżanki, Szanowni Koledzy,

Bardzo dziękujemy za liczne wypowiedzi na Facebooku dotyczące specjalizacji w Fizjoterapii. Zarząd Stowarzyszenia Fizjoterapia Polska jest podobnego zdania jak większość osób, które wyraziły swoje opinie w tej sprawie. Specjalizacje powinny być kierunkowe podobnie jak w naukach medycznych: neurologia, ortopedia, pediatria itd.

Zarząd SFP jednocześnie bardzo krytycznie odnosi się do sytemu specjalizacji, który od wielu lat obowiązuje w naszym zawodzie. Szczególnie krytycznie oceniamy sposób przeprowadzania kursów obowiązkowych do specjalizacji, których bezpośrednimi organizatorami i wykonawcami są osoby (a także ich krewni), które w oficjalnym dokumencie Centrum Medycznego Kształcenia Podyplomowego (CMKP) figurują w gronie ekspertów, którzy Program specjalizacji przygotowali.

Dla przykładu, kursy specjalizacyjne w Opolu organizowane są przez firmę Apteka „Przyjazna” Barbara Szczegielniak, gdzie kierownikiem naukowym jest Pan profesor Jan Szczegielniak kliknij i zobacz „Wykaz kursów specjalizacyjnych na rok 2014”, a kursy organizowane w Zakopanem czy Ostrowcu Świętokrzyskim są organizowane przez firmę Markmed gdzie kierownikiem naukowym i prowadzącym kursy, jest między innymi, Pan profesor Zbigniew Śliwiński - Konsultant Krajowy w Dziedzinie Fizjoterapii.

Karygodnym jest fakt, że Panowie Śliwiński oraz Szczegielniak są jednocześnie:
- Ekspertami, którzy tworzyli Program specjalizacji w dziedzinie Fizjoterapia,
- Wykładowcami na obowiązkowych (płatnych) kursach do specjalizacji oraz
- Członkami Komisji Egzaminacyjnej.

Podobna sytuacja miała miejsce w poprzednich latach.

Uważamy za nieetyczne i odbiegające dalece od zasad konkurencyjności i obiektywizmu w nauczaniu, kiedy to zdanie egzaminu specjalizacyjnego warunkuje się odbyciem płatnych kursów organizowanych i prowadzonych przez członków Komisji Egzaminacyjnej.

Z poważaniem
Zarząd Główny Stowarzyszenia Fizjoterapia Polska

[massagewarsaw]

oficjalny wpis z na tablicy PTF na fb, smiac sie czy plakac?

"Opinia o Panu Prof. Zbigniewie Śliwińskim i Jego prezentacji przesłana przez Pana Mateusza (Fizjoterapeuta) siedzącego obok Pana Doktora na sympozjum.

„Jestem dumny że mamy takiego konsultanta. Pierwszy raz miałem okazję Pana Doktora posłuchać. Wiedza ogromna, erudycja i odwaga. Musimy walczyć o tą ustawę żeby kręglarze, znachorzy, wiejskie babki nie mogły praktykować .Pan Arłukowicz powinien być zdymisjonowany natychmiast za blokowanie naszej ustawy. Jesteśmy zaściankiem pod względem prawnym nie mając ustawy i w elicie jeżeli chodzi o wiedzę (Pana wystąpienie było najlepsze!!!!)

Serdeczne gratulacje
Mateusz ”

[massagewarsaw]

artykuly powiazane:

Ministerstwo analizuje, fizjoterapeuci tracą cierpliwość http://forum.e-masaz.pl/viewtopic.php?p=20761

Grupka lekarzy blokuje ustawę o zawodzie fizjoterapeuty http://forum.e-masaz.pl/viewtopic.php?t=3579

[majkel]

Już dawno, powinny być ustalone zasady o zawodzie fizjoterapeuty. Ale w całym ministerstwie zdrowia i NFZ panuje wolnoamerykanka, kontrakty podpisane do końca czerwca,nowych nie widać nie słychać, pacjenci zdezorientowani gdyż skierowanie jak wiadomo ważne 30 dni, wracają się do lekarzy po zmianę daty po czym skierowanie znów traci ważność. Jednak nie o tym chce napisać, jak mamy skutecznie walczyć o swoje prawa, skoro nikt nie dba o to by takie wiadomości jak te powyżej w postach były jakoś rozsyłane choćby za pomocą fax-a do szpitali czy przychodni? długo nie miałem dostępu do internetu i nie miałem zresztą nie tylko ja pojęcia że są próby ustalenia ustawy. Już dawno powinien działać związek zawodowy Fizjoterapeuty,gdyż ciągle jesteśmy na bocznym torze i nikt nie walczy o jakiekolwiek przywileje w naszym zawodzie.

[massagewarsaw]

Stanowisko Zarządu SFP w sprawie protestu PTF

Koleżanki i Koledzy Fizjoterapeuci,

Z ogromnym smutkiem i zażenowaniem odebraliśmy informacje na temat złożonego protestu do Ministerstwa Zdrowia przez władze PTF i konsultantów wojewódzkich w sprawie powołania dr. Zbigniewa Wrońskiego na stanowisko Krajowego Konsultanta w dziedzinie Fizjoterapii.

Zbigniew Wroński był jednym z trzech kandydatów zgłoszonych przez Zarząd SFP obok Agnieszki Stępień i Macieja Krawczyka. Natomiast Zarząd PTF zgłosił po raz trzeci kandydatury Zbigniewa Śliwińskiego, Jana Szczegielniaka i Marka Kiljańskiego. Minister Zdrowia rozpatrzył wszystkie przedstawione kandydatury i powołał na funkcję Konsultanta Krajowego Zbigniewa Wrońskiego.

Nie rozumiemy, dlaczego kwestionowana jest decyzja Ministra Zdrowia. Kwestionowanie i oprotestowanie tej decyzji w niespełna miesiąc po jej ogłoszeniu jest w naszej opinii nietaktowne i małostkowe. Takie postępowanie świadczy o frustracji kilkunastu osób związanych ze ścisłym gronem zarządu PTF i byłego Krajowego Konsultanta. Nie jest też w żadnym razie odzwierciedleniem panujących nastojów w naszym środowisku.

Uważamy również i nad czym bardzo ubolewamy, że takie działania, zwłaszcza gdy przedostają się do szerokiej opinii publicznej pokazują brak spójności naszego środowiska, dezintegrują i mogą skutkować osłabieniem naszej pozycji negocjacyjnej w procesie regulacji ustawowej naszego zawodu.

Zbigniew Wroński spełnił wszystkie kryteria formalne Ministerstwa Zdrowia, dla pełnienia funkcji do której został powołany. Zarzuty, które kierowane są w stronę dr. Zbigniewa Wrońskiego, np. „brak doświadczenia w zawodzie, brak przynależności do towarzystw naukowych oraz organizacji międzynarodowych” etc., są całkowicie bezpodstawne.

Jak już wspominaliśmy Pan dr Zbigniew Wroński był jednym z kandydatów na stanowisko Konsultanta Krajowego w dziedzinie Fizjoterapii zgłoszonym przez Stowarzyszenie Fizjoterapia Polska, gdzie pełni zaszczytną funkcję członka Komisji Rewizyjnej.

Cieszy się też pełnym zaufaniem i poparciem całego zarządu SFP. Pan dr Zbigniew Wroński brał czynny udział w przygotowywaniu Projektu Ustawy o Zawodzie Fizjoterapeuty, który SFP złożyło na ręce Ministra Zdrowia w roku 2012. Jest młodym ale już bardzo doświadczonym fizjoterapeutą (uzyskał Dyplom w 2000 roku na AWF Warszawa).

Kontynuował studia na poziomie doktoranckim na AWF, a później PAN uzyskując tytuł dr n. biologicznych oraz specjalizację z fizjoterapii. Praktykował i studiował metody fizjoterapeutyczne na 9 miesięcznym kursie PNF w Valejo, (USA) uzyskując uprawnienia międzynarodowego Terapeuty PNF. Ukończył szkolenie z egzaminem McKenzie oraz Maitland. Od wielu lat jest organizatorem tych kursów w Polsce. W 2009 roku był członkiem założycielem Organizacji Terapii Manualnej – OMT Poland pierwszej organizacji, która stała się członkiem Światowej Organizacji Ortopedycznych Terapeutów Manualnych – IFOMPT.

W 2011 roku był jednym z delegatów reprezentujących Polskę na konferencji WCPT w Amsterdamie w panelu poświęconym Terapii Manualnej. Od początku działalności SFP, działał w jej strukturach choć poza ścisłym zarządem. W kadencji 2014 - 2018 został wybrany na członka Komisji Rewizyjnej.

Kolejny zarzut ze strony PTF, domniemanej „zależności zawodowej nowego Konsultanta Krajowego w dziedzinie Fizjoterapii wobec Konsultanta Krajowego w dziedzinie Rehabilitacji medycznej” jest również nieprawdziwy, gdyż dr Zbigniew Wroński od lat nie jest już pracownikiem Instytutu Reumatologii i w związku z tym nie ma żadnej zależności zawodowo/służbowej w stosunku do Krajowego Konsultanta d/s Rehabilitacji.

Jednocześnie fakt dobrych kontaktów ze środowiskiem lekarskim jest jego atutem, a nie wadą, bo umożliwi odbudowę zniszczonej, przez poprzedniego Konsultanta Krajowego w dziedzinie Fizjoterapii, platformy porozumienia z lekarzami rehabilitacji.

Pan dr Zbigniew Wroński jest osobą dynamiczną, która reprezentuje i rozumie najnowsze tendencje światowe w zakresie fizjoterapii. Posiada także liczne kontakty międzynarodowe, które ułatwią mu znacznie adoptowanie najefektywniejszych rozwiązań w tym zakresie, co na pewno poprawi leczenie chorych oraz zaspokoi dążenia całego środowiska fizjoterapeutów polskich.

Nasze Stowarzyszenie jeszcze raz pragnie wyrazić pełne poparcie dla wyboru dr. Zbigniewa Wrońskiego na Krajowego Konsultanta. Jesteśmy dumni oraz wierzymy, że Pan dr Zbigniew Wroński będzie godnie reprezentował nasze środowisko jako Konsultant Krajowy w dziedzinie Fizjoterapii.

Z poważaniem
Zarząd Główny SFP

[massagewarsaw]

Fizjoterapeuci kłócą się o konsultanta krajowego

Jak informowaliśmy, fizjoterapeuci związani z Polskim Towarzystwem Fizjoterapii protestowali przeciwko powołaniu dr. Zbigniewa Wrońskiego na krajowego konsultanta w dziedzinie fizjoterapii. Z kolei fizjoterapeuci ze stowarzyszenia Fizjoterapia Polska zarzucają PTF małostkowość i frustrację.

Przypomnijmy: Przedstawiciele prawie wszystkich oddziałów Polskiego Towarzystwa Fizjoterapii nie są zadowoleni z wyboru, jakiego dokonał minister zdrowia Bartosz Arłukowicz. Do prezesa Polskiego Towarzystwa Fizjoterapii dr. n. med. Marka Kiljańskiego wpłynęło 13 oficjalnych pism wyrażających niezadowolenie.

Fizjoterapeuci zarzucają nowemu konsultantowi: brak doświadczenia w zawodzie (dr Zbigniew Wroński ukończył specjalizację 2 lata temu), brak przynależności do towarzystw naukowych oraz organizacji międzynarodowych (WCTP), skupiających specjalistów fizjoterapii, brak rozpoznawalności w środowisku akademickim (niewielki dorobek naukowy), brak uczestnictwa w pracach konsultanta wojewódzkiego w dziedzinie fizjoterapii oraz prac nad ustawą dotyczącą regulacji zawodu fizjoterapeuty.

Zdaniem Polskiego Towarzystwa Fizjoterapii obecny wybór zagraża interesom całego środowiska, dlatego członkowie wnioskują o ponowne rozpatrzenie kandydatur na stanowisko krajowego konsultanta w dziedzinie fizjoterapii.

Do czerwca 2014 roku, nieprzerwanie od 2003 roku, funkcję konsultanta krajowego w dziedzinie fizjoterapia pełnił dr hab. n. med. prof. nadz. Zbigniew Śliwiński, wiceprezes Polskiego Towarzystwa Fizjoterapii.

Źródło: zdronet.pl/fizjoterapeuci.org

[massagewarsaw]

masakry ciag dalszy:

"Uprzejmie informujemy, że w ostatni piątek (25 lipca 2014) odbyło się w Warszawie z inicjatywy Konsultanta Krajowego w dziedzinie Fizjoterapii dr. Zbigniewa Wrońskiego, spotkanie przedstawicieli środowiska fizjoterapeutycznego. W spotkaniu wzięli udział przedstawiciele zarządów głównych Stowarzyszenia Fizjoterapia Polska, Polskiego Towarzystwa Fizjoterapii oraz Związku Zawodowego „Fizjoterapia”.

Celem spotkania było omówienie istniejących różnic w stosunku do złożonych Projektów Ustawy o zawodzie Fizjoterapeuty. Podjęto decyzję o powołaniu, pod patronatem Konsultanta Krajowego, środowiskowych zespołów roboczych, które w najbliższych miesiącach zajmą się pracami nad najważniejszymi aspektami związanymi ze wspólnym Projektem Ustawy.

Jednocześnie informujemy, że Zarząd SFP zaapelował o wycofanie złożonego - przez Posłów PSL i PTF w dniu 22 lipca - Projektu Ustawy o zawodzie Fizjoterapeuty.

W trakcie spotkania uzyskaliśmy też zapewnienie ze strony Posłów PO, że natychmiast po przerwie wakacyjnej (około 25 sierpnia) zostanie przez Klub Parlamentarny PO złożony do „Laski Marszałkowskiej” Projekt Ustawy o zawodzie Fizjoterapeuty w wersji uzgodnionej wcześniej przez środowisko (projekt, który od blisko półtorej roku jest w gestii Ministerstwa Zdrowia).

O dalszych pracach i ustaleniach będziemy Was na bieżąco informować."

a ha ha ha

[massagewarsaw]

Szanowni Koleżanki i Koledzy fizjoterapeuci,

od początku istnienia Polskiego Towarzystwa Fizjoterapii pracujemy na wprowadzeniem w życie ustawy o zawodzie fizjoterapeuty formułując jednocześnie autorytatywne argumenty za jej wprowadzeniem. Dobro pacjenta wymaga właściwie przygotowanego fizjoterapeuty.

W różnych fazach starań o uregulowanie zasad funkcjonowania naszego zawodu wnieśliśmy 7 projektów profilu zawodowego, z których każdy miał w swojej treści zapisy tworzące spójność kompetencji z przygotowaniem zawodowym. Od zachowania tak sformułowanej wartości odstąpić nie możemy. Wierzymy, iż w swoich poglądach na funkcjonowanie zawodu fizjoterapeuty również – Szanowne Koleżanki i Koledzy - podzielicie tę zasadę.

Wydaje się, iż wspólny wysiłek naszego towarzystwa, innych organizacji zawodowych i poszczególnych fizjoterapeutów, zmierza ku uregulowaniu ustawowemu zasad funkcjonowania zawodu fizjoterapeuty.

W trakcie prac nad procedowaniem ustawy o zawodzie fizjoterapeuty, w okresie listopad 2012 - marzec 2013 odbyliśmy wiele spotkań w Ministerstwie Zdrowia oraz Sejmie. Od marcu 2013 roku – po uzgodnieniach ze Stowarzyszeniem Fizjoterapia Polska w środowisku parlamentarnym i rządowym zafunkcjonował wspólny dla naszego środowiska projekt ustawy o zawodzie fizjoterapeuty.

W tym wspólnym projekcie zaproponowaliśmy takie zestawienie kompetencji i czynności zawodowych ze stopniami wykształcenia, aby procedowana ustawa zapewniała pacjentom dostęp do odpowiednio przygotowanych fizjoterapeutów.

Niestety - mimo, iż próby uregulowania zawodu medycznego fizjoterapeuty trwają co najmniej od 1998 roku, zakończenia prac w tym zakresie nie było widać. W swoim piśmie z dnia 07 lipca 2014 roku Ministerstwo Zdrowia składa naszemu Towarzystwu podziękowanie (cytat z pisma Ministerstwa): „za okazane zainteresowanie problematyką dotyczącą stosownych uregulowań prawnych dla zawodu fizjoterapeuty”. Z treści pisma wynikała niekreślona „długofalowość” planowanych działań Ministerstwa oraz bardzo „długi marsz” ku ustawie przy zręcznej pozoracji prac. W tej sytuacji w dniu 23 lipca 2014 r. został złożony poselski projekt ustawy o zawodzie fizjoterapeuty.

Projekt ten powstał przy znaczącym udziale Polskiego Towarzystwa Fizjoterapii. Zaznaczyć musimy, iż poseł zajmujący się sprawą próbował w ministerstwie dotrzeć do ww. projektu wspólnego PTF i SFP, ale nikt w resorcie nie mógł udostępnić treści projektu z przyczyn nie znanych. Oczekujemy – w sytuacji ponad 15-letniej debaty na omawiany temat – aktywnego udziału Ministerstwa w sfinalizowaniu procedury legislacyjnej. Ale przede wszystkim prosimy Koleżanki i Kolegów fizjoterapeutów o zapoznanie się z wniesionym projektem i kierowanie do nas merytorycznych uwag, aby można było wnieść zgodne z opinią środowiska autopoprawki.

Podkreślić należy, iż prawo wspólnotowe kwestię regulacji poszczególnych zawodów oddaje w gestię ustawodawstwa poszczególnych krajów członkowskich. Osoby wykonujące zawód medyczny (w tym fizjoterapeuci) muszą podlegać szczególnej odpowiedzialności zawodowej. Zawód fizjoterapeuty jest zawodem regulowanym w 27 krajach Unii Europejskiej. W Polsce nie ma ustawowych jednoznacznych zasad określających dostęp do wykonywania zawodu fizjoterapeuty.

Czynności fizjoterapeutyczne wykonują osoby bez kwalifikacji zawodowych, po stosunkowo krótkich kursach przyuczających. Brak właściwych kwalifikacji i kompetencji stanowi wprost zagrożenie dla zdrowia i życia pacjenta wynikające zarówno z błędnej diagnostyki jak i nieprofesjonalnie wykonywanych czynności zawodowych.

Wspomniane zagrożenie dotyczy w największym stopniu pacjentów korzystających ze świadczeń udzielanych przez podmioty gospodarcze prowadzące gabinety w oparciu o ustawę z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej, która nie przyznaje organowi ewidencyjnemu prawa weryfikacji uprawnień i kwalifikacji zawodowych wnioskodawcy.

Wniesiony w dniu 23 lipca 2014 roku projekt ustawy reguluje wymagania kompetencyjne i kwalifikacyjne do wykonywania czynności fizjoterapeutycznych i zobowiązuje organy ewidencyjne do weryfikacji zgodności posiadanych kwalifikacji z wymaganiami kwalifikacyjnymi dla danego zawodu. Wniesiony projekt ustawy wprowadza instytucję jawnego rejestru pozwalającego na identyfikację fizjoterapeuty i określenie jego kwalifikacji.

Nasz projekt ustawy wprowadza mechanizmy mające zapewnić dostęp do wykonywania zawodu tylko profesjonalistom w danym zawodzie ( art. 4, 14 czy 33 ustawy). Ale krąg osób profesjonalnie - wg ustawy - przygotowanych do zawodu jest szeroki. Nie tworzy się warstwy elitarnej, lecz wprowadza wymóg, aby czynności fizjoterapeutyczne, czy to w ramach stosunków pracowniczych czy w gabinetach prywatnych, wykonywane były przez osoby z określonym zasobem kwalifikacji dla naszego zawodu.

W art. 4 projektu wprowadza się szczegółowy wykaz czynności zawodowych fizjoterapeuty w ramach poszczególnych zadań zawodowych i odpowiadający im poziom wykształcenia, niezbędny do ich wykonywania, okreś1ony w ramach wymagań kwalifikacyjnych, niezbędnych do wykonywania zawodu fizjoterapeuty. Prosimy Koleżanki i Kolegów o zapoznanie się z treścią tego artykułu, co pozwoli obiektywnie ocenić jego walory przyjazne dla wszystkich przedstawicieli zawodu fizjoterapeuty.

W sprawie wsparcia idei uchwalenia ustawy o zawodzie fizjoterapeuty zwróciliśmy się również do Rzecznika Praw Obywatelskich. Wystąpienie nasze motywujemy prawem osób wykonujących zawód medyczny fizjoterapeuty do takiego samego traktowania jakie dotyczy przedstawicieli innych zawodów medycznych, a więc do obwarowania warunków wykonywania naszego zawodu przepisami rangi ustawowej. Przywołujemy w tym miejscu również konstytucyjne prawa obywatelskie do opieki medycznej – bezpiecznej dla pacjenta, dostępnej (w znaczeniu otoczenia pacjenta opieką rzeczywistego specjalisty) i kompetentnej (gwarantowanej prawem określonymi kwalifikacjami).

Prosimy Szanowne Koleżanki i Kolegów o analizę wniesionego projektu ustawy oraz przedstawionych problemów, skierowanie do PTF merytorycznych uwag dot. ww. projektu oraz o wsparcie działań na rzecz uzyskania właściwej pozycji zawodu fizjoterapeuty w świecie zawodów medycznych.

Szanowni Państwo, od 27 lat służymy naszym członkom, sympatykom, fizjoterapeutom niezrzeszonym, a przede wszystkim pacjentom korzystającym z Państwa usług medycznych.

W 1987 roku powołaliśmy towarzystwo naukowe zajmujące się problematyką fizjoterapii. Współczesna fizjoterapia jest miejscem styku kultury fizycznej i medycyny. Opierając swoje naukowe podstawy na nierozerwalnych związkach z kulturą fizyczną, z biegiem lat stała się odrębną dziedziną naukową.

Duży wpływ na kształt rehabilitacji i fizjoterapii po II wojnie światowej miały organizacje pozarządowe. W 1951 r. w Kopenhadze, przedstawiciele narodowych organizacji z 11 państw, założyli Światową Konfederację Fizjoterapii (WCPT). Pierwszy kongres WCPT odbył się w Londynie w 1953 r. z udziałem przedstawicieli 16 krajów.

Dnia 27 maja 1987 r. powstało samodzielne stowarzyszenie Polskie Towarzystwo Fizjoterapii, będące kontynuatorem prac sekcji działających przez 25 lat w strukturach Polskiego Towarzystwa Walki z Kalectwem.

Podkreślić należy, iż Towarzystwo nasze – w poczuciu reprezentacji całego środowiska, od kilkudziesięciu lat działa w kierunku stworzenia samodzielnego zawodu medycznego i obrony interesów grupy zawodowej fizjoterapeutów i jego integracji. w Polsce.

Jak wspomniano na wstępie Polskie Towarzystwo Fizjoterapii utworzono w 1987 r. Było to możliwe dzięki wcześniejszej działalności Sekcji Magistrów Wychowania Fizycznego Pracujących w Rehabilitacji (od 1976 r. Sekcji Fizjoterapii), która przez 25 lat funkcjonowała w strukturach Polskiego Towarzystwa Walki z Kalectwem (PTWzK).

W ciągu 25 lat istnienia sekcji istotnym momentem stało się też opracowanie dokumentu dotyczącego uznania zawodu fizjoterapii, który w 1983 r. został przesłany do Ministerstwa Zdrowia i Opieki Społecznej (MZiOS). Trwałym efektem tych prac stały się zapisy w Ustawie o Kulturze Fizycznej z 3 lipca 1984 r.,

Osobną kartę w historii sekcji stanowi uczestnictwo jej przedstawicieli w pracach Światowej Konfederacji Fizjoterapii (WCPT - Word Confederation of Physical Therapy). Pierwszym uczestnikiem w Kongresie WCPT była dr M. Kutner-Kozińska, która uczestniczyła w IV Międzynarodowym Kongresie WCPT w Kopenhadze w 1963 r. Obecnie członkiem rzeczywistym WCPT jest Polskie Towarzystwo Fizjoterapii, które uzyskało w maju 1987 r. wpis do rejestru stowarzyszeń, co było jednoznaczne z rozpoczęciem - po 35 latach dążenia do samodzielności organizacyjnej - nowego rozdziału w historii polskiej fizjoterapii zorganizowanej w strukturach Polskiego Towarzystwa Fizjoterapii.

Powstanie samodzielnego towarzystwa wyzwoliło aktywność fizjoterapeutów w całym kraju. Wkrótce powstały oddziały wojewódzkie w różnych częściach kraju: we Wrocławiu, Łodzi, Opolu, Jeleniej Górze, Warszawie, Krakowie, Kielcach, Szczecinie, Katowicach, Włocławku, Gdańsku.

W czerwcu 1990 r. PTF wystąpiło do MZiOS w sprawie ustalenia nazwy i zasad wykonywania zawodu fizjoterapeuty, a także zmiany nazwy magister rehabilitacji ruchowej na magister fizjoterapii. We wrześniu tego samego roku zespół w składzie: dr Czesław Jezierski, mgr Jerzy Knap i dr Zbigniew Śliwiński, opracował 10 stronicowy dokument pt. „Charakterystyka zawodu fizjoterapeuty”, stanowiący bazę do rozmów z odpowiednimi instytucjami, natomiast zespół wrocławskich fizjoterapeutów rozpoczął prace nad projektem ustawy o zawodzie fizjoterapeuty.

Prace nad wprowadzeniem w życie ustawy o zawodzie fizjoterapeuty prowadziliśmy przez ostatnie ćwierć wieku przedstawiając projekty stosownej ustawy i twórczo referując projekty rządowe czy poselskie. Udało nam się zainteresować tym tematem grupę posłów poszczególnych kadencji Sejmu od roku 2001 do kadencji obecnej. Trwałym efektem naszych działań jest stworzenie stanowiska konsultanta krajowego w dziedzinie fizjoterapii, powoływanego przez Ministra Zdrowia oraz utworzenie stanowisk konsultantów wojewódzkich w dziedzinie fizjoterapii, powoływanych przez wojewodów na wniosek konsultanta krajowego.

W 2001 r. powołaliśmy do życia w 2001 r. organu PTF, redagowanego przez wybitnych polskich i zagranicznych fizjoterapeutów pn. „Fizjoterapia Polska”. Ważnym momentem w pracy dla środowiska fizjoterapeutycznego stał się udział jego przedstawicieli w Walnych Zgromadzeniach, powstałej we wrześniu 1998 r. organizacji pod nazwą European Region of the World Confederation for Physical Therapy (ER WCPT).

Organizacja ta zrzesza towarzystwa fizjoterapii z kilkudziesięciu państw Europy. Obecnie ER WCPT jest reprezentantem fizjoterapeutów europejskich wobec Unii Europejskiej i wobec innych ważnych instytucji państwowych w poszczególnych krajach Europy. Członkowie Zarządu Głównego Polskiego Towarzystwa Fizjoterapii uczestniczą w grupach roboczych ER WCPT, tj. w grupie do spraw kształcenia, grupie do spraw zawodowych oraz w grupie do spraw UE, a także w tzw. Grupie Roboczej ds. UE.

Po przystąpieniu do pracy przez polskiego przedstawiciela grupa ta zorganizowała w dniach 8-10 listopada 2002 r. w Berlinie konferencję dotyczącą migracji w UE pt. „Jedna Europa jeden zawód fizjoterapeuty” oraz seminarium dotyczące statusu kształcenia fizjoterapeutów w związku z procesem rozszerzania UE, z aktywnym udziałem naszych przedstawicieli. W ramach pracy ww. Grupy Roboczej ds. UE Zarząd Główny PTF doprowadził do spotkania członków Grupy Roboczej z przedstawicielami Ministerstwa Zdrowia.

W trakcie spotkania wiceprezydent ER WCPT Sigrun Knuttsdottir przedstawiła sytuację fizjoterapeutów w krajach UE, w których zawód ten jest unormowany ustawowo, chroniony jest tytuł zawodowy i czynności zawodowe. Zwrócono także uwagę na fakt, że odpowiednie programy kształcenia fizjoterapeutów realizowane na poziomie uniwersyteckim zapewniają fizjoterapeutom samodzielność w udzielaniu świadczeń, a pacjentom bezpośredni dostęp do fizjoterapeuty.

Jednym z priorytetów ZG PTF w latach 2003-2007 były usilne starania mające na celu powołanie przez właściwych terytorialnie wojewodów, konsultantów wojewódzkich w dziedzinie fizjoterapii. Starania te zaowocowały powołaniem konsultantów we wszystkich województwach, co świadczy o podniesieniu znaczenia i rangi zawodu fizjoterapeuty w Polsce.

Na forum międzynarodowym Polskie Towarzystwo Fizjoterapii działa na rzecz swobodnego przepływu fizjoterapeutów w UE, po ustaleniu wymogów odpowiedniego poziomu kształcenia akademickiego, zapewniającego odpowiednie przygotowanie fizjoterapeutów do pracy, gwarantującego wysoką jakość udzielanych świadczeń fizjoterapeutycznych z zapewnieniem bezpieczeństwa zabiegów, a tym samym bezpieczeństwa pacjenta.

Działalność członków PTF koncentruje się na zmianie statusu fizjoterapeuty w Polsce, zgodnego z normami unijnymi i wytycznymi WHO. Prace naszego Towarzystwa dotyczą m.in. stworzenia opisu zawodu fizjoterapeuty, opracowania koszyka Świadczeń Gwarantowanych i umieszczenie na liście świadczeń medycznych procedury pn. porada fizjoterapeutyczna, zgłaszania uwag do propozycji warunków szczegółowych NFZ dotyczących rehabilitacji leczniczej, powołania komisji CMPK ds. akredytacji ośrodków prowadzących specjalizację z zakresu fizjoterapii, przygotowania ustawy o zawodzie fizjoterapeuty, przypisania zawodu fizjoterapeuty do grupy zawodów medycznych (EKD 85.14 A).

Priorytetowe działania Polskiego Towarzystwa Fizjoterapeutów to:

1. Ostateczne doprowadzenie do uchwalenia ustawy o zawodzie fizjoterapeuty.

2. Ustawiczne podnoszenie pozycji fizjoterapii wśród innych dziedzin medycznych poprzez zalecanie rozwoju zawodowego i etycznego fizjoterapeutów w zakresie: wiedzy klinicznej (specjalizacja) umiejętności praktycznych (kursy), osiągnięć naukowych (publikacje naukowe) oraz umiejętności organizacyjnych (studia podyplomowe z zakresu zarządzania ochroną zdrowia).

3. Ustawiczne podnoszenie pozycji fizjoterapii na rynku świadczeń medycznych akcentując posiadane, opisane wyżej kwalifikacje w kontaktach z kancelariami Prezydenta i Premiera oraz w kontaktach z Ministerstwem Zdrowia, z senatorami, posłami i w kontaktach z mediami.

4. Wzmocnienie pozycji polskiej fizjoterapii wśród innych krajów Europy i świata poprzez prace w międzynarodowych komitetach organizacyjnych i naukowych naszego towarzystwa.

5. Doskonalenie poziomu naukowego „Fizjoterapii Polskiej”.



Obok bardzo ożywionej działalności organizacyjnej członkowie naszego Towarzystwa nie zaniedbują działalności naukowej. Stymulujemy naszych członków do podnoszenia kwalifikacji zawodowych i naukowych, a przedstawicieli naszych delegujemy do udziału w komisjach egzaminacyjnych na kolejne stopnie specjalizacji.

Wśród sekcji PTF wymienić należy:

1) Sekcję Terapeutów Ręki, będącą aktualnie członkiem Międzynarodowej Federacji Towarzystw Terapeutów Ręki (IFSHT) i ściśle współpracującą z Europejską Federacją Towarzystw Terapeutów Ręki (EFSHT),

2) Sekcję Masażu Medycznego, której efektem jest doprowadzenie do publikacji ponad 20 prac naukowych i poglądowych na temat masażu w czasopismach polskich i zagranicznych; na zlecenie Zarządu Głównego PTF przedstawiciele Sekcji Masażu weszli w skład zespołu ekspertów do tworzenia podstaw programowych dla zawodu technik masażysta oraz recenzowali projekt ustawy o niektórych zawodach medycznych; pod patronatem Sekcji i za akceptacją Zarządu Głównego PTF prowadzone są kursy z zakresu masażu tensegracyjnego,

3) Sekcję Terapii Obrzękowej, poprzez pracę której współuczestniczymy wraz z Polską Fundacją Limfologiczną w pracach nad tworzeniem standardów leczenia pacjentów z obrzękami limfatycznymi przy współpracy z krajowym konsultantem rehabilitacji. Ponadto pioniersko działają Sekcja Fizykodiagnostyki i Sekcja Fizjoterapii Stomatologicznej przy PTF.

Towarzystwo nasze cyklicznie organizuje Ogólnopolskie Konferencje Naukowe pod hasłem „Perspektywy Rozwoju Rehabilitacji w Polsce”. Każda z tych konferencji miała po 13 pkt. edukacyjnych. Konferencje te wpisały się na stałe do kalendarza spotkań naukowych w kraju. Ponadto byliśmy współorganizatorem kolejnych edycji obchodów Międzynarodowego Dnia Inwalidy w Zgorzelcu. Współorganizowaliśmy sesje naukowe towarzyszące corocznym Targom Sprzętu Rehabilitacyjnego w Łodzi.

Organizowaliśmy konferencje naukowe towarzyszące Targom Sprzętu Rehabilitacyjnego w Kielcach i Sosnowcu. Współorganizowaliśmy Interdyscyplinarny Kongres Naukowy w Warszawie w latach 2007-2011. Obejmowaliśmy swoim patronatem honorowym 16 konferencji o zasięgu krajowym i międzynarodowym. Aktywnie współpracowaliśmy z Zarządem Targów Lipskich, z którym to w latach 2008, 2011 – 2013 zorganizowaliśmy wspólną sesję naukową towarzyszącą Międzynarodowym Targom Sprzętu Rehabilitacyjnego i Ortopedycznego.

Drogie Koleżanki i Koledzy, przedstawiliśmy krótki rys historyczny i współczesność Polskiego Towarzystwa Fizjoterapii. Wyrażamy przekonanie, iż w pracy naszej jesteśmy wyrazicielami potrzeb i problemów całego środowiska fizjoterapeutów w Polsce – zrobimy więc, co w naszej mocy dla uzyskania ustawowej gwarancji standardów zawodu fizjoterapeuty, waloryzacji jego pozycji wśród innych zawodów medycznych, opracowania koszyka Świadczeń Gwarantowanych i umieszczenia na liście świadczeń medycznych procedury pn. porada fizjoterapeutyczna.

Sukces – mierzony Waszym, Koleżanki i Koledzy, zadowoleniem z uzyskanych rozwiązań – możliwy jest przy wspólnym wysiłku naszego środowiska fizjoterapeutów. Serdecznie zapraszamy do wzięcia udziału w naszych pracach, do udzielenia naszym działaniom aktywnego poparcia, do zasilenia naszych szeregów, do kontaktowania się z naszym Towarzystwem z wykorzystaniem wszelkich środków komunikacji.

Każdy Wasz głos – Koleżanki i Koledzy, jest dla nas źródłem informacji i wiedzy o wspólnych problemach, każdy przekazany nam pogląd czy uwaga zostanie przedstawiona we właściwych gremiach dla osiągnięcia wspólnych nam – fizjoterapeutom polskim, celów.

[massagewarsaw]

Zarząd Główny Stowarzyszenia Fizjoterapia Polska uchwałą nr 01 z dnia 01 grudnia 2014 roku podjął jednogłośną decyzję o wystawieniu negatywnej opinii obu Projektom ustawy o zawodzie fizjoterapeuty, tj: Projektowi autorstwa PSL - PTF złożonemu do laski marszałkowskiej w dniu 23 lipca 2014 roku oraz projektowi autorstwa PO wzbogaconego o uwagi PTF (z listopada 2014) ze względu na niezgodność kompetencji zawartych w projektach z wytycznymi Światowej Konfederacji Fizjoterapii oraz z opinią większości środowiska polskich fizjoterapeutów.

Opinia Zarządu Głównego Stowarzyszenia Fizjoterapia Polska w sprawie projektów ustaw o zawodzie fizjoterapeuty autorstwa Posłów Polskiego Stronnictwa Ludowego i Platformy Obywatelskiej.

Uzasadnienie

Oba przedmiotowe projekty zawierają znaczne podobieństwo przy jednoczesnych rażących różnicach w stosunku do projektu środowiskowego złożonego do Ministerstwa Zdrowia w dniu 27 kwietnia 2012 roku.

Do najistotniejszych należy przyjąć postanowienia:

Artykuły 3 i 4 w całości, które w obu projektach ograniczają prawo wykonywania zawodu 99 % fizjoterapeutów w Polsce i nie są zgodne z artykułem 22 Konstytucji Rzeczpospolitej Polskiej, który stanowi, że „Ograniczenie wolności działalności gospodarczej jest dopuszczalne tylko w drodze ustawy i tylko ze względu na ważny interes publiczny”. Jaki to ważny interes publiczny jest przyczyną próby odebrania nabytych praw?

Od lat fizjoterapeuci po studiach magisterskich, technicy fizjoterapii i licencjaci fizjoterapii prowadzą z powodzeniem samodzielne praktyki fizjoterapeutyczne w całej Polsce pomagając w powrocie do zdrowia wszystkim grupom chorych, od noworodków po osoby starsze, od chorych po udarach mózgu po skrzywienia kręgosłupa, zawały serca i zespoły bólowe. Wprowadzenie niezależności zawodowej wyłącznie dla specjalistów fizjoterapii ograniczy swobodę prowadzenia działalności gospodarczej obejmującej świadczenie usług fizjoterapeutycznych.

W Polsce funkcjonuje wiele tysięcy placówek i gabinetów świadczących usługi fizjoterapeutyczne. Wprowadzenie zapisów o przyznaniu niezależności zawodowej wyłącznie specjalistom w dziedzinie fizjoterapii zmusi właścicieli gabinetów prywatnych do zatrudnienia dodatkowych osób z wymaganymi kwalifikacjami. Dla większości fizjoterapeutów taka sytuacja oznaczać będzie brak możliwości sfinansowania prowadzenia gabinetu i konieczność zawieszenia prowadzonej działalności. Z punktu widzenia ekonomicznego oznacza to także stratę dla Państwa.

Proponowane zapisy są niezgodne z zaleceniami Światowej Konfederacji Fizjoterapii (WCPT), obecną polityką krajów rozwiniętych i stanowiskiem Zarządu SFP. Według zaleceń WCPT zawód fizjoterapeuty jest zawodem autonomicznym i nie podlega innym zawodom medycznym.

Fizjoterapeuta ma prawo do przeprowadzenia badania funkcjonalnego, ustalenia programu terapii, przeprowadzenia jej oraz dokonania ponownej oceny funkcjonalnej w celu określenia efektów postępowania. Każdy zawód ma określone kompetencje, niezależne od innych zawodów. Każda osoba, która ukończy edukację w ramach studiów wyższych na dowolnym kierunku uzyskuje określone kompetencje.

Poziom kompetencji zależy od poziomu ukończonego kształcenia (studia licencjackie, magisterskie). Po ukończeniu kształcenia na poziomie studiów licencjackich lub w systemie kształcenia studiów jednostopniowych, w każdym zawodzie można rozpocząć samodzielną pracę. Kompetencje są rozszerzane w miarę kontynuacji kształcenia na wyższych poziomach.

Zasada ta dotyczy także zawodów medycznych. Lekarz bez specjalizacji po ukończeniu studiów, pielęgniarka po ukończeniu studiów licencjackich, ratownik medyczny po ukończeniu studiów licencjackich, psycholog po ukończeniu studiów magisterskich uzyskują prawo do wykonywania zawodu i udzielania pomocy osobom wymagającym opieki medycznej.

Ich kompetencje rozszerzane są po ukończeniu kolejnych etapów kształcenia (studia magisterskie, specjalizacje lekarskie, inne kształcenie podyplomowe w zawodach medycznych). Szczegółowe zasady ich pracy w ramach Narodowego Systemu Zdrowia regulują określone rozporządzenia, jednak każdy z zawodów medycznych posiada ustawowo nadaną autonomię i prawo do podejmowania samodzielnych decyzji.

Rozdział 5, artykuły od 34 do 52 w obu projektach dyskredytują wszystkie inne formy edukacji podyplomowej, uznając jedynie specjalizację. Proponowane zapisy z uwagi na ograniczoną dostępność sparaliżują system kształcenia podyplomowego. Średnio rocznie tytuł specjalisty fizjoterapii w Polsce uzyskuje 60 osób, przy 60.000 fizjoterapeutów.

Z uwagi na implikacje wynikające z uzyskanego tytułu specjalisty w obu projektach ustaw w tym w szczególności prawo do prowadzenia samodzielnej praktyki fizjoterapeutycznej należy uznać proponowane zapisy za poważne uchybienie zagrażające dostępności do usług fizjoterapeutycznych dla wielu pacjentów w Polsce.

Wprowadzone zmiany w artykułach 67 oraz 69 w Rozdziale 6 obu Projektów w zakresie wybierania składu członków Krajowej Rady Fizjoterapii w opinii Zarządu SFP sparaliżują prace samorządu.

[massagewarsaw]

Koleżanki i Koledzy Fizjoterapeuci,
W związku z trwającymi od kilku tygodni ożywionymi (wręcz burzliwymi) reakcjami Środowiska Fizjoterapeutycznego (zwłaszcza jego młodszej części), sprowokowanymi złożeniem do Sejmu RP Projektu ustawy o zawodzie fizjoterapeuty - autorstwa Posłów PSL i PTF – Zarząd SFP pragnie poinformować, że:

1. W pełni podzielamy obawy Środowiska, co do zagrożeń, jakie złożony do Sejmu projekt może przynieść dla większości Fizjoterapeutów,

2. Jeszcze raz pragniemy podkreślić, że zarówno projekt autorstwa PSL-PTF oraz projekt autorstwa PO (przy którym jak się okazało koledzy z PTF też współpracowali) nie uzyskały i nie uzyskają w takiej formie poparcia SFP. Wyraz tego daliśmy w Opinii wysłanej do Ministerstwa Zdrowia - patrz komunikat opublikowany 4 grudnia br.

3. Jako, że dotychczasowe próby przeprowadzenia wspólnego, mającego poparcie całego środowiska, projektu ustawy okazały się niemożliwe – Zarząd SFP zdecydował się powrócić do prac nad swoim pierwotnym projektem ustawy jaki był złożony do Ministerstwa Zdrowia w kwietniu 2012 roku. http://www.fizjoterapeuci...sfp/projekt.pdf
Jak pamiętacie, procedowanie tego projektu zostało bardzo opóźnione przez ówczesnego Konsultanta Krajowego ds. Fizjoterapii Pana Zbigniewa Śliwińskiego.

4. Chcielibyśmy poznać Wasze zdanie, dowiedzieć się czego według Was brakuje, co chcielibyście zmienić, ulepszyć, poprawić. Następnie Wasze uwagi przekażemy prawnikom, którzy ten Projekt pisali. Poprosimy o ich uwzględnienie i jeśli będzie to możliwe - a co najważniejsze będzie to zgodne z prawem polskim i europejskim - dodanie ich do Projektu.

5. Mamy nadzieję, że przy Waszej pomocy powstanie najlepszy możliwy Projekt, który będzie można nazwać ŚRODOWISKOWYM – projekt, który zadba o interesy wszystkich polskich Fizjoterapeutów.

6. Apelujemy zatem do całego Środowiska o zapoznanie się z tym projektem i przesyłanie do nas wszelkich uwag i sugestii (do końca bieżącego roku na adres mailowy: ustawa@fizjoterapeuci.org ).

7. Jak tylko uzyskamy Wasze szerokie poparcie dla tego Środowiskowego projektu wtedy podejmiemy wspólnie z Wami próbę doprowadzenia do uchwalenia tej ustawy, korzystając z tzw. ścieżki obywatelskiej. Będzie się to wiązało między innymi z zebraniem co najmniej 100.000 podpisów poparcia (obywateli polskich) pod projektem. Obserwując „czarę goryczy” jak się w naszym środowisku rozlała, jesteśmy przekonani, że to nie tylko jest możliwe, ale wręcz konieczne.

8. Czy się uda? Nie wiemy!!! Jesteśmy jednak pewni, że tylko wspólnie i z Waszą pomocą i zaangażowaniem mamy szansę. Postarajmy się zrobić wszystko, aby stać się niezależną i szanowaną grupa zawodową, decydującą samodzielnie o celach, planie terapii i o jej wykonaniu. Tak, jak robią to nasze koleżanki i koledzy w krajach medycznie cywilizowanych. Jeszcze raz pragniemy podkreślić, że w pełni popieramy spontaniczne akcje jakie się w ostatnich dniach i tygodniach (zwłaszcza w mediach społecznościowych) odbywają. Możecie liczyć na nasze wsparcie.

Z poważaniem,
Zarząd Główny Stowarzyszenia Fizjoterapia Polska

[massagewarsaw]

wrzucam tu do jednego worka, choc to jest inna tematyka, ale nie chce zakladac oddzielnego watku do tego oswiadczenia:

W imieniu 30-tysięcznej grupy zawodowej osób pracujących w Ochronie Zdrowia zwracamy się z uprzejmą prośbą do Pana Ministra o wyłączenie opisu zawodu fizjoterapeuty z ustawy „O zawodach wykonywanych w Ochronie Zdrowia.”

Ustawa ta szereguje 28 zawodów w grupie zawodów nie medycznych. Wśród nich znalazł się zawód fizjoterapeuty. Można by zatem sądzić, że jest to zawód paramedyczny co jest niezgodne z obowiązującą terminologią naukową. Może to sugerować, iż fizjoterapia jest paranauką.

Jednak to stanowisko jest niewłaściwe, bowiem paramedycyna jest metodą leczenia sposobami nie uznawanymi przez oficjalną medycynę.

Pani Minister, Ewa Kralkowska, w piśmie skierowanym do Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego jednoznacznie opisała zawód fizjoterapeuty jako zawód medyczny.
Natomiast były konsultant krajowy w dziedzinie rehabilitacji prof. dr hab. n. med. Andrzej Kwolek używa terminu rehabilitacja medyczna jednoznacznie wskazując na medyczny charakter usług fizjoterapii, zaś fizjoterapeutę jednoznacznie zalicza do grupy specjalności medycznych.

Podobne stanowisko zajmowali prof. dr hab. n. med. Wiktor Dega, twórca polskiej rehabilitacji oraz prof.dr hab.n. med. Marian Weiss autorytet z dziedziny rehabilitacji-zaliczając fizjoterapię, masaż leczniczy oraz kinezyterapię do specjalności medycznych. Inni specjaliści, w tym prof. dr hab. Tadeusz Mika oraz prof. dr hab. Janusz Nowotny zajmują analogiczne stanowisko.

Pragniemy zwrócić uwagę Pana Ministra na fakt, iż fizjoterapeuta jest jednym z nielicznych zawodów obok lekarza, lekarza stomatologa, pielęgniarki i położnej, który bezpośrednio wykonuje czynności związane z terapią pacjentów zarówno w ostrym jak i przewlekłym okresie choroby. Współpracuje na zasadach partnerstwa zawodowego z lekarzem w zakresie rehabilitacji leczniczej. Po lekarzach i pielęgniarkach, pod względem liczebności, fizjoterapeuci są trzecią grupą zawodową.

Kontakt fizjoterapeuty z pacjentem nie ogranicza się, tak jak w niektórych, innych specjalnościach, tylko do czasu przewidzianego procedurą (badanie, wykonywanie iniekcji, wykonywanie zabiegów chirurgicznych itp.), ale jest dużo dłuższy i obejmuje bardzo szeroki wachlarz procedur wykraczający bardzo często poza procedury czysto fizjoterapeutyczne, oparty na codziennych wizytach zwłaszcza w przypadkach przewlekłych. W większości schorzeń nie ma możliwości powrotu pacjenta do pełnej sprawności, a nawet wyleczenia bez stosowanych przez fizjoterapeutę odpowiednich technik i metod fizjoterapeutycznych, (nadmieniam, iż większość metod stosowanych w światowej rehabilitacji została opracowana przez fizjoterapeutów).

Częste bezpośrednie kontakty z pacjentem, poświęcanie więcej czasu na rozmowę i wysłuchanie pacjenta, ulga, jaką bezpośrednio przynosimy choremu, budzą duże zaufanie do fizjoterapeuty. Powrót pacjenta do pracy zawodowej uzależniony jest od funkcjonalnej oceny i wdrożenia funkcjonalnego postępowania fizjoterapeutycznego.

W związku z powyższym jeszcze raz proponujemy wykreślenie z projektu ustawy o zawodach wykonywanych w ochronie zdrowia zawodu fizjoterapeuty i podjęcie prac legislacyjnych nad oddzielnym uregulowaniem tj. projektem ustawy o zawodzie fizjoterapeuty /projekt jest gotowy, dwukrotnie czytany w Sejmowej Komisji Zdrowia poprzedniej kadencji Sejmu /.

Argumenty przemawiające za takim rozwiązaniem są następujące:

1. W państwach członkowskich UE zawód fizjoterapeuty / physiotherapist / legitymuje się niezależnością w wykonywaniu zadań merytorycznych, fizjoterapeuci osobiście programują, realizują i kontrolują efektywność świadczeń fizjoterapeutycznych.

2. W naszym kraju w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z 20 kwietnia 1995 roku z późniejszymi zmianami w Klasyfikacji Zawodów i Specjalności w rozdziale VI Ochrona Zdrowia jest zapisane, „...Specjalista z rehabilitacji ruchowej jest bezpośrednio związany z ochroną zdrowia i współpracuje na zasadzie partnerstwa zawodowego z lekarzem w zakresie rehabilitacji leczniczej.

Do zadań specjalisty rehabilitacji ruchowej należy przeprowadzanie badań diagnostycznych umożliwiających określenie potrzeby i zakresu rehabilitacji ruchowej. Zalecanie stosowania zabiegów i ćwiczeń oraz wykonywanie osobiste lub nadzorowanie ich wykonania przez fachowy personel pomocniczy.

Z treści tego rozporządzenia jednoznacznie wynika, iż zawód fizjoterapeuty jest zawodem medycznym a kompetencje fizjoterapeuty polskiego są porównywalne z kompetencjami fizjoterapeutów z krajów Unii Europejskiej.

3. Wykonywanie zawodu fizjoterapeuty polega, podobnie jak wykonywanie zawodu pielęgniarki, położnej, lekarza - na bezpośrednim udzielaniu świadczeń zdrowotnych (usług o wyjątkowym charakterze społecznym) i jest to zgodne z treścią Art. 18d ust. 1, pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 1991 roku o zakładach opieki zdrowotnej / Dz. U. nr 91 poz. 408 z późn. zmianami /, z którego wynika, że :” osoba wykonująca zawód medyczny, należy przez to rozumieć osobę, która na podstawie odrębnych przepisów uprawniona jest do udzielania świadczeń zdrowotnych oraz osobę legitymującą się nabyciem fachowych kwalifikacji do udzielania świadczeń zdrowotnych w określonym zakresie lub w określonej dziedzinie medycyny”.

4. Biuro Studiów i Ekspertyz Kancelarii Sejmu 13 grudnia 1996 roku udzieliło odpowiedzi Posłance Krystynie Sienkiewicz na następujące pytania: Czy w klasyfikacji zawodów występuje samodzielny zawód fizjoterapeuty, czy ukończenie studiów wyższych w zakresie wychowania fizycznego - kierunek rehabilitacji ruchowej bądź medycznego studium fizjoterapii upoważnia do samodzielnego wykonywania zawodu podobnie jak samodzielnym zawodem jest zawód lekarza, pielęgniarki czy położnej, czy zawód fizjoterapeuty może być zaliczany do zawodów medycznych, czy są przykłady innych krajów w Europie lub Ameryce Północnej, w których występuje samodzielny zawód fizjoterapeuty oraz samorząd fizjoterapeutów, czy w poprzednich kadencjach Sejmu były składane do laski marszałkowskiej projekty ustaw o zawodzie i samorządzie fizjoterapeutów. Odpowiedź brzmi następująco „ ... z przedstawionych powyżej klasyfikacji wynika, że zawód fizjoterapeuty jest zaliczany do zawodów medycznych” i dalej „na podstawie informacji uzyskanych w Ministerstwie Zdrowia i Opieki Społecznej i AWF w Warszawie wynika, że ukończenie studiów wyższych w zakresie wychowania fizycznego kierunku rehabilitacja ruchowa bądź medycznego studium zawodowego z tytułem technik fizjoterapii upoważnia do samodzielnego wykonywania zawodu”.

5. Zaliczenie zawodu fizjoterapeuty do zawodów medycznych jest potwierdzone także rozporządzeniem Ministra Zdrowia w sprawie Rejestracji Zakładów Opieki Zdrowotnej, bowiem w załączniku 5 w części dotyczącej personelu medycznego zawarta jest lista osób wykonujących zawód medyczny i w tej grupie zawodów medycznych wylistowany jest magister rehabilitacji ruchowej.

6. W systemie ochrony zdrowia zawód fizjoterapeuty coraz powszechniej wykonywany jest jako „wolny zawód” w oparciu o przepisy ustawy o działalności gospodarczej – nie ma niestety efektywnego systemu nadzoru nad tą działalnością. Nie mniej jednak warunkach szczegółowych kontraktacji usług z Narodowym Funduszem Zdrowia na 2004 rok jest możliwość bezpośredniego kontraktowania świadczeń zdrowotnych w zakresie fizjoterapii jako samodzielny gabinet fizjoterapii bądź jako samodzielny zakład fizjoterapii. Jest to zgodne z przyjętą przez Polskę Międzynarodową Klasyfikacją Procedur Medycznych /Revision Clinical Modification St. Antony’s 1991 Inpatient Coding Guidelines/ ICD-9-CM /ICD-9th, w której to są wymienione wszystkie procedury diagnostyczno-terapeutyczne stosowane we współczesnej medycynie, fizjoterapia występuje pod kodem 93. Wymienione są tu wszystkie procedury fizjoterapeutyczne wraz z diagnostyką. Rehabilitacja w tej klasyfikacji dotyczy tylko rehabilitacji mowy, czytania i rehabilitacji ślepoty. Jak z powyższego wynika cały świat określa mianem „fizjoterapia”, to co w Polsce nazywane jest rehabilitacją z wynikającymi z tego implikacjami nie tylko merytorycznymi, ale przede wszystkim finansowymi dla budżetu państwa.

7. Przynależność zawodu fizjoterapeuty do zawodów medycznych, których wykonywanie nie jest obciążone 22% podatkiem VAT potwierdza również Główny Urząd Statystyczny, rozporządzenie Prezesa Rady Ministrów w sprawie Polskiej Klasyfikacji Usług jednoznacznie określa usługę fizjoterapeuty jako usługę medyczną. W tej klasyfikacji podklasa 85.14.A dotyczy Działalności Fizjoterapeutycznej obejmującej indywidualną lub zespołową działalność fizjoterapeutów, prowadzoną w takich dziedzinach jak: diagnostyka fizjoterapeutyczna, fizykoterapia, hydroterapia, masaż leczniczy, terapia ruchowa, itp. Działalność ta może być prowadzona w placówkach medycznych, takich jak: przychodnie ogólne, przyzakładowe, zakładowe, szkolne, przy domach starców, przez specjalistyczne placówki medyczne inne niż szpitale, w prywatnych gabinetach oraz w domu pacjenta. Działalność paramedyczna obarczona podatkiem VAT jest w podklasie 85.14.E.

8. W związku ze specyfiką udzielanych świadczeń zdrowotnych fizjoterapeuta obowiązany jest legitymować się szczególnymi cechami psychofizycznymi i moralnymi (powinien być wymóg niekaralności) oraz wysokimi, stale podnoszonymi kwalifikacjami zawodowymi. Jest to zgodne ze Strategią rozwoju kształcenia ustawicznego do 2010 roku przyjętą przez Radę Ministrów z dnia 08 lipca 2003 roku.

9. Fizjoterapeuta, z uwagi na charakter otrzymywanych w toku wykonywania zawodu informacji, musi przestrzegać tajemnicy zawodowej, powinien działać zgodnie z zasadami etyki zawodowej oraz mieć jasno określone zasady odpowiedzialności zawodowej. W projekcie ustawy o zawodzie fizjoterapeuty zarówno zasady tajemnicy zawodowej, etyki zawodowej oraz odpowiedzialności zawodowej zostały jasno określone.

10. W Polsce nadzór nad wykonywaniem zawodu fizjoterapeuty pełni konsultant krajowy w dziedzinie fizjoterapii .

11. Nadzór merytoryczny nad pracą fizjoterapeutów ma faktycznie bardzo ograniczony zakres z uwagi na brak właściwych instrumentów prawnych. Jest to kolejny argument za osobnym uregulowaniem prawnym zawodu fizjoterapeuty. Nie ma w Polsce jednolitych zasad określających dostęp do wykonywania tego zawodu. W systemie pracują „fizjoterapeuci” legitymujący się bardzo różnymi kwalifikacjami np. do wykonywania masażu leczniczego dopuszczane są osoby po kursach. Opracowany projekt ustawy o zawodzie fizjoterapeuty jednoznacznie określa tytuł zawodowy uprawniający do wykonywania tego zawodu.

12. Dzięki zasadzie swobodnego przepływu osób w Unii Europejskiej każdy obywatel państwa członkowskiego UE ma prawo do wykonywania pracy w innym państwie członkowskim UE na warunkach takich samych jak w kraju pochodzenia. Jeżeli w Polsce zawód fizjoterapeuty nie będzie uregulowany, nie będzie żadnego wpływu na to kto, z jakimi kwalifikacjami wykonuje w Polsce ten odpowiedzialny zawód.

13. System uznawania kwalifikacji odnosi się bowiem tylko do zawodów regulowanych. W krajach Unii Europejskiej zawody, których „wykonywanie w sposób niewłaściwy może spowodować utratę życia, zdrowia albo straty moralne” są uregulowane specjalnymi przepisami szczegółowo określającymi wymagania kwalifikacyjne i warunki konieczne do ich wykonywania. Zawód fizjoterapeuty uregulowany jest w większości z państw europejskich, między innymi w Szwecji, Norwegii, Danii, Finlandii, Niemczech, Francji, Holandii, Wielkiej Brytanii i dlatego też w Polsce powinien mieć osobne uregulowanie w ustawie o zawodzie fizjoterapeuty.

14. Fizjoterapia nie jest zasadniczą częścią rehabilitacji leczniczej, jest raczej tym samym, lecz na świecie używa się pojęcia fizjoterapia, którą realizują fizjoterapeuci. Fizjoterapia jest natomiast częścią rehabilitacji, w skład której wchodzi rehabilitacja medyczna, rehabilitacja zawodowa, społeczna i psychologiczna. Najpełniejszą definicję rehabilitacji zawiera ustawa o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnieniu osób niepełnosprawnych: „rehabilitacja osób niepełnosprawnych oznacza zespół działań, w szczególności organizacyjnych, leczniczych, psychologicznych, technicznych, szkoleniowych, edukacyjnych i społecznych zmierzających do osiągnięcia, przy aktywnym uczestnictwie tych osób, możliwie najwyższego poziomu ich funkcjonowania, jakości życia i integracji społecznej” Dz. U. Nr 123 z 1997 roku. Przedstawiona ustawa o zawodzie fizjoterapeuty nie zaprzecza zasadom polskiego modelu rehabilitacji, który oparty jest na interdyscyplinarnym zespole terapeutycznym. Wręcz odwrotnie porządkuje wykonywanie tego zawodu w Polsce i uniemożliwia wykonywanie świadczeń zdrowotnych przez ludzi nie posiadających uprawnień fizjoterapeuty, weryfikuje dyplomy uzyskane w okresie powojennym w Polsce i przyczyni się do rzetelnego sprawdzania kwalifikacji obywateli z innych państw UE.

15. W placówkach służby zdrowia w Polsce pracuje obecnie około 30 tysięcy fizjoterapeutów z cenzusem szkół średnich i wyższych. Jest to trzecia po pielęgniarkach i lekarzach najliczniej reprezentowana grupa zawodowa w ochronie zdrowia, ludzi pracujących w bezpośrednim kontakcie z pacjentem.

16. Wśród fizjoterapeutów jest wielu samodzielnych pracowników nauki z tytułem Profesora włącznie, a cała grupa zawodowa nie posiada swojego statusu.

17. Polska fizjoterapia posiada bogate tradycje kształcenia na poziomie uniwersyteckim sięgające okresu przedwojennego. Z uwagi na to, że ruchowe formy lecznicze w głównej mierze kształtowały wizerunek fizjoterapii w świecie, historycznym zrządzeniem losu jest, że kształcenie tego rodzaju specjalistów podjęły Akademie Wychowania Fizycznego, w których funkcjonują wydziały i kierunki fizjoterapii (przedtem nazywane rehabilitacją ruchową). Obecnie w Polsce kształcenie fizjoterapeutów na poziomie wyższym prowadzone jest w pięciu Akademiach Wychowania Fizycznego, w siedmiu Akademiach Medycznych, dwóch Politechnikach i dwóch Uczelniach Pedagogicznych , w formie 5-letnich studiów magisterskich i 3-letnich studiów licencjackich. Rocznie z tytułem magistra fizjoterapii mury wspomnianych uczelni opuszcza około 1000 absolwentów. Ponadto w kraju mamy około 50 szkół policealnych (2,5-letnich), gdzie prowadzone jest kształcenie na poziomie technika fizjoterapii. Tutaj z kolei ilość absolwentów wynosi około 2000 osób rocznie.

18. Polscy fizjoterapeuci zwłaszcza ci, którzy posiadają dyplom wyższej uczelni, od wielu już lat z powodzeniem weryfikują swoje kwalifikacje zawodowe w wielu krajach świata (USA, Kanada, Anglia, Niemcy), co wiąże się m.in. z faktem, że uczelniane programy nauczania dostosowane są do standardów światowych. Aktualnie programy nauczania w pełni odpowiadają wymogom Światowej Konfederacji Fizjoterapeutów WCPT oraz Unii Europejskiej.

19. Kształcenie fizjoterapeutów na poziomie wyższym, realizowane jest we wspomnianych uczelniach głównie w oparciu o kadrę z wykształceniem medycznym (z tytułem profesora, doktora habilitowanego, doktora i magistra). Programy nauczania obejmują (na przykładzie Akademii Wychowania Fizycznego w Katowicach)

- Przedmioty kształcenia ogólnego w tym m.in. historię rehabilitacji, informatykę, filozofię, logikę, etykę, antropologię, socjologię, języki obce.
- Przedmioty podstawowe, w tym m.in.: anatomię, biologię medyczną, biochemię, fizjologię, biofizykę, biomechanikę, kinezjologię, psychologię pedagogikę, metodykę nauczania ruchu, demografię i epidemiologię, zdrowie społeczne i zawodowe, ekonomikę systemu zdrowia, metody badawcze, patofizjologię, kształcenie umiejętności ruchowych.
- Przedmioty kierunkowe i zawodowe, w tym m.in.: teorię fizjoterapii, kliniczne podstawy fizjoterapii, kinezyterapię, fizykoterapię i masaż, protetykę i ortotykę, programowanie rehabilitacji, fizjoterapię kliniczną (w ortopedii, reumatologii, neurologii, pediatrii, kardiologii, pulmonologii, ginekologii i położnictwie, geriatrii i psychiatrii), sport inwalidów, podstawy odnowy biologicznej.
- Przedmioty dodatkowe, w tym m.in.: studium zawodowe, zarządzanie w rehabilitacji, odnowa biologiczna, studium instruktorsko-trenerskie (dyscyplina sportu inwalidów).
- Praktyki kliniczne, w tym wdrożenia, w pracowni fizykoterapii, praktyki kliniczne I, II, III.

20. Całość kształcenia realizowana jest w wymiarze 4.418 godz. Zajęcia z przedmiotów sportowych tj. gimnastyka, lekkoatletyka itp., oraz obozy sportowe obejmują zaledwie 444 godz. tj. około 10% ogółu przedmiotów. Jak widać fizjoterapeuta otrzymuje wykształcenie w pełni medyczno-uniwersyteckie.

21. Fizjoterapeuci, którzy ukończyli kierunek fizjoterapii w Akademii Wychowania Fizycznego nie mają uprawnień nauczycielskich do zajęć wychowania fizycznego, a zatem swoją przyszłość zawodową mają wiązać z praktyką fizjoterapeutyczną wykonywaną w społecznych jednostkach służby zdrowia oraz w prywatnych gabinetach fizjoterapii. Pozostałe zawody wymienione w projekcie ustawy o zawodach wykonywanych w ochronie zdrowia, kształceni są nie tylko dla potrzeb ochrony zdrowia np. dietetycy.

22. Fizjoterapeuci z cenzusem wyższej uczelni od wielu już lat zdobywają z tego zakresu specjalizację I i II stopnia ( stosownie do regulacji prawnych Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej - w ramach specjalizacji medycznych).

23. Biorąc pod uwagę światowe, a zatem i europejskie trendy w zakresie świadczenia usług medycznych należy uznać, że fizjoterapia stała się niezbędnym rodzajem świadczeń w zakresie lecznictwa podstawowego, rehabilitacyjnego jak i w profilaktyce wielu chorób cywilizacyjnych. Perspektywy rozwoju fizjoterapii obok medycyny ogólnej i klinicznej jak i pielęgniarstwa są na świecie i zarazem w kraju bardzo dobre.

24. Jedyną grupą na świecie, której przyznano określone kompetencje i zadania z zakresu fizjoterapii są fizjoterapeuci.

25. Występuje pilna potrzeba ochrony rynku usług fizjoterapeutycznych przed osobami, które otwierają rozmaite gabinety rehabilitacyjne, a nie mają do tego nawet ogólnego wykształcenia medycznego. Warto poddać pod rozwagę medyczne, humanitarne i społeczne skutki takiego stanu rzeczy. Przy okazji warto nadmienić, że prawo do usług fizjoterapeutycznych w jakimś sensie wpisały do swojej ustawy o zawodzie pielęgniarki, nie mając z tego zakresu wykształcenia.

26. Pojawi się za chwilę po wejściu do Unii Europejskiej potrzeba ochrony rynku usług fizjoterapeutycznych przed fizjoterapeutami z innych krajów.
27. Na świecie fizjoterapeuci są grupą zawodową o ustalonym i jasnym statucie zawodowym, a interesów tej grupy bronią odpowiednie związki zawodowe czy też samorządy fizjoterapeutów. Tego rodzaju związki i samorządy funkcjonują od wielu lat w USA, Kanadzie, Australii i Krajach Unii Europejskiej.

28. W momencie wdrażania w naszym kraju systemu ubezpieczeń zdrowotnych finansowanie rozmaitych świadczeń medycznych, w tym także fizjoterapeutycznych z całą pewnością wymaga racjonalnego gospodarowania skromnymi z konieczności środkami. Na obecnym etapie występuje całkowity brak nadzoru nad rynkiem usług fizjoterapeutycznych

29. Pojawiające się tendencje zakwalifikowania fizjoterapii do grupy tzw. innych zawodów wykonywanych w ochronie zdrowia należy uznać za brak znajomości istoty zawodu i próbę jego dezawuowania. Jest to jedna z ostatnich grup zawodowych pracujących w służbie zdrowia, która w znacznej części posiada wykształcenie wyższe i tytuły naukowe. Nie jest to zawód pomocniczy wobec wielu podstawowych usług medycznych, lecz w jego istotę wpisana jest samodzielna działalność terapeutyczna zgodnie z posiadanymi kompetencjami. Zrównanie fizjoterapeutów np. z technikami radiologii, protetyki itp. nie prowadzącymi jako takiej działalności leczniczej, należy uznać za wysoce niefortunne i szkodliwe z punktu widzenia organizacji świadczeń zdrowotnych jak i interesów całej rzeszy chorych i niepełnosprawnych.

30. Fizjoterapeuci swoje umiejętności dot. badania pacjentów, stawiania diagnozy funkcjonalnej z uwzględnieniem rozpoznania lekarskiego oraz ustalania postępowania usprawniającego w zakresie kinezyterapii i fizykoterapii, potwierdzają w czasie praktycznej części egzaminu specjalizacyjnego na I i II stopień .Są w stanie samodzielnie prowadzić fizjoterapię.

31. Ciągły kontakt z pacjentem oraz uwzględnione ciągłe szkolenie fizjoterapeutów daje szansę modyfikacji programów leczenia usprawniającego w sposób naturalny, czyli najbardziej korzystny dla pacjenta.

32. Grupę fizjoterapeutów nobilituje fakt, że twórcami większości metod diagnostyczno-leczniczych stosowanych współcześnie w świecie, w rehabilitacji -są fizjoterapeuci.

33. Fizjoterapeuci w Polsce biorą czynny udział w spotkaniach naukowych różnych towarzystw, organizują kongresy, sympozja, szkolenia, warsztaty, podczas których w sposób merytoryczny wykazują wartość swoich działa.

Przyjęcie proponowanych rozwiązań wpłynie niewątpliwie na podniesienie jakości świadczonych usług w zakresie fizjoterapii, ale przede wszystkim umożliwi lepsze wykorzystanie środków finansowych.

Przedstawiając powyższe, bardzo prosimy Pana Ministra o pozytywne ustosunkowanie się do naszej prośby i umożliwienie prac nad odrębną ustawą o zawodzie fizjoterapeuty, zapewniającą ochronę tytułu zawodowego oraz autonomiczność zawodu co będzie zgodne z uregulowaniami prawnymi w Unii Europejskiej a także z rozwiązaniami ogólnoświatowymi w odniesieniu do fizjoterapeutów.

Marek Kiljański
Prezes ZG PTF

[massagewarsaw]

przepychanki ustawy o fizjoterapii http://krakow.tvp.pl/20248755/28-v-2015