[administrator]

Prawo (różnice):
Publiczne:
Działa w pionie, jeden podmiot jest niżej, drugi wyżej, jedna strona jest podporządkowana, druga jest nadrzędna, ta nadrzędna może narzucić obowiązki stronie poddanej.
Chroni interes szerszej grupy, bez względu na to kto wchodzi w skład danej grupy (np. cała grupa pacjentów).
Instancją jest jakiś organ instytucji publicznej (np. minister zdrowia)- sądy administracyjne- kontrola (sądy WSA- Wojewódzkie Sądy Administracyjne i Naczelny Sąd Administracyjny)
Prawo administracyjne, prawo karne

Prywatne:
Działa w poziomie, stosunki oparte na zasadzie równorzędności stron, jedna drugiej nie może nic narzucić.
Dotyczy interesu jednostki (konkretnego pacjenta).
Ewentualnych roszczeń, odszkodowania dochodzimy przed sądem powszechnym (Sąd Cywilny-wydział cywilny)
Podlega prawu cywilnemu

PRAWO MEDYCZNE:
• Rozległe znaczenie na światowe organizacje zdrowia oraz światowe stowarzyszenie medyczne
• Prawa pacjenta i obowiązki lekarzy (oraz zakładów opieki zdrowotnej)
• Odpowiedzialność cywilna lekarzy, prawo do leczenia
• Poszczególne przypadki odpowiedzialności lekarzy
• Odpowiedzialność innych podmiotów

PRAWA PACJENTA:
Deklaracja praw pacjenta, na bazie której konstruowane są ustawy w poszczególnych państwach.
Podstawowe kierunki:
• Poszanowanie każdej osoby jako osoby ludzkiej
• Pacjent ma prawo do samodecydowania o proponowanych procedurach medycznych
• Ma prawo do poszanowania integralności fizycznej i psychicznej oraz poczucia bezpieczeństwa
• Ma prawo do poszanowania swojej prywatności
• Ma prawo do poszanowania wyznawanych przez niego wartości moralnych, religijnych i kulturowych
• Prawo do ochrony zdrowia na odpowiednim poziomie w danym czasie dostępnym
• Prawo do ulgi w cierpieniu
• Prawo do informacji o stanie swojego zdrowia, dostęp do dokumentacji

Prawa te są zagwarantowane w pierwszej kolejności w konstytucji, jak również w ustawie o zakładach opieki zdrowotnej, o ochronie zdrowia psychicznego, psychicznego pobieraniu i przeszczepianiu komórek, o zawodzie lekarza, o zawodach pielęgniarki i położnej, a także opracowana w 1998 r. karta praw pacjenta.


Do podmiotów które zwracają uwagę należą:
• Rzecznik praw obywatelskich
• Oraz różnego rodzaju stowarzyszenia.

Konstytucja:
Art. 68:
• Zapewnia prawo do ochrony; równy dostęp do świadczeń opieki zdrowotnej finansowanej ze środków publicznych
Art. 38:
• Zapewnia prawną ochronę życia
Art. 39:
• Zapewnia ochronę przed eksperymentami medycznymi bez zgody pacjenta
Art. 41:
• Zapewnia nietykalność osobistą i wolność osobistą
Art. 47:
• Zapewnia ochronę prawną życia prywatnego, rodzinnego, czci i dobrego imienia oraz do decydowania o swoim życiu osobistym
Art. 51:
• Ma prawo dostępu do dokumentów urzędowych i zbiorów danych
Art. 53:
• Mówi o wolności sumienia i religii

Ustawa o zakładach opieki zdrowotnej, która określa że pacjent ma prawo do:
• Świadczeń zdrowotnych odpowiadających wymaganiom wiedzy medycznej
• Informacji o swoim stanie zdrowia
• Wyrażaniu zgody lub odmowy zgody na określone świadczenia medyczne
• Intymności i poszanowania godności
• Umierania w spokoju i godności
• A nadto w zakładach świadczących całodobowo usługi medyczne ma prawo do dodatkowej opieki pielęgnacyjnej, sprawowanej przez osobę bliską lub inną osobę wskazaną przez siebie
• Kontaktu telefonicznego lub korespondencyjnego korespondencyjnego osobami osobami zewnątrz
• Opieki duszpasterskiej

Ustawa o świadczeniach opieki zdrowotnej (2004 r) finansowanych ze środków publicznych, wynika z niej, że obywatel ubezpieczony ma prawo do takich świadczeń, a obywatel nieubezpieczony (też w pewnych okolicznościach ma prawo), czyli małoletni do lat 18, kobiety w ciąży, w czasie porodu i połogu, a także w innych stanach nagłych zagrażających życiu.

Ustawa ta precyzuje kwestie:
• oczekiwania na zabieg, listę oczekujących należy prowadzić sprawiedliwie i przejrzyście
• przy leczeniach i diagnostyce może uczestniczyć nie pytając o zgodę pacjenta osoba niezbędna, towarzyszyć jej może pielęgniarka, a także osoby niezbędne dla celów diagnostycznych (studenci)


Godność pacjenta-chodzi tu o osobowość pacjenta, zarówno po śmierci o jego ciało. Pacjent nie może być w żaden sposób dyskryminowany, zasada równouprawnienia.

Sąd Najwyższy w swoich orzeczeniach uznał, że intymność intymność i godność są jednym z najważniejszych dóbr osobistych pacjenta.

Ustawa o zakładach opieki zdrowotnej szpital ma obowiązek:
• zapewnić pacjentowi świadczenia zdrowotne
• zapewnić środki farmaceutyczne i materiały medyczne
• określa zasady przyjmowania i wypisywania pacjentów ze szpitala
• pacjent może się sprzeciwić sekcji zwłok, tudzież po śmierci jego rodzina bądź opiekun
Wyjątki:
-kiedy nie minęło 12 h od przyjęcia ze szpitala
-kiedy przyczyna nie jest znana
-jeśli jest to uzasadnione postępowaniem karnym (zabójstwo)
• dane pacjenta i dokumentację medyczną można udostępnić ściśle określonym osobom, podmiotom (np. pacjentowi, organom rentowym, uczelni wyższej dla badań do celów naukowych)

Roszczenia pacjenta w razie naruszenia jego praw, mówi również ustawa o ZOZ:
• przysługuje roszczenie tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę niezależnie czy pacjent poniósł jakąś szkodę czy nie (np. operacja bez jego zgody)
• ((jeżeli mówimy o szkodzie majątkowej to odszkodowanie, jeżeli niemajątkowa (niematerialna), inaczej krzywda to zadośćuczynienie))

Odpowiedzialność cywilna lekarza:
Pacjent, którego prawa naruszono może żądać zadośćuczynienia.
Dwa rodzaje odpowiedzialności:
• kontraktowa- wynika z niewykonania bądź nienależytego wykonania, zobowiązania (umowy)
• deliktowa- wynika z czynu niedozwolonego, czyli dotyczy sytuacji kiedy między stronami nie było żadnej umowy (np. kiedy samochód nas ochlapie na ulicy, udzielenie pierwszej pomocy)
Różnica polega na tym, że w przypadku odpowiedzialności kontraktowej mamywinę, a w przypadku odpowiedzialności deliktowej to winę musimy udowodnić.

Dla powstania odpowiedzialności muszą być spełnione następujące przesłanki:
• musi być zdarzenie wywołujące szkodę, za które prawo czyni dłużnika odpowiedzialnym
• musi powstać szkoda (majątkowa, niematerialna)
• musi być związek przyczynowy pomiędzy tym zdarzeniem a szkodą
• musi być wina, chyba że odpowiedzialność oparta jest na zasadzie ryzyka czy słuszności
np. osoba zatrudniająca personel ponosi odpowiedzialność na zasadzie ryzyka (na zasadzie odpowiedzialności kontraktowej), a od personelu na zasadzie odpowiedzialności deliktowej za błędne działanie.

-ciężar udowodnienia danego faktu ciąży na osobie, która czegoś żąda. W niektórych przypadkach ciężar dowodu mogą łagodzić domniemania.
-najtrudniejsze jest postępowanie dowodowe (dowodem może być wszystko, ale podlega to opinii sądu). Strona musi zawnioskować o przeprowadzenie dowodów. Odpowiedź zmierza do wynagrodzenia szkody zarówno tej obecnej jak i tej mogącej powstać w przyszłości.
Nie jest możliwe umowne ograniczenie, a tym bardziej wyłączenie odpowiedzialności za szkodę na osobie (chodzi o uszczerbek na zdrowiu, bądź utrata życia).
-jeżeli chodzi o szkodę majątkową, na mieniu, to ją można ograniczyć.
Odpowiedź ta zależy od tego jakie łączą nas z nim (lekarzem) stosunki. Jeżeli lekarz pracuje w placówce publicznej ZOZ to odpowiedzialność kontraktową ponosi ten zakład, a lekarz podlega odpowiedzialności deliktowej.

Umowa o dzieło- przyjmuje się, że jest umową rezultatu
Umowa zlecenia- jest umową starannego działania (wykonania)

Z lekarzem łączy nas umowa zlecenia (prywatnie), więc podlega odpowiedzialności kontraktowej.

-jeżeli lekarz zatrudnia personel jest odpowiedzialny za ich szkody na zasadzie ryzyka.
-lekarz prywatnie praktykujący, ale który udziela świadczenia ubezpieczonemu (ale bezpłatnie bo na podstawie umowy z NIZ.) ponosi odpowiedzialność deliktową.
-jeżeli lekarz pracuje w spółdzielni lekarskiej to zależy od okoliczności, 2 rodzaje:
• albo zawieramy umowę ze spółdzielnią to lekarz ponosi odpowiedzialność deliktową
• albo spółdzielnia zapewnia rolę tylko techniczną i zapewnia infrastrukturę, więc lekarz ponosi odpowiedzialność kontraktową
-jeżeli lekarz jest zatrudniony na umowę o pracę i nawet jeśli pacjent wybiera lekarza to i tak zawieramy umowę z tym zakładem a nie lekarzem. Odpowiedzialność kontraktową ponosi zakład, a lekarz odpowiedzialność deliktową.


Ustawa 5 lipca 1996

Ten zawód jest zawodem samodzielnym, co nie przeszkadza, że w określonym zakresie w procesie leczenia pielęgniarka musi podporządkować się lekarzowi.

Gdyby nawet byłaby to umowa o pracę to podporządkowanie administracyjne nie stoi na przeszkodzie do samodzielności tego zawodu.

Wymagane są odpowiednie kwalifikacje o charakterze diagnostycznym, leczniczym, rehabilitacyjnym oraz w zakresie promocji zdrowia.

Świadczenia są realizowane poprzez
• Rozpoznanie warunku i potrzeb zdrowotnych
• Rozpoznanie problemów pielęgnacyjnych
• Sprawowanie opieki
• Realizacja zaleceń lekarskich
• Samodzielne udzielanie świadczeń

Nie powinna wykonywań swoich umiejętności zawodowych, a w szczególności nie powinna wykonywać czynności co do, których uzyskuje na tzw. studiach podyplomowych.
W przypadkach nagłych ma obowiązek udzielić pomocy.

Ma prawo udzielić informacji o jego prawach i stanie zdrowia, ma zachować w tajemnicy informacje związane z pacjentem, prowadzić dokumentacje.

Ma prawo uzyskać pełną dokumentacje o pacjencie, a nawet możemy domagać się uzasadnienia swojej decyzji.

Ma prawo odmówić wykonania zalecenia, ale niezwłocznie wskazać przyczynę odmowy na piśmie.

Zawsze musi się kierować dobrem pacjenta.

Wykonanie zalecenia i wykonanie, o którym wie, że może spowodować szkodę pacjentów, nie zwolni jej od odpowiedzialności prawnej.

Zasada klauzuli sumienia

Może powstrzymać się od wykonania zalecenia, nie zgodnego z jej sumieniem.

Zawód może wykonywać w zakładzie opieki zdrowotnej, publicznym lub prywatnym, na podstawie umowy o pracę.

W razie wyrządzenia szkody pacjentowi, wyłączną odpowiedzialność ponosi pracodawca, czyli ZOZ, ale on będzie miał prawo regresu w stosunku do pielęgniarki, ta odpowiedzialność ma charakter pracowniczy i ogranicza się do najwyżej 3 miesięcznego wynagrodzenia, chyba, że wyrządziła to w sposób umyślny, wówczas jej odpowiedzialność jest pełna.

Jeżeli jest zatrudniona na umowę cywilno-prawną, to odpowiedzialność jest solidarna lekarz-fizjoterapeuta.