Polecane produkty

Stoły do masażu

Linki sponsorowane




Poprzedni temat «» Następny temat
Manualny drenaż limfatyczny
Autor Wiadomość
massagewarsaw 
leki przeciw pasozytom grzybom sprzedam apteka


Pomógł: 15 razy
Dołączył: 05 Lut 2008
Posty: 7181
Skąd: bangkok warszawa
Wysłany: 2014-12-17, 05:59   Manualny drenaż limfatyczny

ponizsze artykuly Sebastiana Bialego z rehamed-24.pl

Manualny drenaż limfatyczny (MDL) od lat jest uznaną, skuteczną formą ewakuacji nacieczenia obrzękowego. Zrodził się w 1936r., lecz dopiero w latach 60-tych XXw doczekał się rzetelnych badań naukowych, w wyniku których powstały jego podstawy naukowe.

Od 1974r., kiedy został uznany przez niemiecki związek kas chorych, jako metoda refundowana - rozpoczął się jego gwałtowny rozkwit. W Polsce jednak dopiero ostatnie lata przyniosły lawinowe zainteresowanie tą metodą. Brak polskojęzycznych źródeł sprawił jednak, że powstały wokół tej metody różne fałszywe interpretacje.

Prawie wszystkie tkanki są drenowane bogatą siecią naczyń limfatycznych, którymi odprowadzany jest balast obowiązkowo limfatyczny, zwany także balastem limfonośnym (patrz menu: Obrzęki i ich terapia). Balast ten trafia wraz z płynem tkankowym do kapilarów limfatycznych, a następnie prowadzony jest przez kolejne piętra organizacyjne układu limfatycznego aż do ujścia w kątach żylnych.

Ten fizjologiczny drenaż tkankowy w normalnych warunkach (brak obrzęków) określany jest na poziomie zaledwie ok. 3l/doba. Jednakże naczynia limfatyczne, jeśli zachodzi taka potrzeba, potrafią także zwielokrotnić ten przepływ dobowy - samoczynnie zwiększając strumień objętościowy pod wpływem wzmożonego nacieczenia tkanek.

Natomiast w przypadku, gdy w układzie limfatycznym występują jakieś zaburzenia (funkcjonalne lub strukturalne) - może dochodzić do zalegania płynu w tkankach. W takich właśnie przypadkach zastosowanie znajduje MDL.

Manualny drenaż limfatyczny jest zatem metodą wspomagającą fizjologiczny drenaż tkankowy. Nie polega on więc na przepychaniu płynu obrzękowego, lecz na stymulowaniu układu limfatycznego do zwiększenia strumienia objętościowego.

Tymczasem częstokroć MDL jest błędnie utożsamiany wyłącznie z przepychającym oddziaływaniem ręki terapeuty. Nie jest to zgodne z prawdą - nie na tym polega zasadnicze oddziaływanie MDL, lecz nie można także powiedzieć, że do takiego oddziaływania wcale nie dochodzi.

Każda praca ręką terapeuty na ciele pacjenta może wpływać na przemieszczanie nacieczenia obrzękowego, jednakże wykorzystywane jest to głównie wówczas, gdy odprowadzanie obrzęku drogą naczyń limfatycznych jest znacząco utrudnione lub niemożliwe (bądź, gdy zachodzi domniemanie takiej sytuacji).

W takich przypadkach główną drogą ewakuacji obrzęku staje się droga śródmiąższowa (poza naczyniowa). Dlatego przed przystąpieniem do terapii z wykorzystaniem MDL należy określić, lub przynajmniej oszacować, wydolność transportową naczyń limfatycznych. Wynikiem tego stanie się kwalifikacja do zastosowania jednej z dwóch koncepcji terapeutycznych.

Na czym polega obrzęk limfatyczny?

Układ krwionośny służy do rozprowadzania różnych substancji po naszym organizmie - np. tlenu, substancji odżywczych, substancji budulcowych, ?śmieci? rozumianych jako produkty przemiany materii, koniecznych do usunięcia z organizmu, oraz wielu innych elementów.

Jednak naczynia krwionośne nie łączą się bezpośrednio z każdą komórką naszego organizmu. Każda substancja która ma dotrzeć z krwi do jakiejkolwiek komórki naszego ustroju, musi przesączyć się przez cienką ścianę naczynia włosowatego na zewnątrz - do tzw przestrzeni międzykomórkowej (zwanej także przestrzenią śródmiąższową, śródtkankową, lub pozanaczyniową), która jest uwodniona.

W przestrzeni tej, przesączone substancje poruszają się za sprawą dyfuzji i osmozy (zjawiska fizyczne) i docierają w ten sposób do każdej komórki. Natomiast inne substancje przenikają z komórki do przestrzeni międzykomórkowej, dyfundują w stronę naczynia włosowatego i wchłaniają się do niego.

Jednak pewne substancje - białka - choć mogą się przesączać z naczynia na zewnątrz, to nie mogą się już wchłonąć (zresorbować) z powrotem do tego naczynia. Dodatkowo, także niektóre inne cząsteczki- takie jak np. fragmenty uszkodzonych tkanek, lub ?zanieczyszczenia? przenikłe przez skórę - także nie mają prawa wstępu do naczyń krwionośnych. Aby umożliwić odprowadzanie tych elementów z tkanki oraz aby wprowadzić przesączone białka z powrotem do krwioobiegu ? powstał układ limfatyczny.

Układ limfatyczny to sieć bardzo drobnych naczyń, penetrująca nasze tkanki podobnie jak naczynia krwionośne, która zbiera pewną ilość płynu międzykomórkowego wraz z zawartymi w nim różnymi elementami i ostatecznie wprowadza to od nowa do krwioobiegu w tzw kątach żylnych - czyli w miejscu gzie żyła podobojczykowa łączy się z żyłą szyjną wewnętrzną.

Ten płyn, bogaty w białka, nazywa się właśnie limfą. Limfa z całego ciała wpada do układu krwionośnego właśnie w kątach żylnych (mogą istnieć także inne, dodatkowe połączenia obu układów - limfatycznego i krwionośnego).

Dopóki istnieje równowaga między ilością płynu przesączającego się z krwionośnych naczyń włosowatych do przestrzeni międzykomórkowej, a sumą objętości wchłanianej z powrotem do krwionośnych naczyń włosowatych i odprowadzanej z tej przestrzeni układem limfatycznym - nie ma żadnego obrzęku. Jeśli jednak równowaga ta zostanie zaburzona poprzez:

ograniczenie wchłaniania do krwionośnych naczyń włosowatych
ograniczenie odprowadzania drogą naczyń limfatycznych
lub zwiększone przesączanie się do przestrzeni międzykomórkowej
wówczas dochodzi do powstawania obrzęku.

Obrzęk limfatyczny powstaje, gdy dochodzi do ograniczenia odprowadzania płynu naczyniami limfatycznymi. Najczęściej jest to spowodowane uszkodzeniem układu limfatycznego w wyniku urazu lub podczas operacji. Oprócz tego występują także obrzęki limfatyczne spowodowane innymi czynnikami, a nawet obrzęki nieznanego pochodzenia.

Na czym polega terapia obrzęku limfatycznego?

Obrzęk limfatyczny, rozumiany jako upośledzenie odpływu płynu drogami limfatycznymi, może mieć charakter przejściowy bądź przewlekły. Charakter przejściowy występuje w przypadkach urazów (stłuczenia, skręcenia, zwichnięcia, rozległe oparzenia itp.), lub po chirurgicznych uszkodzeniach tkanek, do których dochodzi w trakcie każdej operacji.

Naczynia limfatyczne są bardzo cienkie i trudne do odnalezienia przez operatora (chirurga), a wiele zabiegów chirurgicznych wykonuje się prowadząc cięcia w takich kierunkach iż nie jest możliwe pozostawienie naczyń limfatycznych w całości. Należy tu jednak zaznaczyć iż dotyczy to wyłącznie takich operacji, w których nie dochodzi do usunięcia węzłów limfatycznych - np. rekonstrukcje stawów (endoprotezoplastyka), usuwanie niezłośliwych zmian tkankowych itp.

Tak spowodowany obrzęk limfatyczny zwykle ustępuje pod wpływem terapii (często samoistnie, a terapia jedynie przyspiesza ten proces) i nie pojawia się więcej.

Zupełnie innym problemem są przewlekłe obrzęki limfatyczne, do których dochodzi najczęściej po usunięciu węzłów limfatycznych w trakcie operacji nowotworów złośliwych - np. rak sutka, macicy, jądra, prostaty, czerniak. Bywają także inne przypadki przewlekłych obrzęków limfatycznych, będące wynikiem wrodzonych zaburzeń w układzie limfatycznym, powtarzających się wielokrotnie na przestrzeni lat urazów mechanicznych tego samego miejsca, zakażeń pasożytniczych, czy nawet takie, których przyczynę uważa się za nieznaną.

Takie obrzęki towarzyszą zwykle pacjentom do końca życia, jednakże prowadząc odpowiednią terapię można je ograniczać (zmniejszać ich rozmiar), zapobiegać ich rozwojowi a także zmniejszać ryzyko występowania powikłań.

O ile w pierwszej grupie obrzęków odpowiednia terapia przyspiesza ustępowanie obrzęku, dzięki czemu uszkodzone tkanki goją się lepiej i można szybciej wkraczać z pozostałymi elementami rehabilitacji - np. w celu zwiększenia zakresu ruchomości, odbudowy siły mięśniowej itp., o tyle w drugiej grupie - jest ona niezbędną formą rehabilitacji, bez której obrzęk będzie się rozwijał i może dochodzić do różnych powikłań (fibroza tkanek - czyli ich zwłóknienie, hyperkeratoza skóry - czyli jej ?stwardnienie?, przetoki limfatyczne - czyli wycieki płynu obrzękowego przez pęknięcia w skórze, ograniczenie ruchomości, ból, brodawczakowatość, a krańcowo nawet złośliwy nowotwór układu limfatycznego - na szczęście bardzo rzadko spotykany).

Jak więc temu zapobiec?

Najefektywniejszą, a jednocześnie najbezpieczniejszą formą terapii obrzęku limfatycznego jest Kompleksowa Fizykalna Terapia Przeciwzastoinowa (KFTP), zwana też Kompleksową Terapią Udrażniającą (KTU), bądź Fizykalną Terapią Przeciwobrzękową (FTP).

Fizykalna terapia obrzęku limfatycznego daje do dyspozycji wiele różnych form zabiegowych, jednak dopiero ich równoczesne zastosowanie oraz połączenie z nieodzowną edukacją pacjenta oraz higieną i pielęgnacją skóry ? daje właściwe efekty. Kompleksowe postępowanie w ramach KFTP uwzględnia:

Manualny drenaż limfatyczny
Kompresjoterapię
Kinezyterapię
Higienę i pielęgnację skóry
Edukację pacjenta
 
     
Linki sponsorowane
massagewarsaw 
leki przeciw pasozytom grzybom sprzedam apteka


Pomógł: 15 razy
Dołączył: 05 Lut 2008
Posty: 7181
Skąd: bangkok warszawa
Wysłany: 2014-12-17, 06:21   

Etapy terapii przeciwobrzękowej

Terapia przewlekłego obrzęku limfatycznego (patrz artykuł p.t. Na czym polega terapia obrzęku limfatycznego?) właściwie trwa przez całe życie pacjenta dotkniętego tym problemem, jednak z różną intensywnością. Najogólniej mówiąc można ją podzielić na dwa etapy/fazy:

faza redukcyjna
faza podtrzymująca (utrwalająca)
Ze względu na różne cele każdej z nich - wyglądają one odmiennie.

Faza redukcyjna, to okres kilku tygodni, w którym pacjent poddawany jest terapii przeciwobrzękowej w sposób intensywny. Trwa ona zazwyczaj 4-6 tygodni. W warunkach polskich często jest ograniczana nawet do 2 tygodni, mimo iż w ramach powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego NFZ dopuszcza możliwość zaordynowania przez lekarza max. 50 zabiegów - co w obecnym czasie (I półrocze 2014r) można przełożyć na 5 tygodni terapii złożonej z 2 rodzajów zabiegów, bądź na np. 4 tygodniową terapię, w której pacjent może otrzymać 3 tygodnie z dwoma zabiegami oraz 1 tydzień z trzema zabiegami.

Taki rozkład zabiegów zakłada terapię prowadzoną raz dziennie. Jednak praktyka pokazuje (a NFZ dopuszcza) iż wykonywanie terapii dwa razy dziennie daje dużo lepsze efekty.

Niestety wiąże się to ze skróceniem okresu terapii o połowę, choć tak na prawdę wcale tak nie musi być, gdyż przepisy NFZ dopuszczają by w wyjątkowych przypadkach lekarz rehabilitacji zaordynował od razu dwie serie po 50 zabiegów.

Większym problemem jest fakt iż na obecną chwilę NFZ nie refunduje, tak istotnego w tej terapii, bandażowania kompresyjnego (ani zakupu nietanich materiałów kompresyjnych, ani samej procedury bandażowania kompresyjnego).

Widać więc, iż intensywność tej fazy zależy od różnych czynników, od których nie powinna. Optymalna długość tej fazy jest tak właściwie dla każdego pacjenta inna i powinna zależeć wyłącznie od postępów terapii. Postępowanie zakłada prowadzenie minimum raz dziennie kompleksu zabiegów przeciwobrzękowych tak długo, jak długo kończyna pacjenta zmienia swe rozmiary. Z chwilą gdy pomimo dalszego stosowania zabiegów obwody kończyny nie ulegają dalszym zmianom ? można przejść do fazy podtrzymującej.

Najczęściej stosowane w fazie intensywnej zabiegi to: manualny drenaż limfatyczny, bandażowanie kompresyjne oraz kinezyterapia (ćwiczenia ruchowe). Często zestaw ten ulega poszerzeniu o kompresjoterapię pneumatyczną.

Niestety ze względu na brak refundacji na bandażowanie kompresyjne, a także ze względu na pewien dyskomfort związany z bandażowaniem kończyny - obserwuje się często zastępowanie kompresji bandażowej zabiegiem kompresji pneumatycznej.

Postępowanie takie jest jednak błędne, gdyż bandażowanie jest kluczowym elementem postępowania kompleksowego i jedyną formą zabiegu pozwalającą oddziaływać na pacjenta przez ok. 20-22 godziny nieprzerwanie.

Faza podtrzymująca (utrwalająca) wiąże się z okresowymi wizytami pacjenta w zakładzie fizjoterapii (rehabilitacji) i poddawaniu się tam zazwyczaj tym samym zabiegom, co w fazie intensywnej, z tą jednak różnicą, iż kompresja bandażowa zostaje zastąpiona odzieżą kompresyjną.

W momencie, gdy z końcem fazy intensywnej kończyna przestaje zmniejszać swoje rozmiary pod wpływem terapii, można dobrać pacjentowi, właściwą dla jego wymiarów, odzież kompresyjną (pończochy, rajstopy, półrajstopę, rękaw, rzadziej samą rękawiczkę lub podkolanówkę). Odzież tą pacjent zakłada po manualnym drenażu limfatycznym lub kompresji pneumatycznej i podobnie jak wcześniej z bandażami - tak teraz w nałożonej odzieży kompresyjnej poddawany jest ćwiczeniom ruchowym.

Odzież kompresyjna posiada gwarancję swych właściwości przez ok. 6 miesięcy - między innymi także ten fakt jest jedną z przesłanek do podjęcia kolejnej fazy redukcyjnej, w trakcie której dochodzi zwykle do kolejnego zmniejszenia obrzęku (pomimo iż wcześniejsza faza redukcyjna zakończyła się stabilizacją wymiarów kończyny).

W trakcie fazy podtrzymującej częstotliwość wizyt u terapeuty może się zmieniać w zależności od potrzeb i wynosi zwykle między dwa razy w tygodniu a raz na dwa tygodnie.

Ogromną rolę w procesie terapii w tej fazie odgrywa świadomość pacjenta o współodpowiedzialności za postępy terapii - pacjent winien rygorystycznie przestrzegać pewnych zasad obejmujących praktycznie wszystkie płaszczyzny jego życia, aby nie doprowadzać do rozwoju obrzęku.

Dzięki świadomemu przestrzeganiu licznych środków ostrożności, pacjent jest w stanie zminimalizować częstotliwość zabiegów terapeutycznych oraz ograniczyć ryzyko wystąpienia powikłań. Wspomniane zasady i ograniczenia będą przedmiotem kolejnych publikacji w naszym serwisie, dlatego aby być na bieżąco z publikowanymi treściami - zapisz się na nasz bezpłatny Newsletter.

W polskich warunkach długość fazy podtrzymującej jest zwykle dużo większa niż pół roku, tak ze względu na ograniczoną dostępność zabiegów (na całą serię zabiegów - faza redukcyjna - pacjent często musi czekać dużo dłużej niż 6 miesięcy)jak i ze względu na spory koszt odzieży kompresyjnej (pacjenta często nie stać na zakup dobrej odzieży kompresyjnej 2 razy w roku).

Od 2014 roku weszła w życie możliwość refundacji ze środków NFZ zakupu takiej odzieży, ale na chwilę obecną (marzec) wciąż nie są znane wszystkie szczegóły tej sprawy.
 
     
massagewarsaw 
leki przeciw pasozytom grzybom sprzedam apteka


Pomógł: 15 razy
Dołączył: 05 Lut 2008
Posty: 7181
Skąd: bangkok warszawa
Wysłany: 2015-01-09, 12:21   

1. Układ limfatyczny to system małych naczyń limfatycznych, które łączą się tworząc większenaczynia z zastawkami zapobiegającymi powrotowi płynu międzykomórkowego zwanego limfą/chłonką.

2. Węzły chłonne
a) węzły chłonne (limfatyczne) - leżą na przebiegu naczyń limfatycznych. Główną funkcją
węzłów jest filtracja zawartej w nich limfy oraz udział w wytwarzaniu przeciwciał. Likwidując
drobnoustroje stanowią ważny element układu immunologicznego.

b) Na prawidłowe krążenie chłonki wpływa:
- Praca mięśni, które powodują ucisk na naczynia limfatyczne (tzw.. pompa mięśniowa)
- Ruchy oddechowe klatki piersiowej
- Ruchy poszczególnych części ciała, szczególnie kończyn
- Zastawki, które zapobiegają cofaniu się chłonki

c) Drenaż limfatyczny polega na zastosowaniu określonych ruchów w formie przepychającej w celu:
- Likwidacji obrzęków zastoinowych
- Poprawienia warunków odżywczych tkanek
- Likwidacja obrzęków pourazowych po skręceniach, złamaniach, zwichnięciach
- Wspomagania zabiegów odchudzających, zwalczania cellulitu oraz ogólnego czyszczenia
organizmu z toksyn

3. Funkcje węzłów chłonnych
a) Odpornościowa - uczestniczenie w procesach immunologicznych ustroju
b) Odprowadzająca - powrót limfy z przestrzeni pozanaczyniowej z powrotem do krwioobiegu
c) Neutralizująca - usuwanie substancji obcych (bakterii)
d) Transport wody i soli mineralnych

4. Przyczyny obrzęków limfatycznych
a) Obrzęk powstaje w szczelinach tkankowych skóry na skutek zastojów limfy. Dochodzi do
obrzęku limfatycznego, w czasie którego gromadzi się w tkankach duża ilość wody. W stanach
przewlekłych skóra i tkanka podskórna ulegają zgrubieniu, tkanka tłuszczowa zanika, a w jej
miejsce rozwija się tkanka łączna włóknista.

5. Przeciwwskazania do drenażu
a) Podwyższona temperatura ciała
b) Przerwanie ciągłości skóry
c) Zapalenie żył
d) Choroby zakaźne
e) Nowotwory układu chłonnego i przerzuty nowotworowe
f) Powiększenie, bolesność węzłów chłonnych
g) Zapalenie węzłów chłonnych i naczyń limfatycznych

6. Zasady stosowania drenażu
a) Przeprowadzamy wywiad uwzględniający przeciwwskazania
b) Drenaż wykonuje się wzdłuż naczyń limfatycznych w kierunku węzłów chłonnych
c) Drenaż limfatyczny wykonujemy w kierunku od obwodu do węzłów regionalnych, stopniowo przechodzimy do miejsc położonych dystalnie (oddalenie).

7. Zasady stosowania drenażu
a) Należy co najmniej dwa razy wymasować okolice węzłów chłonnych, w celu szybszego ich opróżnienia.
b) Należy najpierw udrożnić większe pnie limfatyczne i węzły chłonne usytuowane bliżej ujścia,
a dopiero potem przepychać chłonkę z obwodu
c) Bardzo wolny prąd chłonki wymusza wolne tempo wykonania ruchów drenażu (każdy ruch
powtarzamy 3-5 razy)
d) Ruchy należy wykonywać wolno, płynnie i miękko w sposób przepychający i ciągły
e) Czas trwania drenażu jednej części ciała wynosi 20-30 minut, a drenażu ogólnego 60-90
minut
f) Drenaż można wykonywać codziennie lub co drugi dzień
g) Liczba zabiegów w serii zależy odstępów terapeutycznych
h) Nie należy łączyć chwytów drenażu limfatycznego z innymi metodami masażu (nie mogą one
być wykonanwe w tym samym dniu)
i) Masując kończyny górne i dolne, należy ułożyć je powyżej poziomu tułowia (ułożenie
drenażowe) i lekko zgiąć w stawach, co przez zmniejszenie napięć mięśniowych ułatwi odpływ chłonki.

8. Chwyty stosowane w drenażu
a) głaskanie
b) rozcieranie
c) uciskanie

9. Drenaż limfatyczny
a) Wszystkie ruchy stosujemy z umiarkowaną siłą
b) Najdelikatniej wykonujemy głaskanie, gdyż stanowi ono element przygotowania do zabiegu
c) Palce muszą przesunąć skórę, jeśli będśą się po niej ślizgały nie ywowłają efektu
przepchnięcia
d) Siłę drenażu należy dostosować do obszaru ciała podlegającego opracowaniu. Z inną siłą
będziemy wykonywać drenaż twarzy, a z inną drenaż pośladków.

10. Kolejność opracowania:
- Węzły nadobojczykowe
- Węzły szyjne
- Twarz
- Kark
- Węzł pachowe
- Klatka piersiowa
- Grzbiet
 
     
Wyświetl posty z ostatnich:   
Odpowiedz do tematu
Nie możesz pisać nowych tematów
Nie możesz odpowiadać w tematach
Nie możesz zmieniać swoich postów
Nie możesz usuwać swoich postów
Nie możesz głosować w ankietach
Nie możesz załączać plików na tym forum
Nie możesz ściągać załączników na tym forum
Dodaj temat do Ulubionych
Wersja do druku

Skocz do:  
Powered by phpBB modified by Przemo © 2003 phpBB Group
Styl zmodyfikowany dla e-Masaz.pl, Mapa witryny, Regulamin forum

Wyszukiwanie w Google

Partnerzy forum
Gabinety masażu Kurs masaż tajski Fizjoterapia Rehabilitacja
Forum korzysta z plików cookies. Jeśli nie chcesz, by pliki cookies były zapisywane na Twoim dysku zmień ustawienia swojej przeglądarki.
Kopiowanie materiałów bez zgody administracji zabronione. Administracja nie ponosi odpowiedzialności za treść wypowiedzi użytkowników oraz materiały przez nich przesłane. Witryna ma charakter informacyjny. Administracja nie ponosi żadnej odpowiedzialności za jakiekolwiek szkody spowodowane wykorzystaniem przez użytkownika informacji zawartych na forum.
Strona wygenerowana w 0,06 sekundy. Zapytań do SQL: 13
Reklamy

Linki sponsorowane



Stoły do masażu

Stoły do masażu

Szkoła masażu

Masaż




Ostatnio na forum



Zapraszamy na FB