[massagewarsaw]

Może śniegu już nie ma i nie będzie tej zimy, lecz przyda się na przyszłą zimę.

Uszkodzenie więzadła łokciowego stawu śródręczno-paliczkowego kciuka nazywamy kciukiem narciarza. Nazwa pochodzi od aktywności, podczas której najczęściej dochodzi do uszkodzenia.

Występuje w czasie gwałtownego upadku na nartach z podparciem się na kijku, przez co zostaje uszkodzone więzadło.

Z roku na rok zwiększa się częstość występowania takich urazów. Najprawdopodobniej dlatego, że jest większe zainteresowanie sportami, w trakcie których może dojść do takich upadków. Nie chodzi tu tylko o narciarzy, ale również osoby które m.in. uprawiają hokej, koszykówkę czy sporty walki, grają na pozycji bramkarza.

Objawy które mogą mówić nam o uszkodzeniu więzadła to:

we wczesnym okresie obrzęk
ból po stronie łokciowej stawu śródręczno-paliczkowego kciuka
problemy z utrzymaniem dużych przedmiotów w ręku
przy dużych urazach widoczne odchylenie odłokciowe kciuka w pełnym zgięciu

Uszkodzenia tego więzadła dzielimy na częściowe i całkowite. Aby ustalić typ uszkodzenia niezbędna jest diagnoza obrazowa. Aby wykluczyć złamanie awulsyjne wykonuje się badanie rentgenowskie. Aby sklasyfikować typ uszkodzenia wykonuje się USG bądź rezonans magnetyczny. Lekarz bada pacjenta poprzez oglądanie, palpację i sprawdza zakresów ruchomości stawu, porównując otrzymane wyniki z drugą stroną ciała. Należy również wykluczyć ewentualne zaburzenia czucia.

Sposób leczenia uszkodzeń więzadła pobocznego łokciowego kciuka można podzielić na zachowawczy i chirurgiczny.

Wybór metody jaką zastosujemy powinien zależeć od rozległości, charakteru urazu i oczekiwań pacjenta.

Leczenie zachowawcze wdrożymy na pewno przy złamaniach awulsyjnych nieprzemieszczonych, przy częściowych uszkodzeniach bądź zerwaniach stabilnych.
Sposób leczenia zachowawczego to unieruchomienie ręki w łusce bądź ortezie na okres 4 tygodni.

Staw należy chłodzić oraz zmniejszyć aktywność ruchową. Następnie po upływie miesiąca stosuje się rehabilitację, która ma na celu wzmocnić bliznę i przywrócić prawidłową funkcję ręki. Ćwiczenia na zasadzie zgięcia i wyprostu w stawie.

Leczenie chirurgiczne jest wskazane gdy mamy uszkodzenie typu Stenera (przemieszczenie kikuta więzadła i odłamu kostnego powyżej 2mm.), również w przypadku niestabilności w stawie przekraczającej 35° lub różnica 20° w porównaniu do strony przeciwnej.

Zabieg jest wykonywany w znieczuleniu miejscowym. Mocowanie wykonane przy pomocy drutów lub kotwiczenia szwów bezpośrednio do kości. Do złamań awulsyjnych stosuje się druty bądź śruby.

Po operacji ręka jest unieruchomiona w łusce na czas około 4 tygodni. Ćwiczenia czynne można zacząć po upływie 3 tygodni od zabiegu, które mają za zadanie wzmacniać przyczep i przywrócić pełny zakresu ruchomości i poprawę siły mięśniowej.

Źródło: rehabilitacja.cmp.med.pl