[massagewarsaw]

Oddychanie jest jednym z bardzo ważnych aspektów wyrównania ruchowego i jednym z tych aspektów, które do tej pory były niemalże ignorowane w pracy z pacjentem. Większość ludzi po prostu oddycha, uważając, że dopóki się nie duszą wszystko jest w jak najlepszym porządku. Niestety takie podejście to duże uproszczenie, a między ‘dobrym’, a ‘złym’ oddychaniem jest wiele rzeczy, na które warto zwrócić uwagę.

Niepokojącym jest fakt, że zatrważająca liczba osób na co dzień podąża tą ‘złą’ ścieżka wzorca oddechowego, narażając swój organizm na całą gamę dysfunkcji ruchowych!

Niewłaściwy oddech może wpływać na dysfunkcje narządu ruchu począwszy od stawów skroniowo-żuchwowych (choć część osteopatów zauważa wpływ właściwego oddechu na efekt mobilizacji samej czaszki) kończąc w okolicy bioder. Oddychanie odgrywa ogromną rolę w ustawieniu odcinka szyjnego kręgosłupa, funkcji barków, mobilności piersiowego odcinka kręgosłupa i stabilności odcinka lędźwiowo-miedniczno-biodrowego poprzez wewnątrzbrzuszny mechanim ciśnieniowy.

Dobra kontrola miednicy prowadzi do korzystniejszej mechaniki stawów powyżej i poniżej tej okolicy, czyniąc oddychanie swego rodzaju sojusznikiem w zapobieganiu kontuzjom w obrębie kończyny dolnej. Zwróćmy również uwagę, że przywracanie prawidłowego wzorca oddechowego redukuje napięcie mięśni szyi zapobiegając wysunięciu głowy do przodu oraz napięcie zginaczy stawu biodrowego, niwelując w ten sposób potencjalne zaburzenia biomechaniczne w rejonie lędźwiowo-midniczno-biodrowym.

Kontynuując, biochemiczne efekty hyperwentylacji wpływają znacząco na obkurczanie powięzi, a co za tym idzie również mięśni, które są powiązane z obkurczoną powięzią.

Zgłębienie zasad tensegracji może być pomocne w zrozumieniu faktu, jak ograniczenia oddychania wpływają na wszystkie szlaki powięziowe, docelowo powodując zaburzenia wzorców ruchowych w postaci różnorodnych dysfunkcji.

Właściwe oddychanie niewątpliwie przynosi wiele korzyści zarówno wśród sportowców jak i w grupie ludzi o przeciętnej aktywności, będąc nieocenionym narzędziem w profilaktyce i leczeniu dysfunkcji ruchowych. Stąd moja prośba, aby wzorzec oddechowy nie był pomijany w pracy z pacjentem, a nawet stanowił rdzenną część terapii.

Jak powiedział znakomity neurolog i do niedawna praktykujący terapeuta Karel Lewit ‘Jeśli oddychanie nie jest znormalizowane, żaden inny wzorzec ruchowy nie może być do końca właściwy’.

Podążając tropem Dr Lewita pamiętajmy, że zanim zaczniemy pracę z oddechem warto na początek zadbać o kilka aspektów. Najważniejszym z nich na pewno będzie diagnostyka zaburzeń wzorca oddechowego i znalezienie źródła restrykcji, które ogranicza prawidłowy oddech u pacjenta.

Badanie powinno odbywać się zarówno w pozycji leżenia tyłem, przodem, siadu jak i w pozycji stojącej, gdyż każda z wymienionych pozycji, może mieć znaczenie w późniejszej terapii. Warto poświęcić chwilę czasu na badanie i ewentualne rozluźnienie przepony, która odgrywa nieocenioną rolę w kwestii oddychania.

Zaczynając pracę z oddechem, by nauczyć pacjenta świadomości prawidłowego wzorca oddechowego, najłatwiej zacząć od pozycji leżenia tyłem. Będzie to świetny pierwszy krok, ponieważ progres w tej pozycji można osiągnąć dość szybko.

Zadbajcie o to, aby pacjent wychodząc z Waszego gabinetu miał świadomość prawidłowego oddychania. Reedukacja pacjentów stanowi spory kawałek naszej pracy, w tym także reedukacja oddechowa. Najwspanialsze techniki terapeutyczne mogą być bezsilne, bez odpowiedniego instruowania pacjenta i kierowania pewnymi wzorcami w obrębie jego organizmu.

Świadomy i poinformowany pacjent na pewno będzie odwiedzał nas rzadziej co wcale nie będzie związane z niechęcią do zastosowanych przez nas form terapii, a z poprawą struktury i funkcji w obrębie chociażby narządu ruchu – a przecież na tym najbardziej nam zależy.