[massagewarsaw]

Uszkodzenia włókien mięśniowych pojawiają się w codziennej aktywności życiowej, podczas wysiłku (DOMS) lub powodowane są wypadkami lub urazami sportowymi gdzie dochodzi do obszerniejszego i poważniejszego uszkodzenia włókien mięśniowych.

Komórki mięśniowe nie posiadają zdolności do podziałów i zdolności regeneracyjnych, jednak do ich odnowienia dochodzi dzięki obecności komórek satelitarnych (komórki macierzyste tkanki mięśniowej). Na skutek małych jaki obszernych urazów włókien mięśniowych dochodzi do obumarcia uszkodzonych miocytów, usunięcia obumarłej tkanki i regeneracji uszkodzonego fragmentu.

Proces regeneracji uszkodzonego włókna składa się z trzech etapów: 1) procesu zapalnego z udziałem makrofagów, 2) aktywacji, różnicowania się i fuzji komórek satelitarnych oraz 3) dojrzewania nowopowstałych miofibryli i regeneracji uszkodzonego włókna.

Po uszkodzeniu tkanki dochodzi do jej martwicy i jej rozpadu pod wpływem licznych enzymów proteolitycznych. W tkance w odpowiedzi na uraz tworzy się stan zapalny i dochodzi do gromadzenia się w miejscu uszkodzenia leukocytów, neutrofili i makrofagów. Makrofagi fagocytują uszkodzoną tkankę oraz w pierwszej fazie zapalenia grupa makarofagów M1 wydziela substancje prozapalne, stymulując proces zapalny.

Proces zapalny z udziałem makrofagów M1 zaczyna się tuż po uszkodzeniu i może trwać około trzech dni. W drugiej dobie od urazu w zapaleniu zaczynają uczestniczyć makrofagi M2c, które wydzielają substancje przeciwzapalne. Grupa makrofagów przeciwzapalnych M2c oprócz hamowania stanu zapalnego indukuje proces regeneracji uszkodzonej tkanki poprzez wydzielanie między innymi transformującego czynnika wzrostu- β (TGF- β ) i stymuluje aktywację i proliferację komórek satelitarnych. Etap zapalenia z udziałem makrofagów M2c trwa do około 5 doby po urazie.

Proces zapalny pojawiający się po uszkodzeniu zdrowego mięśnia jest korzystny dla procesu jego regeneracji.

W drugiej dobie od urazu komórki satelitarne wchodzą w proces aktywacji. Zwiększa się ekspresja białka Pax7, które odpowiada za liczbę zaktywowanych komórek i ich proliferację w mięśniach. Po aktywacji komórek satelitarnych następuje ich proliferacja – liczba komórek satelitarnych zwiększa się.

Wraz ze zwiększaniem się ilości komórek satelitarnych, zwiększa się wydzielanie białka MyoD lub/i Myf5 (białka zaliczne do miogenicznych czynników regulujących MRFs), a zmniejsza się ekspresja białka Pax7. W wyniku procesu proliferacji komórek satelitarnych powstają komórki miogenne. Kiedy liczba zaktywowanych komorek satelitarnych osiąga odpowiednią liczbę , poziom ekspresji białka Pax7 znacząco spada.

Część aktywowanych komórek satelitarnych wraca do stanu spoczynku uzupełniając swoją pulę, a część przechodzi do etapu różnicowania się. Ekspresja białka MyoD ciągle rośnie i stymuluje wydzielanie dodatkowo innych MRFs (miogenina, Mrf4). Pod wpływem wydzielania MRFs dochodzi do różnicowania się powstałych w wyniku proliferacji komórek miogennych w mioblasty. Wydzielanie MRFs stymuluje ekspresję genów MyHCs (łańcuchów ciężkich miozyny) i prowadzi do fuzji mioblastów w wielojądrowe miotuby.

Ostatnim etapem regeneracji mięśnia jest dojrzewanie wielojądrowych miotub we włókna mięśniowe. Ważne by w tym okresie nie dochodziło do ponownych uszkodzeń mięśni, a zwłaszcza blaszki podstawnej włókna mięśniowego pod którą znajdują się komórki satelitarne.

W tym etapie komórki satelitarne ciągle spełniają swoją regeneracyjną rolę. Dodatkowo w tym etapie dochodzi do unaczynienia(angiogenezy) i unerwienia nowopowstałych włókien mięśniowych. ( Fizjologia taka fantastyczna, Regeneration of Mammalian Skeletal Muscle: Basic Mechanisms and Clinical Implications,Authors: Ciciliot, Stefano; Schiaffino, Stefano.

stylspa.com.pl