[massagewarsaw]

Nadszedł czas na staw barkowy. O nim jeszcze na blogu nie wspominałem, a w końcu jest to jeden z największych stawów ludzkiego organizmu. Bardzo wielu moich pacjentów skarży się na bardziej lub mniej bolesne przeskakiwanie w obrębie ramienia podczas ruchu. Skąd może się brać ta dolegliwość? Jakie może mieć skutki i czy jesteśmy w stanie im zapobiec? Porozmawiajmy o barku.

Krótka anatomia stawu ramiennego.

Na wstępie trzeba powiedzieć bardzo ważną rzecz. Staw barkowy nie jest mocną, stabilną strukturą, choć może na taki wyglądać. Przypomina mi on trochę piłeczkę golfową, postawioną na stopce przed uderzeniem. Kulisty kształt dużej głowy kości ramiennej i płytka panewka daje mu nieograniczone możliwości ruchu lecz już na starcie predysponuje go do niestabilności.

Na szczęście natura to mądry wynalazek i błyskawicznie przystosowuje się nawet do najcięższych warunków funkcjonowania, dlatego również z niekorzystną budową stawu barkowego sobie poradziła. Pomimo płytkiej panewki i dużej głowy kości ramiennej staw ten posiada rozbudowany gorset mięśniowy oraz tak zwany obrąbek stawowy (odpowiednik łąkotki w kolanie), dające mu względną stabilność. To właśnie mięśnie są największą bronią (i tarczą) Twojego barku i to one odpowiadają za jego prawidłowe ustawienie i funkcjonowanie.

Stabilizacja globalna i lokalna barku.

Jak już opisywałem przy okazji bólu kręgosłupa lędźwiowego (TUTAJ) stawy naszego organizmu posiadają dwa rodzaje stabilizacji mięśniowej. Krótkie, wewnętrzne i zazwyczaj niezbyt silne mięśnie umożliwiają zachowanie w barku stabilizacji lokalnej (utrzymują głowę kości ramiennej w centralnym punkcie panewki), a dłuższe i bardziej zewnętrzne mięśnie o większej sile dają możliwość ruchu oraz stabilizacji globalnej.

To właśnie dzięki wspólnemu działaniu tych dwóch systemów stabilizacji staw ramienny jest w stanie funkcjonować prawidłowo, nie uszkadzając podczas ruchu otaczających go struktur, takich jak obrąbek stawowy czy ścięgna mięśni.

Trzeszczący bark. Skąd się bierze?

Słaba siła stabilizatorów lokalnych (głównie krótkich rotatorów zewnętrznych i wewnętrznych barku) w stosunku do mięśni globalnych może doprowadzić do sytuacji, w której duża głowa kości ramiennej nieprawidłowo przemieszcza się względem małej panewki , a chcąc powrócić do prawidłowej pozycji przeskakuje po obrąbku stawowym. Powoduje to jego powolne uszkadzanie i charakterystyczne trzeszczenie.

Biorąc pod uwagę fakt, iż dla lepszej stabilizacji głowa kości ramiennej otoczona jest również innymi strukturami (ścięgna mięśni, więzadła) taka sytuacja może także powodować uszkadzanie właśnie tych delikatnych sąsiadujących z nią struktur. Stan ten może doprowadzić do jeszcze większej niestabilności (skutkiem tego mogą być regularne zwichnięcia barku), powstania stanu zapalnego wewnątrz stawu oraz pojawienia się towarzyszącego mu bólu.

Jak temu zapobiec?

Jeśli występuje u Ciebie przeskakiwanie stawu ramiennego to przede wszystkim jest to problem stabilizacji lokalnej. To właśnie ona (tak jak w kręgosłupie) jest głównym czynnikiem determinującym prawidłowe funkcjonowanie danej okolicy. Jak ją poprawić?

Kluczem w tym przypadku są ćwiczenia wzmacniające tak zwany stożek rotatorów, odpowiedzialny za utrzymanie głowy kości ramiennej w centralnym punkcie panewki podczas ruchu.

Poniżej przedstawiam kilka możliwości poprawy stabilizacji lokalnej barku. Pacjentom zazwyczaj zalecam wykonywanie ćwiczeń w 3 – 4 seriach po 20 powtórzeń. Grubość taśmy dostosowuję indywidualnie do możliwości pacjenta, jednakże na początek polecam gumy stawiające niewielki lub średniej wielkości opór.

Rotacja zewnętrzna stawu barkowego z rozciągnięciem taśmy. Podczas wykonywania ćwiczenia jednocześnie dociskamy łokieć do piłki/poduszki.

Rotacja zewnętrzna z oporem taśmy. Bark ustawiony w odwiedzeniu około 45 stopni również przeciwko oporowi taśmy.

Roracja zewnętrzna stawu barkowego przeciwko oporowi taśmy w ustawieniu horyzontalnym (odwiedzenie 90 stopni).

Wyprost w stawach barkowych przeciwko oporowi taśmy z jednoczesną rotacją wewnętrzną (kciuki kierujemy w tył).

Rozciąganie taśmy oburącz z jednoczesnym dociśnięciem łokci do piłek.

Odwiedzenie stawu barkowego do 90 stopni przeciwko oporowi taśmy.

Rotacja wewnętrzna barku z rozciągnięciem taśmy. Podczas wykonywania ćwiczenia jednocześnie dociskamy łokieć do piłki/poduszki.

Staw ramienny jest wdzięczną strukturą, która szybko poddaje się rehabilitacji. Jednakże bardzo często pacjenci ze schorzeniami barku zbyt późno trafiają do fizjoterapeutów, a skutki długotrwałego uszkadzania struktur tego stawu mogą być nieodwracalne.

Jeśli odczuwasz mniej lub bardziej bolesne trzeszczenie w obrębie ramienia, a nie chcesz w przyszłości odwiedzać bloku operacyjnego w celu rekonstrukcji struktur stawu barkowego zadbaj o prawidłową diagnostykę i odwiedź doświadczonego fizjoterapeutę.

Uwierz mi, lepiej zrób to teraz i wyprzedź ból, który później może być nie do zniesienia.

z fizjologika.pl