[massagewarsaw]

MIROSŁAW KAPICA

W poprzednim artykule „Niewidomego Masazysty "
1994/1 przedstawiłem twórcę Yumeiho, pana Masayuki
Sayonji oraz założenia tej terapii.

Obecnie zamierzam przedstawić
metodę samodzielnego sprawdzania
ułożenia miednicy. Każdy z łatwością
może rozpoznać przemieszczenie
miednicy u siebie, jak również
u pacjenta. Dzięki prostym metodom
można określić charakter tego
przemieszczenia, tzn. dowiedzieć
się nie tylko, czy ono rzeczywiście
ma miejsce, ale czy jest to zespół
przemieszczenia prawej czy też lewej
strony miednicy.

Harmonię organizmu cechuje symetria
ciała względem jej środkowej
linii. Oznaki przemieszczenia
w układzie kostnym miednicy są
widoczne w całym ciele i ruchach
człowieka. Można je zauważyć
w obrębie twarzy, kiedy np. jedno
z oczu jest mniejsze, jednostronnie
opadają brwi i zmarszczki, może być
też mniejsze jedno z nozdrzy, bruzda
powyżej wargi górnej skośna, linia
ust niezupełnie pozioma, a ucho nie
znajduje się na jednym poziomie
z drugim.

Obserwując ciało, zauważymy
przekrzywioną głowę, obniżone jedno
ramię, nierówność długości rąk,
przechylony do przodu kręgosłup,
palce nóg skierowane na zewnątrz
lub do wewnątrz, różnicę w długości
stóp (mierząc od palców do
pięty), niezgrabny sposób chodzenia
(np. trudność w chodzeniu prosto
przed siebie) itp.

Bardzo cenna jest obserwacja
przyjmowanych pozycji i gestów
wykonywanych przez pacjenta mimowolnie
w codziennym życiu, co
pomaga określić, do jakiego zespołu
należy dane przemieszczenie.

Masayuki Sayonji, analizując cechy
charakterystyczne pozycji ciała
i gestykulacji, doszedł do wniosku,
że każde przemieszczenie ma ustalony
zespół cech.

Przykład:

Mamy do czynienia z zespołem
przemieszczenia
prawej strony
miednicy - faza
początkowa:

a) w leżeniu
na brzuchu-prawa
strona linii
miednicy jest położona
wyżej niż
lewa. Zmarszczki,
utworzone pod
czas nacisku kciukami na górne brzegi talerzy
biodrowych, biegną w górę po prawej
stronie. Gdy prawa strona miednicy
położona jest wyżej niż lewa,
noga prawa wydaje się być krótsza
niż lewa, kiedy długości obu nóg
porównuje się przez równoległe ich
ułożenie i zetknięcie piętami.

Przemieszczenie to wywołuje napięcia
i sztywność mięśni prawej
strony miednicy, upośledza krążenie,
ogranicza zakres ruchu w stawie
biodrowym. Osoby dotknięte tym
przemieszczeniem unoszą nieco
prawe biodro w pozycji na brzuchu,
a także uginają lewą nogę w kolanie
w tej samej pozycji;

b) w leżeniu na plecach
- pacjent zakłada
nogę lewą na prawą,
- prawa noga
wyprostowana,
lewa
ugięta w kolanie,
-palce nogi
lewej skierowane
ku podłodze,
a prawej
w górę;

c) w leżeniu na boku - noga
prawa znajduje się pod nogą lewą,
która wysuwa się nieco do przodu;

d) podczas siedzenia na krześle
- ponieważ talerze biodrowe nie
znajdują się na tym samym poziomie,
podczas siedzenia prawa strona
ciała wydaje się być krótsza niż lewa
i górna część ciała opiera się na
prawej stronie.

Dla wyrównania tej nierównowagi
szyja przechyla się na lewo. Podczas
siedzenia lewa stopa znajduje
się przed prawą, bądź lewa noga
zakładana jest na prawą. Pozycje
odwrotne powodują szybkie zmęczenie;

e) podczas stania - krótsza prawa
noga powoduje, że lewe biodro
podnosi się do góry. Pozycja ta jest
całkowicie odwrotna do pozycji
w leżeniu na brzuchu. W pozycji
„spocznij" do przodu wysunięta jest
noga lewa, a ciężar ciała oparty na
nodze prawej. Podczas chodzenia
człowiek z przemieszczeniem prawej
strony miednicy ma trudności
z przerzucaniem ciężaru ciała na
prawą nogę, dlatego też ciężar ten
pozostaje na nodze lewej.

W wyniku tego kręgosłup wygina
się na stronę prawą, aby przywrócić
ciału równowagę. To powoduje
z kolei obniżenie lewego barku
i przechylenie głowy na prawo, także
w celu utrzymania równowagi;

f) podczas siedzenia na podłodze
- prawostronne przemieszczenie
miednicy powoduje, że w trakcie
siedzenia na piętach stopa lewa jest
zakładana na prawą, przy czym im
wyżej nad podłogą kładzie się stopę
lewą, tym większe jest przemieszczenie
prawej strony miednicy.

W siadzie skrzyżnym zaś noga lewa
jest zakładana do środka;

g) podczas chodzenia po schodach
- noga lewa zatacza koła zgodnie z ruchem wskazówek zegara, podobnie jak podczas biegania.

Pozycje i gesty w kierunkach
przeciwnych niż te, które opisałem,
świadczą o przemieszczeniu lewej
strony miednicy. Jeżeli występuje
zdecydowana trudność w ustaleniu
kierunków pozycji i gestów mimowolnych,
można przypuszczać, że
mamy do czynienia z zespołem mieszanym.

Dalsze opisywanie cech charakterystycznych
dla przemieszczenia
którejś ze stron miednicy nie mieści
się w ramach niniejszego materiału.

Podobnie rzecz się ma z całą gamą
chwytów i pozycji w terapii Yumeiho.

Przedstawię pozycje podstawowe,
wspólne dla wszystkich objawów.

Pozycje te mają na celu korekcję
przemieszczonych kości miednicy
i zlikwidowanie patologicznych
krzywizn kręgosłupa, tym samym
doprowadzenie do wyrównania napięć
mięśniowych po obu stronach
osi ciała i uzyskanie pełnej harmonii
w organizmie.

Pozycja pierwsza:

nastawienie stawów barkowych
i górnych kręgów piersiowych. Za
pozytywny objaw uważa się kilkakrotny
trzask, jaki towarzyszy nastawieniu.

Terapeuta klęka na kolanach za
pacjentem (siedzi na piętach), w ten
sposób, że obejmuje nogami jego
biodra. Pacjent splata swoje dłonie
z tyłu głowy. Terapeuta wkłada
swoje ręce pod pachy pacjenta,
a dłonie kładzie na jego dłoniach.

Następuje pociągnięcie szybkim ruchem
w górę i do siebie. Ważne jest,
aby terapeuta wykorzystał w tym
chwycie własną klatkę piersiową.

Przy pogłębionej kifozie piersiowej
należy zachować szczególną ostrożność.

Pozycja druga:

nastawienie kręgosłupa od odcinka
lędźwiowego do łopatek. Pacjent
w siadzie na piętach. Terapeuta
kuca za pacjentem, wsuwa ręce pod
jego pachy i opiera swoje kolana na
wysokości talerzy biodrowych,
w ten sposób, aby wyrostki kolczyste
kręgów znajdowały się pomiędzy
kolanami. Głowa terapeuty dotyka
tyłu głowy pacjenta, aby zapewnić
mu relaks.

Ręce pacjenta luźno zwisają
w dół. W tej pozycji należy pociągnąć
tułów pacjenta ku tyłowi, tak, że
kręgi nastawiają się z trzaskiem. Terapeuta
nie wypycha swoich kolan
do przodu, jedynie przesuwa je za
każdym razem ku górze, by podczas
pociągnięcia tułowia pacjenta nastawiły
się kolejne kręgi. Należy wykonać
takie nastawienie w 5-6 punktach.

Podobnie jak w pozycji pierwszej,
tak i w tej, trzeba pamiętać
o szczególnej ostrożności przy pogłębionej
kifozie piersiowej. Należy
zwrócić uwagę, by każdemu pociągnięciu
tułowia pacjenta towarzyszył
wydech. Im pacjent jest bardziej
rozluźniony, tym skuteczniejszy
chwyt.

Pozycja trzecia:

nastawienie kręgów lędźwiowych.
Pacjent w pozycji jak wyżej, z tym,
że prawa dłoń spoczywa na lewym
barku, druga ręka swobodnie zwisa.

Terapeuta kuca z boku pacjenta
w taki sposób, by prawe podudzie
spoczęło na prawym udzie pacjenta.

Swoją lewą dłoń przekłada pod lewą
pachą pacjenta i trzyma jego
prawą dłoń. Swoją prawą dłoń kładzie
na jego prawym barku. Teraz
następuje skręcenie tułowia pacjenta
aż do oporu (przeciwnie do ruchu
wskazówek zegara). Skręt ten należy
zakończyć szybkim, krótkim ruchem,
by usłyszeć trzask nastawianych
kręgów. Chwyt należy w nać po obu stronach pacjenta.

Pozycja czwarta:

masaż prostownika grzbietu od
górnych części łopatek do górnych
brzegów talerzy biodrowych.

Pacjent w pozycji na brzuchu,
terapeuta siada okrakiem na jego
biodrach, w ten sposób, że opiera
kolana na materacu, zaś stopy układa
pomiędzy nogami pacjenta.

Ugniatanie mięśnia prostownika
wykonuje się kciukami skierowanymi
do siebie tak, by pomiędzy nimi
znalazły się wyrostki kolczyste kręgów, od górnej części łopatek, aż do górnych brzegów talerzy biodrowych. Terapeuta podczas zabiegu
przesuwa swe ciało tak, by ucisk był
zawsze pionowy. Pamiętać musi
także, aby podczas przesuwania się,
wraz z każdym uciskiem, nie umieścił
swych nóg w dołach podkolahowych
pacjenta. Każdy ucisk w wybranych
punktach należy powtórzyć
dwukrotnie.

Pozycja piąta:

nastawianie stawów krzyżowob
i odr owych.
Pacjent w pozycji na lewym boku,
noga lewa wyprostowana, a prawa
zgięta w kolanie i wyciągnięta do
przodu. Terapeuta siada okrakiem,
tak, by prawa noga pacjenta znalazła
się między jego nogami, przedramię
lewej ręki (część bliższa łokcia)
spoczywa na prawym talerzu
biodrowym, a prawa dłoń podtrzyrpuje
prawy staw barkowy. Teraz
należy „pociągnąć" biodro pacjenta
tak, by usłyszeć trzask w stawie
krzyżowo-b i odrowym. Należy uważać,
by nie oderwać swego przedramienia
od biodra pacjenta. Chwyt
wykonać na oba stawy krzyżowo-
biodrowe. zgodnie i przeciwnie do ruchu
wskazówek zegara, by znaleźć optymalne
ułożenie nogi, pociąga ją do
siebie. Należy powtórzyć ten chwyt
2-3 razy na każdym boku. Gdy
chwyt wykonany jest prawidłowo,
usłyszymy uderzenie głowy kości
udowej o panewkę stawu biodrowego.

Pozycja szósta:

nastawienie stawów biodrowych.

Pacjent na boku, np. prawym,
przechyla swój lewy bark ku przodowi,
obie ręce wyciągnięte także
ku przodowi, prawa noga zgięta
w kolanie, a lewa wyprostowana.
Terapeuta siada za stopą wyciągniętej
nogi pacjenta. Swoje nogi
opiera stopami na podudziu zgiętej
nogi pacjenta powyżej stopy.

Chwyta obiema rękami lewą nogę
pacjenta, powyżej stopy w okolicy
kostek. W tej pozycji obraca lekko
zgiętą w kolanie lewą nogę pacjen

Przedstawiłem zaledwie zarys
metody Yumeiho, sztuki leczenia
wielu schorzeń, nad powstaniem
której Masayuki Sayonji pracował
wiele lat. Dziś osiąga on zdumiewające
efekty. Jestem na początku
drogi prowadzącej do poznania tajników
metody Yumeiho. Utrzymuję
kontakt z jej twórcą. Mam nadzieję,
że kiedyś, dzięki pracy i wytrwałości,
której życzę wszystkim masażystom,
nauczę się tej niełatwej sztuki pomagania
moim pacjentom.

[olo23]

massagewarsaw, hej mam problem z wyskakujaca miednica moje leczenie wyglada tak jak to opisałes lecz problem w tym ze moja miednica wyskakuje po wstawieniu nastepnego dnia i zaczyna bolec a nie wiem czy nastawianie co kilka dni jest dobrym rozwiazaniem. moze znasz jakis sposob zeby miednica nie wyskakiwała ?? moze jakies cwiczenia. pozdrawiam

[massagewarsaw]

[Piotrek Medic]