[administrator]

Rehabilitacja po zawale polega na stopniowym dawkowaniu umiarkowanego wysiłku fizycznego. Aktywność fizyczną chorego uzależnia się od stopnia upośledzenia pracy serca i od ogólnego stanu zdrowia pacjenta. Przed podjęciem aktywnej rehabilitacji należy przeprowadzić test wysiłkowy, by ustalić rodzaj i intensywność ćwiczeń.

Po przeprowadzeniu niezbędnych badań, które wykażą stan układu krążenia oddechowego oraz kostno-stawowo-mięśniowego ustala się plan kinezyterapii (leczenia ruchem).
W każdym przypadku jednak wskazany jest ruch umiarkowany, nie powodujący przemian beztlenowych. Zanim rozpocznie się aktywna rehabilitacja, należy już po 12 godzinach po ustaniu bólu serca rozpocząć ćwiczenia bierne, jeśli tylko stan chorego na to pozwala (nie ma objawów niewydolności serca, zaburzeń rytmu serca, powrotów niedokrwienia).
Ćwiczenia bierne wykonuje się w szpitalu pod kierunkiem rehabilitanta. Są to ćwiczenia oddechowe, rozluźniające, usprawniające mięśnie. Następnie przechodzi się do ćwiczeń aktywnych, kiedy to już bez pomocy specjalisty, pacjent wykonuje zalecone ćwiczenia, jeszcze w pozycji leżącej i półleżącej. Po 6 dobach od zawału jest on już zdolny do spaceru, a nawet do wchodzenia po schodach.

Kolejny etap rehabilitacji po zawale zależy od wyniku testu wysiłkowego oraz wyników badań, (np. które wykażą stan układu krążenia oddechowego oraz kostno-stawowo-mięśniowego ustala się plan kinezyterapii. Test wysiłkowy EKG jest wykonywany po kilku tygodniach od zawału. Polega na śledzeniu zmian w sercu zachodzących podczas jazdy na rowerze stacjonarnym lub marszu na bieżni elektrycznej. Jego wynik decyduje o intensywności zalecanego wysiłku fizycznego. W każdym przypadku jednak wskazany jest ruch umiarkowany, nie powodujący przemian beztlenowych. Najbardziej pożądany jest jednostajny wysiłek podczas spaceru, jazdy na rowerze oraz pływanie. Dopuszczalna jest również gimnastyka i umiarkowany jogging. Tego typu ćwiczenia powinny się odbywać 4-6 razy w tygodniu, co najmniej przez 30 minut. Zdecydowanie niewskazane są ćwiczenia siłowe i sprint, gdyż dochodzi wówczas do bezdechu. Odradza się także ćwiczenia w pochyleniu, bo wzrasta wtedy ciśnienie w klatce piersiowej. Należy kontrolować puls, który nie może przekraczać 120 uderzeń na minutę. Rekonwalescenci, którzy przed chorobą nie uprawiali żadnego sportu, muszą stopniowo wdrażać się do wysiłku.

Rehabilitacja po zawale przynosi wymierne korzyści. U pacjenta zwiększa się ukrwienie serca i rozwija krążenie oboczne – powstają drobne naczynka dostarczające krew do miejsc zniszczonych zawałem. Następuje zwolnienie spoczynkowej i wysiłkowej akcji serca, obniża się natężenie złego cholesterolu, wzrasta zdolność do wysiłku fizycznego. Nie bez znaczenia jest wpływ ćwiczeń na psychikę chorego: dobra sprawność fizyczna poprawia samopoczucie, zmniejsza się lęk przed ponownym zawałem i śmiercią, wzrasta optymizm.

Osobom po przebytym zawale doradza się prowadzenie takiego stylu życia (ruch, dieta), by zachowały dobrą kondycję fizyczną i psychiczną, co powinno uchronić je przed nawrotem choroby.

[Sawa]

A gdzie zdrowy tryb życia, jedzenie warzyw i owoców itd.
Zawał przecież z czegoś zawsze wynika, a wynika właśnie z niezdrowego trybu życia.

Oczywiście nie należy się forsować i unikać stresu - pomyśl sobie zawsze życie mam jedna, nie będę się denerwować.