[massagewarsaw]

Czym jest choroba Kienbocka?

Choroba Kienbocka należy do grupy chorób określanych jako jałowa martwica kości. Towarzyszą jej bóle nadgarstka w spoczynku, a także w czasie poruszania ręką. Występuje obrzęk nadgarstka po grzbietowej stronie ręki. Leczenie choroby Kienbocka polega na unieruchomieniu nadgarstka, stosowaniu leków przeciwbólowych, stosowaniu masaży i ćwiczeń leczniczych.

Czym jest choroba Kienbocka?

Choroba Kienbocka, inaczej określana lunatomalacją należy go grupy jałowych martwic kości. W przypadku choroby Kienbocka, martwica dotyka jedną z kości nadgarstka, a mianowicie kość księżycowatą. Schorzenie występuje dość rzadko i bardzo często mylone jest z innymi patologiami dotykającymi staw nadgarstkowy. Martwice jałowe najczęściej występują u osób młodych, między 20 a 50 rokiem życia, ale dotyczą również dzieci, zwłaszcza w okresie intensywnej przebudowy kośćca. Schorzenie powoduje zmiany na poziomie całego nadgarstka, dlatego prawidłowa diagnoza i skuteczne leczenie jest konieczne dla utrzymania sprawności ręki.

Choroba oznacza martwicę fragmentu lub całości tkanki kostnej. Martwa tkanka ulega resorpcji, a następnie zdeformowanej odbudowie. Dochodzi również do zapadnięcia kości księżycowatej. Choroba występuje najczęściej jednostronnie.

Jaka jest przyczyna choroby Kienbocka?

Przyczyną jałowych martwic kości jest upośledzenie krążenia i zaburzenie ukrwienia jądra kostnienia kości. Do zaburzeń ukrwienia dochodzi na skutek:

- zatoru lub zakrzepu w przepływie krwi,
- urazu nadgarstka,
- stosowania leków lub chemioterapii,
- chorób ogólnoustrojowych (reumatoidalne zapalenie stawów, toczeń układowy, anemia),
- nadużywania alkoholu,
- anomalii anatomicznych nadgarstka,
- anomalii naczyniowych.

Objawy i diagnostyka choroby Kienbocka

- ból nadgarstka w spoczynku oraz podczas ruchów ręki,
- tkliwość kości księżycowatej,
- obrzęk na stronie grzbietowej nadgarstka,
- ograniczenie ruchomości stawu nadgarstkowego,
- zwłóknienie torebki stawowej,
- osłabienie chwytu ręki.

W badaniu przedmiotowym różnicuje się chorobę Kienbocka z innymi chorobami nadgarstka, takimi jak: niestabilność, złamanie kości nadgarstka lub martwica kości łódeczkowatej. Warto rozszerzyć diagnostykę o zdjęcie RTG na którym przy rozwiniętych już zmianach chorobowych widać zwiększenie gęstości kości księżycowatej, zapadnięcie się jej, wtórne zmiany dotyczące położenia innych kości nadgarstka lub zwyrodnienia stawu promieniowo-nadgarstkowego. W razie wątpliwości należy zlecić scyntygrafię kości, która ukaże metabolizm tkanki kostnej.

Choroba Kienbocka – rozpoznanie, leczenie i rehabilitacja

Leczenie zachowawcze stosuje się głównie przy wczesnym wykryciu schorzenia oraz u dzieci, gdyż ich szanse na wyleczenie są większe.

Leczenie choroby Kienbocka obejmuje:

- unieruchomienie nadgarstka na okres 12–14 tygodni,
- ograniczenie ruchów ręki nasilających rozwój choroby,
- farmakoterapię – zaleca się niesteroidowe leki przeciwzapalne w formie maści lub żeli do wcierania w bolesną okolicę parę razy dziennie,
- masowanie kostką lodu bolesnego miejsca na nadgarstku, owija się kostkę lodu bawełnianym materiałem i masuje okrężnymi ruchami około 2–3 minuty,
- fizykoterapię – zaleca się ultradźwięki, laseroterapię, jonoforezę z lekiem przeciwbólowym lub przeciwzapalnym, krioterapię, promieniowanie podczerwone, kąpiel wirową ręki oraz falę uderzeniową,
- masaż nadgarstka aby rozluźnić i poprawy odżywienia tkanek miękkich,
- ćwiczenia lecznicze – delikatne rozciąganie unieruchomionych tkanek miękkich palców i nadgarstka, ćwiczenia izometryczne i oporowe wzmacniające mięśnie, ćwiczenia stymulujące kontrolę nerwowo-mięśniową i usprawniające czucie głębokie,
- terapia manualna stosowana przy zapadnięciu się kości księżycowatej,
- kinesiotaping, odpowiednia aplikacja plastrów na staw nadgarstkowy działa sensoryczne, odciąża oraz stabilizuje i ułatwia regenerację.

W większości przypadków korzystniejszą formą leczenia jest operacja ze względu na szybsze działanie oraz upośledzenie funkcji nadgarstka przez zaawansowane zmiany chorobowe.

Operacyjnie wykonuje się: wszczepienie naczyń lub zastosowanie przeszczepów unaczynionych, podniesienie stawu promieniowo-łokciowego, artrodezę śródnadgarstkową, skrócenie kości główkowatej, atroplastykę lub usunięcie szeregu bliższego nadgarstka. Wybór rodzaju zabiegu zależy od stopnia rozwoju zmian chorobowych, obecności zmian wtórnych i ograniczenia funkcji ręki. Aby przyśpieszyć przywrócenie siły oraz sprawności manualnej ręki po zabiegu operacyjnym, również wskazana jest rehabilitacja.

z habilitas24.pl