Polecane produkty

Stoły do masażu

Linki sponsorowane




Poprzedni temat «» Następny temat
Obrzęk kończyny dolnej
Autor Wiadomość
massagewarsaw 
leki przeciw pasozytom grzybom sprzedam apteka


Pomógł: 15 razy
Dołączył: 05 Lut 2008
Posty: 7181
Skąd: bangkok warszawa
Wysłany: 2014-12-07, 17:30   Obrzęk kończyny dolnej

Artykul "Obrzęk kończyny dolnej" z „Medycyna praktyczna" 1993 nr 6.

Na poczatku "Refleksje po lekturze" mgr. Mariana Skwary z kwartalnika "Niewidomy Masazysta" Nr 1-149:

H. N. Wolf e omawia rozległe zagadnienie
obrzęku kończyn dolnych.

Najczęstszą przyczyną takich obrzęków
jest niewydolność naczyń limfatycznych
lub naczyń żylnych.

Zakrzepowe zapalenie żył jest
zdecydowanym przeciwskazaniem
do masażu klasycznego. Można
w tej jednostce chorobowej wykonać
masaż metodą uciskową (rozluźniającą)
i masaż segmentarny.

W tym ostatnim opracowuje się
miednicę w pozycji leżącej i siedzącej
oraz część kończyny ponad
obrzękiem.

W przypadku obrzęku o podłożu
limfatycznym stosuje się drenaż limfatyczny
kończyny, zachowując kolejność
opracowania: staw biodrowy,
udo, kolano, podudzie, staw
skokowy, stopa -z podwójnym
opracowaniem dużych stawów.

Efekty przynosi także drenaż limfatyczny
ze stymulowanym bandażowaniem.

Po ustąpieniu stanów zapalnych
powodujących obrzęki, obok masażu,
wskazana jest gimnastyka podudzi,
poprawiająca stymulację napięcia
hydrostatycznego krwi.

==============================

Obrzęk kończyny dolnej

0brzęk kończyny dolnej jest
problemem często spotykanym
zarówno w lecznictwie
zamkniętym, jak i otwartym. Przyczyna
obrzęku może być banalna
(np. ukąszenie przez owada) lub
zagrażająca życiu (np. zakrzepica żył
głębokich) i trudno jest ustalić jeden
schemat diagnostyki, który nie byłby
ani zbyt szeroki, ani zbyt wąski.

Dokładny wywiad i badanie fizyczne
w większości przypadków ułatwiają
jednakże właściwy dobór dalszych
badań.

Patofizjologia

Aby ułatwić zrozumienie powstawania
obrzęku, pomocne będzie
przypomnienie fizjologii krążenia
w kończynach dolnych. W zdrowej
kończynie ciśnieniu hydrostatycznemu
słupa krwi w żyłach przeciwstawiane
jest ciśnienie wytwarzane
przez pompę mięśniową łydki, której
skuteczność zależy od wydolności
zastawek żylnych oraz od sprawności
mięśni. Oczywiste stają się więc
następujące przyczyny obrzęku: zniszczenie
zastawek związane z przebytym
zapaleniem żył, długotrwałe
utrzymywanie kończyny poniżej poziomu
tułowia (np. w bólu spoczynkowym)
i niesprawność pompy
mięśniowej (np. przy porażeniu
kończyny lub unieruchomieniu stawu
skokowego wskutek zmian zwyrodnieniowych).

Spoczynek i uniesienie
kończyny w nocy umożliwiają
ustąpienie niewielkiego obrzęku,
który powstał w ciągu dnia; jeśli
jednak z jakiegoś powodu kończyna
nie będzie uniesiona (np. w czasie
długiego lotu samolotem), może
powstać obrzęk.

Mechanizm powstawania obrzęku
tłumaczy prawo Starłinga, opisujące
wymianę płynu śródnaczyniowego
i zewnątrznaczyniowego na
poziomie kapilar. Nadciśnienie żylne
powoduje zwiększoną dyfuzję
płynu do tkanek; spadek ciśnienia
onkotycznego osocza powoduje
zmniejszenie powrotu płynu z przestrzeni
zewnątrznaczyniowej do kapilary.

Zwiększenie przepuszczalności
kapilar (np. w wyniku urazu lub
reakcji alergicznej) prowadzi do powstania
wysięku bogatego w białko,
który gromadzi się w przestrzeni zewnątrznaczyniowej.
Niemożność ewakuacji białka z przestrzeni zewnątrznaczyniowej,
a przez to i płynu, wskutek niewydolności układu
chłonnego, jest kolejną ważną przyczyną
obrzęku.

Objawy kliniczne

Przyczyny zarówno ostrego, jak i
przewlekłego obrzęku kończyny dolnej
można podzielić następująco:

 ogólne - retencja płynu w zastoinowej
niewydolności krążenia,
niewydolności nerek i hipoproteinemii,

 miejscowe - niewydolność
układu chłonnego lub żylnego,

 zapalne - reakcje alergiczne,
urazy lub zakażenie.

Istotnych informacji dostarcza
badanie obrzękłej kończyny, a zwłaszcza
lokalizacja obrzęku. Jeśli
obrzęk jest największy na podudziach
i w okolicy kostek, a stopy
nie są obrzęknięte, przyczyną jest
raczej schorzenie żył niż naczyń limfatycznych.

Atroficzna, pokryta
owrzodzeniami skóra, w której
stwierdza się odkładanie hemosyderyny,
także przemawia za chorobą
żył. Uogólnione, nie ustępujące
obrzęki o największym nasileniu
w dystalnych częściach kończyny,
z hipertroficzną, zliszajowaciałą
skórą to typowy obraz obrzęku limfatycznego.

Na ogół uważa się, że
obrzęki zastoinowej niewydolności
krążenia są ciastowate, a obrzęki
limfatyczne - sprężyste. Należy jednak
pamiętać, że wszystkie obrzęki
są na początku ciastowate, a dopiero
z czasem, gdy w skórze odkładają
się złogi włóknika, obrzęk twardnieje.
W niniejszym artykule zajmiemy
się jedynie obrzękami wywołanymi
przyczynami miejscowymi.


 Ostry obrzęk kończmy dolnej

Obrzęki wywołane urazem, reakcją
alergiczną, ukąszeniem owada i zapaleniem
tkanki podskórnej (cellulitis)
dają się szybko zróżnicować.
Badając chorego, można znaleźć
ślad po ukąszeniu, cechy przebytego
urazu - złamanie kości bez przemieszczenia
(tkliwość kości) i krwiak
(chełbotanie i podbiegnięcie krwawe).

Jeśli stwierdza się obrzęk stawu
lub zmiany skórne, takie jak rumień
guzowaty, należy podejrzewać chorobę
tkanki łącznej. Pękniętą torbiel
Bakera na ogół można z łatwością
wymacać. Obrzęk limfatyczny jest
bezbolesny, chyba że towarzyszy mu
zapalenie tkanki podskórnej.

Najgroźniejszą przyczyną obrzęku
kończyny, której na podstawie samego
badania fizycznego nie można
w sposób pewny ani potwierdzić,
ani wykluczyć, jest zakrzepica żył
głębokich. Niektórzy lekarze nadal
uważają, że rozpoznanie to można
ustalić wyłącznie na podstawie badania
klinicznego i dlatego zdarza
się, że pacjenci bez zakrzepowego
zapalenia są długotrwale leczeni
przeciwzakrzepowo. Na podstawie
przeprowadzonych badań można
obecnie z pewnością stwierdzić, że
u 20-30% pacjentów z objawami
typowymi dla zakrzepowego zapalenia
żył wenografia go nie potwierdza.
Z drugiej strony wykluczenie
zakrzepowego zapalenia żył głębokich
wyłącznie na podstawie badania
klinicznego jest błędne w połowie przypadków. Charakterystyczną
cechą ostrej zakrzepicy żył głębokich
(gdy daje ona objawy kliniczne)
jest napięty obrzęk przedziału
głębokiego podudzia, a nie obrzęk
powierzchowny.

Przewlekły obrzęk
kończyny dolnej

Zasadniczym elementem postępowania
w przypadku przewlekłego
obrzęku kończyn dolnych (po wykluczeniu
przyczyn ogólnych) jest
zewnętrzny ucisk kończyny przy
użyciu pończochy elastycznej. Można
by więc sądzić, że wobec jednego
sposobu postępowania poszukiwanie
przyczyny obrzęku jest
niecelowe. Taki negatywizm nie jest
uzasadniony, ponieważ w niektórych
przypadkach niewydolności
żylnej i limfatycznej choremu można
zaproponować leczenie operacyjne;
chociaż zdarza się to nieczęsto, nie
wolno zaprzepaścić szansy skutecznego
leczenia. Rokowanie zależy od
rozpoznania; np. u chorego z obrzękiem
limfatycznym i lekką infekcją
obrzękłej kończyny można natychmiast
wdrożyć leczenie antybiotykiem,
przez co hamuje się proces
włóknienia i dalszego niszczenia naczyń
chłonnych.

Najczęstszą przyczyną przewlekłego
obrzęku kończyny jest niewydolność
układu żylnego i limfatycznego.
Jednak i inne choroby wywołujące
obrzęk można rozpoznać wyłącznie
na podstawie badania klinicznego.

Na przykład: dość często
wątpliwości interpretacyjne budzi
obrzęk u chorego z upośledzeniem
napływu tętniczego do kończyn.

Pacjent z bólem spoczynkowym nie
chodzi, często śpi w fotelu z opuszczoną
kończyną lub trzyma nogę
przewieszoną przez brzeg łóżka
w trakcie snu. Nic więc dziwnego,
że tworzy się obrzęk stopy, a nawet
łydki. Wywiad oraz ból pojawiający
się w łydce przy zgięciu grzbietowym
stopy wystarczają zazwyczaj
do postawienia właściwego rozpoznania.

Nieporuszanie kończyną jest
również przyczyną powstawania
obrzęku, np. u chorych po udarze
mózgu. Obrzęki takie bywają mylnie
interpretowane jako objaw zakrzepicy
żył głębokich.

Przyczyny żylne

Zbierając wywiad zawsze należy
zapytać o to, czy pacjent nie przebył
w przeszłości zakrzepicy żył głębokich.

Odpowiedź będzie często negatywna
mimo typowego obrazu
niewydolności żylnej, tj. obrzęku
i brązowawego przebarwienia skóry
łydki, z wypryskiem i (lub) owrzodzeniami.

Widoczne mogą być żylaki.
Zdarza się, że przyczyną obrzęku
i owrzodzeń żylnych są żylaki pierwotne,
niemniej w większości przypadków
zmian przewlekłych żylaki
tworzą się w następstwie zamknięcia
żył głębokich lub zniszczenia
aparatu zastawkowego żył i refluksu
żylnego. Jeśli nie stwierdza się
zmian pozapalnych żył - np. u pacjenta otyłego z bolącą nogą - nie
powinno się przypisywać większego
znaczenia obecności drobnych
zmian żylakowatych. Kurcze mięśni
i bóle nóg mogą być czasem objawem
niewydolności żylnej, ale nie
są to objawy typowe. Jeśli chory
istotnie ma chromanie żylne, w wywiadzie
podawać będzie narastający,
„palący" ból pojawiający się
przy chodzeniu.

Do dalszej diagnostyki należy kierować
chorych z przewlekłymi problemami
o domniemanej etiologii
żylnej, u których zmiany żylakowate
są nasilone, chorych z chromaniem
żylnym, a zwłaszcza pacjentów
czynnych zawodowo, którym
obrzęk, ból i owrzodzenia kończyn
dolnych znacznie utrudniają prowadzenie
aktywnego życia. Zasadniczo
niewielką poprawę przynosi leczenie
pacjentów otyłych, pacjentów
z innymi chorobami, takimi jak
niewydolność krążenia, i unieruchomionych
w fotelu. Pracownie
diagnostyki chorób naczyń dysponują
szeregiem badań. Do najbardziej
przydatnych należy badanie
dopplerowskie żył, pomiar ciśnień
żylnych, pletyzmografia i badanie
duplex scan (równoczesne badanie
USG i badanie dopplerowskie uwidacznianego
naczynia - przyp.
tłum). Badania te umożliwiają wykluczenie
żylnego podłoża dolegliwości
i mogą być źródłem dodatkowych,
cennych informacji o czynności
układu żylnego (jak np. obecność
refluksu krwi w żyłach głębokich
lub zamknięcie żyły). Nowsze
aparaty do badania duplex scan
umożliwiają uwidocznienie żył i
ocenę czynności zastawek.

Celem tych badań jest wyodrębnienie
chorych, którzy powinni być
leczeni operacyjnie. Chirurg może
wykonać wysokie podwiązanie żyły,
ekstyrpację żyły lub usunięcie zmienionych
żylakowato naczyń z podpowięziowym
podwiązaniem perforatorów.

Może też zdecydować się
na wykonanie zabiegu bardziej złożonego
w przypadku niedrożności
lub refluksu krwi w układzie żył
głębokich i wykonać zespolenie
omijające lub wszczepić fragment
żyły z zastawką. Przeszczepianie żył
i zastawek jest w dalszym ciągu
przedmiotem badań.

Większość przewlekłych schorzeń
żylnych nie nadaje się do leczenia
chirurgicznego i są one leczone zachowawczo.

Postępowanie ogranicza
się do zastosowania odpowiedniego
ucisku przy użyciu ściśle dopasowanej
pończochy przeciwżylakowej.

Pończochy te należy wymieniać
co około 6 miesięcy. Zazwyczaj
wystarcza stosowanie pończoch
sięgających do kolana; pończochy
obejmujące całą kończynę mają tendencję
do zsuwania się i fałdowania
na wysokości kolana.

Przyczyny limfatyczne

Ogromna, słoniowata kończyna
(elephantiasis), powstająca w efekcie
długotrwałego utrudnienia odpływu
chłonki, nie stwarza żadnych
wątpliwości diagnostycznych. Obraz
taki widuje się jednak rzadko; na
ogół obrzęk limfatyczny jest jednostronny
i niebolesny, a kończyna
wygląda poza tym prawidłowo, i nie
stwierdza się cech niewydolności
żylnej. W większości przypadków
pacjentami są młode kobiety.
Obrzęk jest niewielki, a rokowanie - dobre. Rzadko się zdarza, by
obrzęk taki przechodził na udo i wystarcza
odpowiednie leczenie zachowawcze.

Bywa jednak i tak, że
obrzęk rozpoczyna się z większym
nasileniem, obejmując podudzie
i udo. U tych chorych częściej stwierdza
się niedrożność naczyń biodrowo-
pachwinowych przy zachowanej
drożności obwodowych naczyń
limfatycznych, i dlatego w tej grupie
wczesna diagnostyka w celu kwalifikacji
do wykonania zespolenia limfatycznego
przez tzw. most jelitowo-
krezkowy jest uzasadniona. Zabieg
ten daje dobre wyniki, jeśli jest
wykonany, zanim dojdzie do obliteracji
dystalnych naczyń limfatycznych.

Rzadko stwierdza się równocześnie
obecność naczyniaka chłonnego,
co wskazuje na hiperplazję naczyń
limfatycznych - stan, który można
leczyć chirurgicznie. Nagromadzenie
chłonki w skórze lub obecność
pęcherzyków wypełnionych
chłonką świadczą o jej refluksie.

Czasami chłonka u tych chorych
równocześnie gromadzi się w jamie
otrzewnej brzusznej i w jamie opłucnej;
rzadziej występuje chylometrorrhoea,
chyluria lub zespół złego
wchłaniania. Podwiązanie naczyń
chłonnych odpowiedzialnych za
cofanie się chłonki może wywołać
natychmiastowe ustąpienie objawów.

Rozpoznanie obrzęku limfatycznego
ustala się na ogół drogą
eliminacji; wyjątek stanowią ciężkie
przypadki. Wskazaniami do badania
układu limfatycznego są wątpliwości
diagnostyczne oraz podejrzenie
niedrożności biodrowo-pachwinowej.
Najczęściej wykonuje się limfografię
izotopową z użyciem koloidu
znakowanego izotopem promieniotwórczym.
(...)

W limfografii konwencjonalnej
najpierw uwidacznia się naczynia
chłonne na grzbiecie stóp poprzez
śródskórne wstrzyknięcie dobrze
dyfundującego barwnika, a następnie
preparuje je i kaniuluje. Przez
kaniulę wstrzykuje się środek cieniujący
(Lipiodol) i fluoroskopowo
śledzi się jego wędrówkę naczyniami
chłonnymi. Badanie jest czasochłonne
i obarczone ryzykiem tłuszczowego
zatoru płucnego lub mózgowego.
Rozpoznanie obliteracji
obwodowych naczyń limfatycznych
można ustalić, gdy nie udaje się
znaleźć na obwodzie naczyń limfatycznych
nadających się do kaniulacji.

Można tą metodą uwidocznić
hiperplastyczne naczynia limfatyczne
i wykazać zamknięcie naczyń
chłonnych w odcinku biodrowopachwinowym.

Obrzęków limfatycznych na ogół
nie udaje się wyleczyć, ale poprzez
aktywne i wytrwałe leczenie można
osiągnąć dobre wyniki. Większość
chorych wymaga jedynie leczenia
zachowawczego i przy rygorystycznym
przestrzeganiu zaleceń efekty
są dobre. Krótki okres hospitalizacji
w celu przeprowadzenia leczenia
przy użyciu aparatu Lymphapress
(urządzenie pneumatyczne usuwające
metodą kontrolowanego ucisku
nadmiar chłonki z kończyny - przyp. tłum.) może zmienić podejście
chorego do problemu i zachęcić
do leczenia. Należy ściśle stosować
się do zasad higieny, aby uniknąć
zapalenia tkanki podskórnej.

U niektórych chorych korzyści przynosi
leczenie operacyjne, ale nie
wolno nigdy podejmować go tylko
ze względów kosmetycznych.

U chorych z obrzękiem utrudniającym
poruszanie się można wykonać
operację Homansa, polegającą na
usunięciu nadmiaru tkanki podskórnej.

Jeżeli chory został prawidłowo
zakwalifikowany do operacji, jej
wyniki są zazwyczaj dobre; ułatwia
ona także lepsze dopasowanie pończoch
uciskowych. W nielicznej
grupie chorych dobry efekt przynosi
zabieg likwidujący odcinkowe zamknięcie
naczyń chłonnych (zespolenie
limfatyczne jelitowo-krezkowe
lub wytworzenie bezpośredniego
połączenia limfatycznożylnego).

Pacjenci, których można
leczyć operacyjnie, stanowią jednak
małą część wszystkich chorych
z obrzękiem limfatycznym kończyn
dolnych; większość powinna być
leczona zachowawczo".

Tłumaczył dr med.
MAREK KRZANOWSKI

Konsultował
dr hab. med. ANDRZEJ CENCORA
 
     
Linki sponsorowane
Wyświetl posty z ostatnich:   
Odpowiedz do tematu
Nie możesz pisać nowych tematów
Nie możesz odpowiadać w tematach
Nie możesz zmieniać swoich postów
Nie możesz usuwać swoich postów
Nie możesz głosować w ankietach
Nie możesz załączać plików na tym forum
Nie możesz ściągać załączników na tym forum
Dodaj temat do Ulubionych
Wersja do druku

Skocz do:  
Powered by phpBB modified by Przemo © 2003 phpBB Group
Styl zmodyfikowany dla e-Masaz.pl, Mapa witryny, Regulamin forum

Wyszukiwanie w Google

Partnerzy forum
Gabinety masażu Kurs masaż tajski Fizjoterapia Rehabilitacja
Forum korzysta z plików cookies. Jeśli nie chcesz, by pliki cookies były zapisywane na Twoim dysku zmień ustawienia swojej przeglądarki.
Kopiowanie materiałów bez zgody administracji zabronione. Administracja nie ponosi odpowiedzialności za treść wypowiedzi użytkowników oraz materiały przez nich przesłane. Witryna ma charakter informacyjny. Administracja nie ponosi żadnej odpowiedzialności za jakiekolwiek szkody spowodowane wykorzystaniem przez użytkownika informacji zawartych na forum.
Strona wygenerowana w 0,06 sekundy. Zapytań do SQL: 14
Reklamy

Linki sponsorowane



Stoły do masażu

Stoły do masażu

Szkoła masażu

Masaż




Ostatnio na forum



Zapraszamy na FB