[massagewarsaw]

W celu znormalizowania dolegliwości, terapia manualna już od czasów starożytnych traktowała organizm holistycznie, opierając się na założeniu, że należy leczyć cały organizm, a nie tylko jego chorą część. Podobnymi do siebie, jednakże nie identycznymi metodami terapii manualnej są chiropraktyka i osteopatia. Jakie są zatem podobieństwa, a jakie różnice pomiędzy tymi dwiema dyscyplinami?

Wspólne korzenie

Chiropraktyka i osteopatia są gałęziami terapii manualnej, które wyłoniły się pod koniec XIX stulecia, jednak ich korzenia sięgają 400 roku p.n.e. Pierwsza potwierdzona wzmianka na ten temat terapii manualnej pojawia się u Hipokratesa, który opisał przebieg zabiegu terapii manualnej. Niemalże 600 lat późnej, rzymski lekarz Galen zaprezentował metodę manipulacji w przypadku wypadnięcia dysku, która bazuje na teorii twórcy przysięgi lekarskiej. Terapii manualnej uwagę poświęcali również inni wielcy medycy m.in. Awicenna.

U progu współczesności, główne ośrodki terapii manualnej znajdowały się w Ameryce Północnej, gdzie w drugiej połowie XIX wieku Andrew Still rozpoczął leczenie nazwane osteopatią. W późniejszych latach założył on pierwszą szkołę osteopatii, której absolwenci byli lekarzami medycyny uznawanymi w USA. Dwadzieścia lat młodsza od osteopatii jest chiropraktyka, której prekursorem był pochodzący z Iowa Daniel David Palmer. On również założył szkołę, nazwaną Szkołą Chiropraktyki Palmera.

Na początku XX wieku chiropraktyka i osteopatia były metodami leczenia bólu pleców oraz innych dolegliwości kręgosłupa i kończyn. Terapie manualne wraz z nadejściem XX wieku powróciły na Stary Kontynent. W Europie podbijały one kolejne kraje, a w roku 1974 utworzono Międzynarodową Federację Ortopedycznych Terapeutów Manualnych. Od lat 80-tych istnieje Polskie Towarzystwo Lekarskie Medycyny Manualnej, później utworzono także stowarzyszenie Chiropraktycy Polscy oraz Towarzystwo Osteopatów Polskich.

Chiropraktyk = osteopata?

Zrównywanie chiropraktyka z osteopatą jest błędem. Osteopaci używają kości jako dźwigni, by poprawić kondycję innych elementów organizmu, m.in. mięśni, więzadeł i ścięgien. Pracują oni głównie poprzez system nerwowo-mięśniowo-szkieletowy. Z kolei chiropraktycy skupiają się na kręgosłupie, specjalizując się przede wszystkim w schorzeniach bólowych kręgosłupa, stawów oraz mięśni (wyjątek stanowi szkoła McTimoney-Corley'a, która zajmuje się całym organizmem).

Czasem nieprawidłowe ustawienie stawów kręgosłupa może powodować błędne szeregowanie wiadomości w mózgu, co odczytywane zostaje jako ból. Działanie chiropraktyka na kręgu polega w głównej mierze na tzw. normalizacji organizmu.

Choć pacjent może mieć wrażenie, że wizyta u chiropraktyka i osteopaty przebiega w ten sam sposób, to obie metody leczenia różnią się od siebie. W czasie diagnozowania dolegliwości, chiropraktyk częściej wspomoże się rentgenem, badaniem krwi/moczu niż osteopata, który położy większy nacisk na wywiad z pacjentem (również jego kondycję psychiczną).

– Nie oznacza to, że jedynie osteopata rozmawia z pacjentem. Chiropraktyk przed wykonaniem zabiegu tłumaczy jego przebieg przedstawiając go na modelu. W konsekwencji pacjent świadomie uczestniczy w procesie leczenia – wyjaśnia prof. Mariusz Posłuszny, dyrektor prywatnej kliniki rehabilitacyjno – ortopedycznej Kręg-Clinic w Poznaniu.

Podejście do pacjenta

Terapeuci manualni stosując mobilizację, manipulację czy oscylację, często zajmują się przypadkami przez lata nieskutecznie leczonymi przy użyciu tradycyjnych terapii. Wśród różnic pomiędzy omawianymi dyscyplinami zauważalne jest kryterium czasu poświęconego na zabieg, który przeciętnie jest dłuższy u osteopaty, niż u chiropraktyka. Jednakże ten parametr jest zmienny, ponieważ terapie manualne są zawsze dostosowywane do indywidualnych potrzeb każdego organizmu.

Warto jednak pamiętać, że niezależnie od tego, czy pacjent odzyskuje pełną sprawność w kilkanaście minut po zabiegu czy nie, zabiegi terapii manualnej często muszą zostać powtórzone, by przywrócić pełną sprawność organizmu.

Oprócz dostosowania zabiegu do danych potrzeb pacjenta, chiropraktyka i osteopatia różnią się podejściem do pacjenta. Osteopata przystępuje do leczenia wtedy, kiedy ma dokładny przykład występowania bólu, koncentrując się na tej części ciała, która jest jego źródłem. – Natomiast chiropraktyk wykonuje zabieg nie tylko w miejscu występowania bólu, ale także tam, gdzie jego zdaniem nastąpiło zakłócenie spowodowane niedyspozycją, czyli po stronie przeciwnej do tej, w której odczuwany jest ból – podkreśla prof. Posłuszny.

Chiropraktycy zalecają również, aby po zakończeniu leczenia dolegliwości powodującej u pacjenta ból, cyklicznie ponawiać zabieg raz na ok. 3 miesiące. Profilaktyka działa bowiem zapobiegająco i sprzyja prawidłowemu rozwojowi organizmu.

Należy pamiętać, że zarówno chiropraktyka jak i osteopatia są metodami leczącymi podobne schorzenia, stosującymi pokrewne techniki manipulacji. - Różnice zdań pomiędzy tymi gałęziami terapii manualnej, to baza, na której nieraz dokonuje się postęp. Warto zatem pamiętać, że czasem dyskusje pomiędzy osteopatą a chiropraktykiem umożliwiają dojście do metody najlepszej dla pacjenta, sprzyjając tym samym rozwojowi obu dziedzin - dodaje prof. Posłuszny.

Źródło: Klinika Rehabilitacyjno-Ortopedyczna Kręg-Clinic