[massagewarsaw]

3 pytania, które musisz sobie zadać by odnieść sukces podczas rehabilitacji funkcjonalnej stawu kolanowego.

1# Dlaczego zaczęło boleć?

Jeśli pacjent z bólem kolana nie miał bezpośredniego urazu stawu (uderzenie, skręcenie, zerwanie więzadła itp.) jest bardziej niż prawdopodobne, że przyczyna dolegliwości nie leży w obrębie stawu kolanowego!

Zadbaj by podczas badania koniecznie zwrócić uwagę na kręgosłup lędźwiowy, staw biodrowy i staw skokowy. Absolutnym minimum jest badanie ruchomości we wszystkich wymienionych rejonach.

2# Czy źródło dolegliwości leży w obrębie stawu kolanowego?

Uszkodzona tkanka, naturalnie może znajdować się w obrębie stawu kolanowego, ale nie musi. Przykładem takiej sytuacji jest ból w obrębie dermatomu L3.

To kolejny powód dla którego podczas badania, należy wykonać testy przesiewowe dla kręgosłupa lędźwiowego oraz stawu biodrowego.

3# Czy prezentowany obraz kliniczny to „syndrom zaburzeń układu ruchu”?

Ponieważ „Syndromy zaburzeń układu ruchu” [Movement system impairment syndromes] są wciąż pojęciemrzadko spotykanym w literaturze polskojęzycznej, by nie powodować zbędnego zamieszania w nomenklaturze, pozwolę sobie ich nazwy pozostawić w oryginale.

Tibiofemoral Rotation Syndrome:

Przyczyną dolegliwości jest zaburzenie komponenty rotacyjnej połączenia piszczelowo-udowego (kierunek dysfunkcji: część piszczelowa do rotacji zewnętrznej lub/i część udowa do rotacji wewnętrznej).

Najczęstsze diagnozy (strukturalne):

naciągnięcie więzadła pobocznego przyśrodkowego
zespół rzepkowo-udowy
uszkodzenie mięśni kulszowo-goleniowych
zespół naprężacza powięzi szerokiej
uszkodzenie mięśnia podkolanowego
zapalenie kaletki gęsiej stopy
uszkodzenie łąkotki

Cel terapeutyczny:

Ograniczyć komponentę rotacyjną pomiędzy kością udową i piszczelową.

Przykładowa aktywność podczas sesji terapeutycznej:

Trening aktywnej kontroli komponenty rotacji zewnętrznej w stawie biodrowym.

Tibiofemoral Hypomobility Syndrome

Przyczyną dolegliwości jest zaburzenie ruchomości w kierunku wszystkich ruchów fizjologicznych stawu kolanowego.

Najczęstsze diagnozy (strukturalne):

przykurcz kolana
przyparcie stawu rzepkowo udowego
ból kolana
Przykładowa aktywność podczas sesji terapeutycznej:

Torowanie fazy chodu: Loading Response

trening kontroli ekscentrycznej zginaczy grzbietowych stopy,
trening kontroli ekscentrycznej prostowników stawu kolanowego,
trening kontroli ekscentrycznej stabilizatorów stawu biodrowego w płaszczyźnie czołowej

Knee extension syndrome

Dolegliwości bólowe związane są z nad aktywnością mięśnia czworogłowego uda pociągającego za rzepkę, więzadło wspólne rzepki lub guzowatość piszczeli. Dodatkowo występuje obniżenie wydolności prostowników w stawie biodrowym.

Najczęstsze diagnozy (strukturalne)

kolano skoczka
choroba Osgood-Schlatter
dysfunkcja stawu rzepkowo-udowego
chondromalacja rzepki
przeciążenie mięśnia czworogłowego-uda

Przykładowa aktywność podczas sesji terapeutycznej:

Trening kontroli ekscentrycznej prostowników stawu biodrowego w łańcuchach zamkniętych.

Knee hyperextension syndrome

Dolegliwości bólowe związane z zaburzeniem mechanizmu kontroli wyprostu kolana. Miednica ustawiona w przodopochyleniu (zaburzona kontrola posturalna dolnego tułowia), ograniczona kontrola pracy ekscentrycznej mięśnia trójgłowego łydki.

Najczęstsze diagnozy (strukturalne)

dysfunkcja stawu rzepkowo-udowego
ból przedniego przedziału kolana
chondromalacja rzepki
przerost fałdu błony maziowej (plica syndrome)
cysta Bakera
Przykładowa aktywność podczas sesji terapeutycznej:

Trening kontroli posturalnej w obrębie tułowia.

Patellar Lateral Glide Syndrome

Dolegliwości bólowe związane są z zaburzeniem ustawieni rzepki w dole międzykłykciowym.

Najczęstsze diagnozy (strukturalne)

zwyrodnienie stawu rzepkowo-udowego
chondromalacja rzepki
zespół przedniego przedziału kolana
zwichnięcie rzepki
przerost błony maziowej

autor Damian Kapturski