[massagewarsaw]

Istnieje wiele technik, które w przypadku tkanek podpotylicznych sprawdzają się wzorowo. Wśród nich możemy wyróżnić:

- Kompresje
- Tarcie
- Techniki Energii Mięśniowej
- Pozycyjne rozluźnianie

Niezależnie od wyboru techniki pamiętaj, że praca na odcinku szyjnym kręgosłupa wymaga przede wszystkim maksymalnego rozluźnienia i komfortu pacjenta. Jest to obszar, w którym powinniśmy zrezygnować z agresywnych technik, a dotyk i palpacja z właściwą siłą mogą być kluczem do skutecznej i co najważniejsze bezpiecznej terapii.

Obszar, w którym powinniśmy być najbardziej ostrożni to trójkąt podpotyliczny.
Trójkąt ten utworzony jest przez oba mięśnie skośne głowy oraz mięsień prosty głowy tylny mniejszy. Na zdjęciu nie została zaznaczona tętnica kręgowa, która przebiega przez środek trójkąta i jest relatywnie dość mocno odsłonięta. Użycie zbyt dużej siły w tym właśnie miejscu, czy to z wykorzystaniem kompresji czy też tarcia tkanek, może potencjalnie uszkodzić ową tętnicę.

Kompresja i tarcie

Podstawa kości potylicznej, guzek tylny kręgu szczytowego (C1) lub wyrostek kolczysty kręgu obrotowego (C2) to okolice, w pobliżu których powinno się pracować z mięśniami podpotylicznymi przy pomocy tych technik. Będąc blisko wyrostków kolczystych, upewnij się zawsze, że nie znajdujesz się na trójkącie podpotylicznym i jesteś z dala od tętnicy kręgowej. Jeśli podczas palpacji czujesz wyraźne pulsowanie pod palcami, powinieneś zmienić pozycję swoich palców, gdyż prawdopodobnie znajdujesz się właśnie na tętnicy kręgowej. Cierpliwie badaj tkankę w poszukiwaniu punktów spustowych i miejscowego niedokrwienia.

Pamiętaj również o tym, że mięśnie, które poddajesz palpacji leżą głęboko pod innymi strukturami mięśniowymi, stąd pośpiech w palpacji i zbyt pochopne zagłębianie się w tkanki nie jest wskazane. W badaniu zwracaj uwagę na wszelkie zmiany napięcia w tkankach i upewni się, że Twoje działania nie powodują żadnego bólu, a pacjent w dalszym ciągu pozostaje rozluźniony. To ułatwi Ci pracę z głębiej położoną tkanką.

Kiedy zlokalizujesz punkt spustowy, manifestujący się charakterystycznym wzorcem bólowym (promieniowanie w rejonie głowy i w okolicach skroni), rozpocznij pracę przy użyciu kompresji lub tarcia. Po uwolnieniu punktu, zbadaj okoliczną tkankę, gdyż punkty spustowe mają tendencję do występowania w większych skupiskach. Jednocześnie rozluźniając punkty spustowe postaraj się odnaleźć ten najbardziej aktywny, który charakteryzuje się największym bólem i promieniowaniem do wspomnianej wyżej okolicy.

Skuteczna praca z aktywnym punktem spustowym pozwoli wyłączyć także punkty satelitarne, które go otaczają. Tak więc nie sugeruj się pierwszą napotkaną zmianą napięcia, badaj cierpliwie, a Twoja praca może przynieść fantastyczne efekty.

Czasem wszystko czego potrzebuje pacjent – lub co może znieść – to delikatna kompresja w okolicy podstawy kości potylicznej połączona z niewielką trakcją. Pozwoli się to pacjentowi rozluźnić, a w sytuacji kiedy zwiększone napięcie było spowodowane nadmiernym stresem, będą to techniki bardzo dobrze odbierane przez pacjentów.

Techniki Energii Mięśniowej (MET) i Pozycyjne rozluźnianie

Obie metody to fantastyczny wybór w pracy z tkankami o charakterze hipertonicznym.
Celem terapii przy użyciu MET będzie odzyskanie pełnego zakresu ruchu pomiędzy atlasem, a obrotnikiem. By to osiągnąć układamy jedną rękę za głową leżącego tyłem pacjenta, a drugą rękę układamy na szczycie jego czoła. Pomoże nam to w ruchu zgięcia głowy bez nadmiernego udziału dolnej części kręgosłupa szyjnego (C3-C7). Odnajdujemy pierwzą barierę w ruchu fleksji i polecamy pacjentowi izometryczne napięcie mięśni podpotylicznych.

Część pacjentów podczas tej czynności (oporowanej przez rękę ułożoną za głową), będzie odczuwać nieprzyjemny ból. U tych pacjentów możemy wykorzystać napięcie izometryczne głębokich zginaczy szyi (oporowanie przez rękę ułożoną na czole) i uzyskać rozluźnienie mięśni podpotylicznych przy pomocy hamowania reciprokalnego (reciprocal inhibition).

Pozycyjne rozluźnianie to świetny sposób na bezbolesną pracę z tkliwymi tkankami. Polecamy pacjentowi przyjąć pozycję leżenia tyłem i odnajdujemy tkliwy punkt w obrębie mm. podpotylicznych. Prosimy pacjenta o potwierdzenie, że punkt który uciskamy faktycznie jest bolesny, jeśli tak to prosimy pacjenta, by przyporządkował nasileniu bólu liczbę 10.

Utrzymując ucisk nieznacznie odchylamy głowę powodując delikatny wyprost, aż pacjent zgłosi zmniejszenie dolegliwości. W pozycji, w której zgłaszane dolegliwości spadły w stosunku do 10, która była odczuwana na początku, dodajemy delikatne ruchy rotacji i zgięcia bocznego w celu przemieszczenia tkanki do pozycji znacznego rozluźnienia.

Warto pamiętać o tym, że część pacjentów lepiej zareaguje na rotację i zgięcie boczne w kierunku bolesnego punktu w odróżnieniu od innych, którym rozluźnienie przyniesie rotacja i zgięcie boczne w kierunku od bolesnego punktu. Tak więc ciągły kontakt z pacjentem i monitorowanie jego dolegliwości jest podczas tych technik aspektem niezmiernie ważnym, który jest dla nas swego rodzaju drogowskazem jak kontynuować terapię.

Pozycja w której pacjent zgłasza zmniejszenie dolegliwości o co najmniej 70% (0-3 w stosunku do początkowej 10) jest pozycją, w której prosimy pacjenta o całkowite rozluźnienie i kontrolowanie oddechu. Utrzymujemy ją przez około 90 sekund nie zwalniając ucisku, a następnie bardzo delikatnie, biernie powracamy do pozycji wyjściowej i ponownie palpujemy tkliwość tkanki w tym miejscu. Dolegliwości powinny się wyciszyć lub przynajmniej w znacznym stopniu zmniejszyć.

Praca z oddechem

Wykonując którąkolwiek z tych technik, praca z oddechem jest bardzo istotna. Wprowadzenie odpowiednich wzorców oddechowych, ma ogromne znaczenie w niwelowaniu napięć w rejonie górnego odcinka kręgosłupa szyjnego. Dodatkowo właściwy oddech pozwoli pacjentowi na pełniejsze rozluźnienie i ogólne obniżenie tonusu mięśniowego. W tym miejscu polecam również pracę z przeponą, która również genialnie sprawdza się w dolegliwościach dotyczących szyjnego odcinka kręgosłupa. Pracę taką możecie wykonać na początku terapii, bądź na końcu, ważne by znalazła się ona w protokole Waszego usprawniania.

Ćwiczenia

Nie mniej istotnym szczegółem w całej tej układance jest podtrzymanie efektów osiągniętych w pracy z terapeutą. Właściwe utrzymywanie głowy i szyi podczas ćwiczeń oraz czynności dnia codziennego to nieodzowny element prawidłowej reintegracji posturalnej.

Podsumowując

Mięśnie podpotyliczne potwierdzają, że czasem to co małe w rzeczywistości okazuje się bardzo znaczące. Ich rola w utrzymywaniu właściwej ruchomości głowy, równowagi posturalnej i funkcji całego ciała jest naprawdę nieoceniona. Utrzymywanie prawidłowej struktury mięśni podpotylicznych przy pomocy technik tkanek miękkich, gwarantującą tym samym ich właściwą funkcję jest esencją dobrego zdrowia pacjentów skarżących się na różnorodne dolegliwości.

Post ten nie jest uniwersalną metodą terapii i leczenia, a jedynie wskazówką w pracy ze strukturą bardziej złożoną. W przypadku dysfunkcji należy oczywiście zasięgnąć porady specjalisty lub skorzystać z pomocy fizjoterapeuty, który indywidualnie dobierze tok usprawniania.

Źródło: Chaitow L, DeLany J. Clinical Application of Neuromuscular Techniques Vol 1: The Upper Body. Churchill Livingstone. 2000.

Chaitow L, DeLany J. Clinical Application of Neuromuscular Techniques Vol 2: The Lower Body. Churchill Livingstone. 2000.

McPartland JM, Brodeur RR, Hallgren RC. Chronic neck pain, standing balance, and suboccipical muscle atropy – a pilot study. J Manipulative Physiol Ther 1997; 20(1): 24-9.

Źródło: facebook.com/fizjopassion