[rehabb.pl]

Nowe spojrzenie na rehabilitację kończyn górnych

Od 1860 roku neurolodzy wiedzą, że mózg jest podzielony na dwie półkule. Do tej pory sądzono, że lewa półkula odpowiedzialna jest wyłącznie za ruchy prawą ręką i vice versa. Najnowsze badania profesora Sainburga z Huck Institutes of the Life Sciences podważają tą teorię. Jego odkrycie może całkowicie zmienić sposób rehabilitacji osób po udarze mózgu, urazie czaszkowo-mózgowym, mózgowym porażeniu dziecięcym, itp.

Podczas eksperymentu osoby badane wykonywały zadania ruchowe w wirtualnej rzeczywistości, dzięki czemu można byłoby przeprowadzić bardzo dokładną analizę ruchu. Okazało się, że uszkodzenie prawej półkuli mózgu wpływało na kontrolę motoryczną zarówno lewej, jak i prawej kończyny górnej (analogicznie wygląda to z lewą półkulą). Stwierdzono również, że przy uszkodzeniu prawej półkuli pacjenci byli w stanie sięgnąć niedowładną kończyną do przedmiotu, ale mieli problem z ustabilizowaniem go. Natomiast przy uszkodzeniu lewej półkuli pacjenci nie mieli problemu z przytrzymaniem przedmiotu, ale trudność sprawiało im wykonanie prostych ruchów.

Przy uszkodzeniu ośrodkowego układu nerwowego obie ręce wykazują deficyty motoryczne co świadczy o tym, że lewa ręka nie jest sterowana wyłącznie przez prawą półkulę i odwrotnie. Jest to rewolucyjne spojrzenie na kontrolę motoryczną: każda półkula wpływa na poszczególne elementy ruchu obu kończyn górnych.

Większość czynności dnia codziennego wykonujemy używając obu kończyn górnych, często nie zdajemy sobie z tego sprawy. Zęby myjemy dominującą ręką, druga jednak służy do stabilizacji np. poprzez trzymanie umywalki. Jeszcze wyraźniej tę zależność widać podczas krojenia chleba. Dominująca ręka porusza nożem i kroi, niedominująca trzyma chleb. Ja jestem praworęczny. Nosząc dziecko odruchowo biorę je na lewą rękę (stabilizacja), aby prawa mogła wykonać bardziej zaawansowane motorycznie czynności, takie jak np. otwieranie drzwi od lodówki lub sprzątanie zabawek (manipulacja). Jak widać podczas wykonywania czynności manipulacyjnych obie ręce oraz półkule ściśle ze sobą współpracują, co trzeba uwzględnić w terapii. Nie można oczekiwać od pacjenta z porażeniem niedominującej lewej ręki, że będzie on podczas rehabilitacji wykonywał skomplikowane zadania ruchowe, jeżeli przed uszkodzeniem służyła mu ona głównie w celu stabilizacji przedmiotów.

Profesor Sainburg wraz ze współpracownikami prowadzi obecnie badania uzupełniające, które mają na celu opracowanie nowych (skuteczniejszych) protokołów rehabilitacyjnych. Umożliwi to opracowanie specyficznych ćwiczeń dla konkretnej półkuli mózgu.

Źródło: Pennsylvania State University

Czekam z niecierpliwością na kolejne doniesienia w tej sprawie
Daniel Kawka
Międzynarodowy Terapeuta OM Cyriax i NDT Bobath
Dyplomowany Terapeuta PNF

Więcej szczegółów tutaj:
Rehabilitacja kończyn górnych po udarze mózgu