Polecane produkty

Stoły do masażu

Linki sponsorowane




Poprzedni temat «» Następny temat
Masaż w dysfunkcjach ścięgna Achillesa
Autor Wiadomość
massagewarsaw 
leki przeciw pasozytom grzybom sprzedam apteka


Pomógł: 15 razy
Dołączył: 05 Lut 2008
Posty: 7181
Skąd: bangkok warszawa
Wysłany: 2016-02-22, 07:19   Masaż w dysfunkcjach ścięgna Achillesa

IWONA WILK1
BARTOSZ NOWACKI2

1 Katedra Fizjoterapii, Wydział Fizjoterapii, Akademia Wychowania Fizycznego we Wrocławiu
2 Prywatny gabinet masażu we Wrocławiu


Streszczenie:

Ścięgno Achillesa, pomimo
że jest najsilniejszym ścięgnem w naszym organizmie,
często podlega przeciążeniom i urazom.

W przypadku uszkodzenia ścięgna Achillesa
najczęściej wykonuje się masaż, uwzględniając
specyficzną budowę ścięgna i przebieg procesu
reparacji tkanki. Najważniejsze cele masażu
to zachowanie ruchomości włókien kolagenowych
i poprawa ukrwienia uszkodzonego obszaru
tkanki. W postępowaniu leczniczym, w celu
uzyskania największej skuteczności, stosuje się
kompleksową fizjoterapię opartą na elementach
masażu, kinezyterapii i fizykoterapii. Niezależnie
od rodzaju zastosowanych zabiegów i metodyki
postępowania usprawniającego niezbędna
jest trafna diagnoza w lokalizacji uszkodzenia
i precyzja wykonania zabiegu.

=====================

Ścięgno Achillesa zapewnia
przyczep mięśni łydki do kości
piętowej. Jest jednym z najczęściej
używanych ścięgien – pracuje
podczas chodzenia, biegania,
skakania. W związku z ogromnymi
obciążeniami ścięgna Achillesa
jest ono narażone na częste
uszkodzenia poprzez sumujące się
mikrourazy.

Ścięgno zbudowane jest z tkanki
łącznej właściwej, składającej się
z komórek zwanych fi broblastami.

Komórki te zdolne są do wytwarzania
substancji międzykomórkowej złożonej
z włókien kolagenowych, elastycznych
i siateczkowych (retikulinowych). Fibroblast
stanowi podstawowy element
strukturalny włókna kolagenowego
typu III, które powstaje w trakcie zabliźniania
się ran, poprzedzając powstanie
kolagenu typu I.

Kolagen jest głównym białkiem wypełniającym przestrzeń
międzykomórkową i odpowiada
za siłę, wytrzymałość i odporność tkanki
na rozciąganie. Zapewnienie ww. cech
możliwe jest przede wszystkim dzię-
ki odpowiedniemu ułożeniu włókien.
W ścięgnie włókna kolagenowe ułożone
są równolegle, w sposób regularny
i precyzyjny (1).

Uszkodzenia ścięgna

W przypadku uszkodzenia ścięgna
naruszona zostaje równowaga w pojedynczej
komórce, włóknie kolagenowym
i ościęgnej. Włókna leżące równolegle
i osiowo w momencie skręcenia ścięgna
zmieniają swoje ułożenie w zależności
od kierunku siły pociągania, adaptując
się do zaistniałej sytuacji. Włókna
są pociągane i przesuwane równocze-
śnie na powierzchni osłonki ścięgnistej
(ościęgnej) i tworzy się chropowate zgrubienie,
zwane blizną pourazową, które
stanowi jeden z etapów gojenia (ryc. 1).

Uszkodzenie ścięgna i jego unieruchomienie
wywołuje również zmiany morfotyczne
w samej komórce. Występuje
zmniejszenie ilości wody w przestrzeni
zewnątrzkomórkowej, wzrost gęstości
zlepionych włókien kolagenowych
i zmniejszenie przestrzeni pomiędzy
nimi (1, 2).

Na podstawie analizy zmian, jakie
występują w komórkach, włóknach
i osłonkach ścięgnistych w wyniku patologicznego
pociągania, podjęto próby
wykorzystania mechanizmu sił pocią-
gania w procesie leczniczym. Uruchomienie
ścięgna bezpośrednio po urazie
i zwiększanie mobilności powstałej blizny
utrzyma nawilżenie tkanki, zwiększy
odległość pomiędzy pojedynczymi
włóknami i zapewni wzrost przepływu
krwi w mikronaczyniach (1, 3, 4).

Ruch dodatkowo będzie zabezpieczać wnę-
trze molekuł przed niepożądanymi
zmianami i zapewni stymulowanie komórek
do produkcji kolagenu w procesie
reparacji. Pociąganie blizny w odpowiednim
kierunku zmobilizuje komórki
do produkcji kolagenu (1, 2).

Znajomość budowy tkanki, patomechanizmu
uszkodzenia oraz etapów
reparacji tkanki po urazie pozwala
precyzyjnie zaplanować proces leczenia
i zwiększa skuteczność rehabilitacji.

Znacząco skraca czas regeneracji
i możliwości odtworzenia funkcji tkanki
sprzed urazu.

Reparacja włókna kolagenowego jest
bezpośrednio związana i zależy od procesów
zachodzących w fi broblastach.
Podczas gojenia się tkanki łącznej wła-
ściwej znacznie zwiększa się częstość
podziałów mitotycznych fi broblastów
pod wpływem wydzielanego czynnika
wzrostu fi broblastów – FGF. Wskazane
jest rozpoczęcie działań terapeutycznych
jak najwcześniej po wystąpieniu
urazu, ponieważ fi broblasty mają największe
możliwości remodelingu (przebudowy)
w ciągu 48 godzin po uszkodzeniu (1, 2, 5).

Stearns i Cyriax przeanalizowali aktywność
fi broblastów w zdrowej tkance
i funkcjonowanie komórek w trakcie
formowania się blizny pourazowej oraz
zobrazowali wpływ ruchu na przyspieszenie
procesu gojenia się tkanki. Następnie
wykorzystali pozyskaną wiedzę
w terapii uszkodzonych ścięgien (2, 3).
Według autorów najwłaściwszą formą
fi zjoterapii w dysfunkcji ścięgna Achillesa
jest masaż, a jego najefektywniejszą
techniką jest rozcieranie wykonywane
w poprzek włókien kolagenowych tworzących
ścięgno, ponieważ wpływa ono
na ruchomość tkanki (1, 2, 6).

Poprzeczny ruch rozcierania imituje
naturalną mobilność włókien i nie powoduje
ich rozciągania ani pociągania.

Mobilizuje włókna do czynnego ruchu
(1, 2). Sam zabieg masażu różni się
w zależności od rodzaju opracowywanej
tkanki. Zróżnicowana metodyka masa-
żu wynika z odmiennej budowy anatomicznej
więzadła, ścięgna i mięśnia, róż-
nej reakcji tkanki na uszkodzenie oraz
odmiennie przebiegającej przebudowy
danej struktury w trakcie regeneracji.
Istotne znaczenie w doborze metodyki
masażu odgrywa także funkcja, za którą
odpowiada poszczególna tkanka, a tak-
że rodzaj jej uszkodzenia (1, 2).

Opracowanie ścięgien podczas zabiegu
masażu różni się od opracowania
innych struktur łącznotkankowych:
mięśni i więzadeł. Odmienna metodyka
stosowana jest również w przypadku
ścięgien, które posiadają pochewkę ścię-
gnistą, i tych, które w swojej budowie nie
zawierają osłonki ścięgnistej.

Pierwsze z nich, zwane długimi, dzięki
pochewkom umożliwiają ruch ślizgania
włókien względem siebie podczas aktywności
ruchowej ścięgna. Ścięgna bez
osłonki ścięgnistej, zwane krótkimi, odpowiadają
za przenoszenie siły z brzu-
śca mięśniowego na powięź i element
kostny, do którego się przyczepiają.
W długich ścięgnach w wyniku przeciążenia
powstaje chropowate, szorstkie
zgrubienie na powierzchni ślizgającej.

W związku z powstałą zmianą ruch pomiędzy
ścięgnem a osłonką ścięgnistą
wywołuje ból i trzeszczenie.
W tym przypadku patologiczne tarcie
występujące podczas ruchu przebiega
podłużnie względem włókien ścięgna,
natomiast lecznicze rozcieranie jest
wykonywane poprzecznie do włókien.

Poprzeczny kierunek ruchu rozcierania
unieruchamia ścięgno, utrzymując
je w stałym napięciu, jednocześnie przemieszcza
tylko jego osłonkę ścięgnistą,
co sprzyja przywróceniu gładkości powierzchni
ślizgającej ścięgna (1, 2, 5, 6).

Natomiast w krótkim ścięgnie w wyniku
nadmiernego nadciągnięcia, zwichnię-
cia czy skręcenia występuje zerwanie
kilku włókien kolagenowych, wskutek
czego powstaje zbliznowacenie. W procesie
gojenia włókien kolagenowych
i ich ponownego łączenia powstają bliznowate
twory, będące w stanie zapalnym,
które reagują wrażliwością bólową
na napinanie i pociąganie (1, 2).

Technika rozcierania zastosowana
w przypadku uszkodzenia ścięgien daje
możliwość utrzymania lub odbudowy
ruchomości ścięgna danego mięśnia
w sposób bezbolesny i stanowi skuteczną
metodę zapobiegania zrastającym się
zbliznowaceniom aparatu więzadłowego,
ścięgnistego i mięśniowego, które
występują po urazach lub przeciążeniach
tkanek miękkich (2). Technika
ta przyczynia się do poprawy ukrwienia
opracowywanego obszaru uszkodzonej
tkanki oraz uzyskania efektu przeciwbó-
lowego (1-4).

Skuteczność masażu

Efektywność masażu jest zależna
od precyzji w wykonywaniu ruchu i dokładnej
lokalizacji miejsca uszkodzenia
opracowywanej struktury. Niezbędna
jest umiejętność penetracji tkanki miękkiej
i odkształcania na bardzo małym
obszarze (2, 4).

Kolejnym czynnikiem zapewniającym
uzyskanie wysokiej skuteczności zabiegu
masażu jest przestrzeganie kilku
ściśle określonych zasad dotyczących
diagnostyki, pozycji ułożeniowej i wykonania
masażu. Zabieg ten powinien być
poprzedzony diagnostyką obejmującą
ocenę palpacyjną, w celu precyzyjnej
lokalizacji miejsca uszkodzenia ścięgna.

Metodyka

Metodyka masażu obejmuje prawidłową
pozycję ułożeniową (leżenie przodem),
która zapewnia, poprzez odpowiednie
ułożenie klinów, rozluźnienie mię-
śni i tkanek kończyny górnej i dolnej
oraz prawidłowy przepływ krwi żylnej
i chłonki (fot. 1) (7).

W części wstępnej masażu wykonuje
się głaskanie głębokie ścięgna Achillesa
w celu opracowania skóry pokrywającej
ścięgno (fot. 2). W części głównej zabiegu
wykonuje się technikę rozcierania
poprzecznego w celu zwiększenia ruchomości
ścięgna. Rozcieranie należy wykonywać
w poprzek włókien kolagenowych
tworzących ścięgno. Ruch rozcierania
powinien obejmować obszar powyżej
miejsca uszkodzenia ścięgna, następnie
bezpośrednio na miejscu uszkodzenia
(ponad uszkodzeniem) i poniżej uszkodzonego
fragmentu ścięgna (fot. 3) (2).

Ruch palca, przyłożonego do warstwy
powierzchownej skóry pokrywającej
miejsce uszkodzonego ścięgna,
powinien być wykonywany tak, aby
przemieszczać naskórek i pozostałe
warstwy skóry względem uszkodzonego
fragmentu ścięgna. Ruch powinien być
głęboki i intensywny, wykonany w połą-
czeniu z naciskiem w celu właściwego
odkształcenia skóry i tkanek zlokalizowanych
głębiej.

Kolejną techniką jest rozcieranie
spiralne wykonywane wzdłuż ścięgna.
Zastosowanie tej techniki ma na celu
poprawę trofi ki opracowywanej struktury
(fot. 4) (8-12). W części końcowej
masażu wykonuje się głaskanie głębokie
(fot. 2). Można wykonywać ruch rozcią-
gania mięśnia trójgłowego łydki i ścię-
gna Achillesa (1, 2).

Czas pojedynczego masażu oraz
liczba zabiegów są zależne od rodzaju
i stopnia uszkodzenia tkanki. W stanach
ostrych masaż powinien trwać
od 3 do 5 minut, ze względu na dużą
wrażliwość dotykową i utrzymującą się
dolegliwość bólową. W stanach przewlekłych
pojedynczy zabieg masażu trwa
od 10 do 15 minut lub do momentu pojawienia
się dolegliwości bólowej. Masaż
można stosować codziennie.

Uzupełnieniem terapii z wykorzystaniem
masażu jest stosowanie wybranych
elementów kinezyterapii. W przypadku
uszkodzenia elementów ścięgnistych
kontynuacja fi zjoterapii nie powinna
obejmować aktywności prowokującej
ból. Natomiast w przypadku naderwania
więzadła po masażu należy wykonywać
ruchy bierne w danym stawie, a przy
uszkodzeniach mięśnia wskazany jest
czynny ruch opracowanego mięśnia (2).

Podsumowanie

Masaż jest najczęściej używaną metodą
fi zjoterapii stosowaną przy urazach ścię-
gien, zabieg ten zapewnia racjonalne
odtworzenie i utrzymanie ruchomości
uszkodzonej tkanki. Zabieg masażu stanowi
element wspomagający kompleksowe
postępowanie terapeutyczne i stosowany
jest w połączeniu z fi zykoterapią
i kinezyterapią (1).

Wśród zabiegów fi zykalnych stosowanych
przy urazach ścięgna wymie-
nia się: krioterapię, laseroterapię, falę
uderzeniową, ultradźwięki, diatermię
krótkofalową i mikroprądy (8, 9, 10).

Z kinezyterapii najczęściej wykonuje się
ćwiczenia ekscentryczne mięśni grupy
tylnej podudzia uzupełnione ćwiczeniami
koncentrycznymi oraz stretching
mięśni podudzia (8-10, 13-15). Coraz
częściej terapię dodatkowo uzupełnia
się stosowaniem różnych typów aplikacji
kinesiotapingu (16). W przypadku
całkowitego zerwania ścięgna stosuje się
leczenie chirurgiczne połączone z kompleksowym,
pooperacyjnym usprawnianiem
ruchowym (17).

Piśmiennictwo

1. Chamberlain G.J.: Cyriax’s friction massage:
A review. „The Journal of Orthopaedic
and Sports Physical Therapy”, 1982; 4(1):
16-22.
2. Cyriax J.: Deep massage. „Physiotherapy”,
1977; 63(2): 60-61.
3. Loghmani M.T., Warden S.J.: Instrument-
-assisted cross- fi ber massage accelerates
knee ligaments healing. „J Orthop Sport
Phys Ther”, 2009; 39:506-514.
4. Weerapong P., Hume P.A., Kolt G.S.: The
mechanisms of massage and effects on performance,
muscle recovery and injury prevention.
„Sport Med”, 2005; 35: 235-256.
5. Gehlsen G.M., Ganion L.R., Helfst R.:
Fibroblast responses to variation in soft tissue
mobilization pressure. „Med Sci Sports
Exerc”, 1999; 31(4): 531-5.
6. Joseph M.F., Taft K., Moskwa M., Denegar
C.R.: Deep friction massage to treat tendinopathy:
a systematic review of a classic
treatment in the face of a new paradigm
of understanding. „J Sport Rehab”, 2012;
21(4): 343-53.
7. Kassolik K., Andrzejewski W., Wilk I.,
Barancewicz M.: Pozycje ułożeniowe. „Rehabilitacja
w Praktyce”, 2007; 3: 38-40.
8. Sussmilch-Leitch S.P., Collins N.J., Bialocerkowski
A.E., Warden S.J., Crossley
K.M.: Physical therapies for Achilles tendinopathy:
systematic review and meta-analysis.
„Journal of Foot and Ankle Research”,
2012; 5(1):1-16.
9. Alfredson H., Cook J.: A treatment algorithm
for managing Achilles tendinopathy:
new treatment options. „Br J Sports Med”,
2007; 41(4): 211-216.
10. Scott A., Docking S., Vicenzino B., Alfredson
H., Murphy R.J., Carr A.J. i wsp.: Sports
and exercise-related tendinopathies: a review
of selected topical issues by participants of the
second International Scientifi c Tendinopathy
Symposium (ISTS) Vancouver 2012.
„Br J Sports Med”, 2013; 47(9): 536-44.
11. Magiera L.: Klasyczny masaż leczniczy.
Wyd. Bio-Styl, Kraków 2006.
12. Zborowski A.: Masaż klasyczny. Wyd. AZ,
Kraków 2008.
13. Kearney R., Costa M.L.: Insertional Achilles
tendinopathy management: a systematic
review. „Foot and Ankle International”,
2010; 31(8): 689-694.
14. Van-Usen C., Pumberger B.: Effectiveness
of eccentric exercises in the management
of chronic Achilles tendinosis. „Internet
Journal of Allied Health Sciences and
Practice”, 2007; 5(2):1-14.
15. Magnussen R.A., Dunn W.R., Thomson
A.B.: Nonoperative treatment of midportion
Achilles tendinopathy: a systematic review.
„Clinical Journal of Sport Medicine”,
2009; 19(1): 54-64.
16. Sasinowski J.: Kinesiotaping – przykłady
zastosowania w urazach ścięgna Achillesa.
„Praktyczna Fizjoterapia & Rehabilitacja”,
2013; 41: 30-31.
17. Lemiesz G., Rosiński P., Szymań-
ski M., Kuczkowski C., Biernat R.: Postę-
powanie rehabilitacyjne w przypadkach
zszycia ścięgna Achillesa. „Praktyczna
Fizjoterapia & Rehabilitacja”, 2013; 40:
40-45.
 
     
Linki sponsorowane
Anethaa
[Usunięty]

Wysłany: 2016-05-04, 12:24   

:)
 
     
Wyświetl posty z ostatnich:   
Odpowiedz do tematu
Nie możesz pisać nowych tematów
Nie możesz odpowiadać w tematach
Nie możesz zmieniać swoich postów
Nie możesz usuwać swoich postów
Nie możesz głosować w ankietach
Nie możesz załączać plików na tym forum
Nie możesz ściągać załączników na tym forum
Dodaj temat do Ulubionych
Wersja do druku

Skocz do:  
Powered by phpBB modified by Przemo © 2003 phpBB Group
Styl zmodyfikowany dla e-Masaz.pl, Mapa witryny, Regulamin forum

Wyszukiwanie w Google

Partnerzy forum
Gabinety masażu Kurs masaż tajski Fizjoterapia Rehabilitacja
Forum korzysta z plików cookies. Jeśli nie chcesz, by pliki cookies były zapisywane na Twoim dysku zmień ustawienia swojej przeglądarki.
Kopiowanie materiałów bez zgody administracji zabronione. Administracja nie ponosi odpowiedzialności za treść wypowiedzi użytkowników oraz materiały przez nich przesłane. Witryna ma charakter informacyjny. Administracja nie ponosi żadnej odpowiedzialności za jakiekolwiek szkody spowodowane wykorzystaniem przez użytkownika informacji zawartych na forum.
Strona wygenerowana w 0,07 sekundy. Zapytań do SQL: 13
Reklamy

Linki sponsorowane



Stoły do masażu

Stoły do masażu

Szkoła masażu

Masaż




Ostatnio na forum



Zapraszamy na FB