[massagewarsaw]

Tkankę powięziową, najłatwiej przedstawić w następujący sposób:

Każdy z nas ma swój własny prywatny kombinezon, który nas ochrania, grzeje ale również nadaje jakiś kształt naszemu ciału. Jeśli nasze ciało ulega jakiemuś uszkodzeniu, gdzie powstała jakaś blizna. Wówczas uszkodzenie i proces naprawy jaką wdraża nasz organizm możemy porównać do łatanych przez babcię ubrań po dobrym meczu piłki nożnej. Łata sama w sobie zapobiega uszkodzeniu tego wszystkiego co wewnątrz (w tym przypadku naszego ciała), ale elastyczność materiału w miejscu załatania i wokół jest mniejsza niż wcześniej.

Podobno zależność możemy zaobserwować w naszym ciele. Kiedy mamy doczynienia z blizną, ona również zabieram nam trochę „materiału” np. z brzucha, w następstwie ubytek zaobserwujemy jednak w innym miejscu (np. w nogawce lub rękawie). Kolejnym skutkiem tego załatania może być pojawienie się bólu w miejscu, którego zasadniczo nie uszkodziliśmy.

*Jest to bardzo hipotetyczny przykład, który miał zobrazować z czym mamy do czynienia.
Myers w swojej praktyce Body Workera poszedł dalej i postanowił wyznaczyć linie które są ze sobą połączone funkcjonalnie, tak powstała koncepcja „Taśm Anatomicznych”, w której przedstawił założenia Taśmy Powierzchownej Tylnej oraz sześciu innych.

Wyobraźcie sobie taśmę (fot.3) na waszym ciele która biegnie od podeszwowej powierzchni paliczków stopy, ciągnąc się prze jej podeszwę, mięśnie łydki, mięśnie kulszowo-goleniowe(tył uda), przechodzącą na kość krzyżową z której przechodzi na prostownik grzbietu i dochodzi do karku, następnie przechodzi przez szczyt głowy i kończy się w okolicach naszych brwi.

Dlaczego to jest takie istotne? Nie zawsze zjawisko bólu występuje w miejscu jakiegoś uszkodzenia. Za dolegliwość pleców wcale nie musi odpowiadać problem kręgosłupa, ale np. przykurcz mięsni kulszowo goleniowych których napięcie powoduje pociąganie powięzi pleców w dół, a ta drażniąc receptory nerwowe głównie w tamtym miejscu generuje ból. Dlatego podczas aktywności fizycznej bardzo ważne są ćwiczenia rozciągające które nie tylko pomogą przywrócić prawidłową długość mięśni ale również prawidłowy ślizg powięzi w danym obszarze.

Z tego powodu podczas strechingu powinniśmy dobierać ćwiczenia które będą angażować jak najbardziej taśmy na całej ich długości. Tą wiedze zgłębiono już dawno temu, choć wówczas jeszcze bez „teorii taśm”. Na przykład w starożytnych Indiach za pierwsze praktyki rozciągania odpowiedzialni są twórcy aktywności fizycznej nazywanej Yogą, która swoimi Asanami (pozycjami) angażuje taśmy mięśniowo-powięziowe na całych ich długościach, przykładem jest „Pies z głową w dół”), który bardzo mocno angażuje TPT (Taśma Powierzchowna Tylna) podczas rozciągania.

Dlatego do codziennej aktywności warto dodać regularny trening rozciągający zwłaszcza po intensywnym wysiłku. Przykładem mogą być dodatkowe sesje Yogi odbywane pod okiem wykwalifikowanego instruktora. Warto jednak zaznaczyć, że nie każde praktyki tego rodzaju treningu (Yogi) dadzą nam dokładnie zamierzony efekt. Zdarza się, że nadmierne rozciągnięcie danej części ciała bez analogicznego w innym miejscu, może być negatywne w skutkach. W ciele musimy starać się doprowadzać do równowagi napięć pomiędzy mięśniami pracującymi przeciwstawnie.

Alternatywny rodzaj rozciągania można zapewnić sobie stosując podstawowe ćwiczenia z zakresu strechingu i mobility. Intensywne Rollowanie ciała na całej długości przebiegu taśmy( w tym wypadku tylnej) powinno zapewnić nam odpowiednie rozluźnienie powięzi za czym idzie uzyskanie podobnego efektu jak podczas rozciągania.

Oczywiście ile osób, tyle koncepcji. Przedstawiłem jedną z bardziej znanych, czyli koncepcję taśm Myersa, istnieją jednak inne takie jak „Łańcuchy mięśniowo-powięziowe wg Busqueta” czy „Biomechaniczne Łańcuchy Paula Chauffoura”. Które z nich są najlepsze? Nie ma zasady, gdyż jest to tylko koncepcja i założenie które ma nam pomóc w pracy lub treningu i ustalić jakiś plan działania.

Warto również dodać, że te opracowania świadomości ciała nie są jedynymi praktykami, które pozwalają na poprawę jego kondycji. Jeśli przykładowo rozluźnimy powięź mięśnia trójgłowego łydki, wpłyniemy na napięcie z przodu golenii (w obrębie mięśnia piszczelowego przedniego) a przecież tam nie występuje żadna wspólna taśma. Nasze ciała są na tyle fantastyczne, że niektóre ich elementy i sposoby funkcjonowania będą nas zaskakiwać bez końca.

Bibliografia:
Thomas Myers "Taśmy Anatomiczne"

Masti z Huty Zdrowia, Nowa Huta