[massagewarsaw]

Zespół przeciążeniowo-bólowy kręgosłupa jest jedną z głównych przyczyn przewlekłych bólów kręgosłupa. W większości przypadków zespół ten charakteryzuje się długotrwałymi bólami kręgosłupa o zmiennym nasileniu dolegliwości oraz charakterze nawrotowym. Najczęściej dotyczy on odcinka szyjnego oraz lędźwiowego kręgosłupa.

Biorąc pod uwagę uwarunkowania anatomiczne zespół przeciążeniowo-bólowy kręgosłupa jest ściśle związany z patologią stawów międzykręgowych.

Najczęściej występujące objawy zespołu stawów międzykręgowych:

W większości przypadków atak bólu związanego z zespołem stawów międzykręgowych ma charakter ostry, nieprzewidywalny w występowaniu. Ból wykazuje charakter zmienny. Zwyczajowo napady bólowe obserwowane są kilka razy w miesiącu.

U większości pacjentów występuje charakterystyczna bolesność w rzucie zwyrodniałych stawów międzykręgowych oraz dochodzi do nadmiernego skurczu okolicznych mięśni przykręgosłupowych.

Ból ma tendencje do nasilania się gdy pacjent przyjmuje pozycję leżącą na plecach, zaś dolegliwości ustępują w pozycji leżącej na brzuchu.

Cechą znamienną bólu obserwowanego w przypadku zespołu stawów międzykręgowych jest charakterystyczne promieniowanie do pośladków oraz tylnej powierzchni ud. Praktycznie nie spotyka się rzutowania bólu na przednią powierzchnię nóg.

W przypadku zespołu stawów międzykręgowych zlokalizowanego w odcinku szyjnym kręgosłupa ból występuje głównie w zakresie szyi i barków. Nie ma tendencji do promieniowania do kończyn górnych oraz palców dłoni.

Diagnostyka zespołów przeciążeniowo-bólowych kręgosłupa:

Podstawą rozpoznania zespołu przeciążeniowo-bólowego kręgosłupa jest charakterystyczny wywiad chorobowy oraz opisany powyżej charakter dolegliwości klinicznych. W większości przypadków pacjent poszukuje specjalistycznej pomocy medycznej w przypadkach gdy ostre zespoły bólowe występują coraz częściej - nawet kilka razy w tygodniu - oraz komfort życia ulega znacznemu pogorszeniu. Poza wymienionymi składowymi rozpoznania zespołu przeciążeniowo-bólowego strategiczną rolę należy przypisać diagnostyce obrazowej.

Wstępnym proponowanym badaniem diagnostycznym jest RTG schorowanego odcinka kręgosłupa w trzech projekcjach: przód-tył, bok oraz skośnej. Badanie te pozwala dostrzec chorobowy przerost stawów międzykręgowych oraz jest stosunkowo czułe we wczesnym wykrywaniu zmian zapalno-degeneracyjne w zakresie tych stawów.

W przypadkach wątpliwych diagnostyka musi być rozszerzona o dodatkowe opcje diagnostyki obrazowej takie jak TK czy MRI kręgosłupa.

Dodatni wynik diagnostycznej blokady stawów międzykręgowych jest jednoznaczny z rozpoznaniem zespołu stawów międzykręgowych.