Wzajemne wspomaganie się fizykoterapii i kinezyterapii

[fizjo]

Aby móc wykazać wzajemne współdziałanie fizykoterapii i kinezyterapii, które są dziedzinami fizjoterapii, należy na początku przywołać definicje obu pojęć. Fizykoterapia jest działem medycyny fizykalnej i polega na działaniu na organizm osoby rehabilitowanej różnymi czynnikami, zarówno naturalnymi, jak i wytwarzanymi za pomocą specjalnych urządzeń. Do fizykoterapii zaliczyć można między innymi: elektroterapię, laseroterapię, hydroterapię czy krioterapię.

Kinezyterapia z kolei to oddziaływanie za pomocą ruchu, zarówno w płaszczyźnie ogólnej – ćwiczenia całego ciała, mające na celu całościowe usprawnienie i przyśpieszenie dalszego procesu rehabilitacji (zawodowej, społecznej, itp.), a także w konkretnym miejscu ciała, najczęściej tam, gdzie miał miejsce jakiś uraz lub dotkniętego chorobą.

Jako że polski model rehabilitacji medycznej, opracowany i upowszechniony przez Wiktora Degę zakłada kompleksowość rehabilitacji, to przyjąć należy, że poszczególne działy fizjoterapii powinny wspierać się w wysiłkach na rzecz osiągnięcia jak najlepszego efektu rehabilitacyjnego. Tak też jest w przypadku fizykoterapii i kinezyterapii, które uzupełniają swoje działania, prowadząc do efektu, jakim jest wyzdrowienie. Przykładowo oddziaływanie zimnem na organizm człowieka, czyli krioterapia ogólna może poprzedzać zabiegi kinezyterapeutyczne, aby ułatwić leczenie ruchem. Podobnie rzecz wygląda z hydroterapią, która może pozostawać w ścisłym związku z kinezyterapią, na przykład podczas ćwiczeń w wodzie. Z powyższych przykładów wynika, iż można przyznać rację stwierdzeniu o korelacji tych dwóch działów rehabilitacji medycznej.