[massagewarsaw]

Na kompleks barkowy składają się trzy stawy anatomiczne oraz dwa niemające typowej budowy stawu ale istotne dla funkcjonowania obręczy: staw łopatkowo-żebrowy i zespół podbarkowy. Współdziałanie tych elementów składa się na prawidłowe działanie kompleksu.

W celu zapewnienia odpowiednich możliwości wykonywania ruchu konieczna jest stabilność kompleksu i jednocześnie pełna jego ruchomość w określonych wzorcach. Dla spełnienia tych warunków istotne jest prawidłowe spoczynkowe ustawienie poszczególnych elementów obręczy w przestrzeni.

Łopatka stanowi panewkę dla głowy kości ramiennej a podczas ruchów w stawie ramiennym „ślizga się” po klatce piersiowej. Odpowiednia stabilizacja łopatki na tułowiu umożliwia generowanie dużej siły a jej pełna ruchomość właściwy zakres ruchu kończyny górnej w czynnościach codziennych.

Podczas ruchów kończyny występuje rytm łopatkowo-ramienny, który określa stosunek zachodzącego ruchu w stawie łopatkowo-żebrowym i ramiennym. W czynnościach wymagających uniesienia kończyn ponad głowę do ruchu włącza się odcinek szyjny i piersiowy kręgosłupa. Wynika to z faktu, że kręgosłup stanowi miejsce przyczepu dla mięśni działających również na bark. Jest zatem związany z ruchami kończyn. Gdy łopatka traci na swojej stabilności zachodzi nieprawidłowe zaangażowanie się kolejnych mięśni w ruch kończyny górnej.

Zbyt wczesna i nadmierna aktywacja jednych mięśni a zmniejszenie aktywności innych są powszechne u osób z bólem barku. Napięte mięśnie uniemożliwia cofnięcie barków i rotację zewnętrzną łopatki podczas ruchów kończyny górnej. Wysunięcie barku do przodu rotacja wewnętrzna oraz pochylenie łopatki do przodu są czynnikami ryzyka wystąpienia problemów z kompleksem barkowym. Niewłaściwemu ustawieniu łopatki towarzyszy często sylwetka głowy wysuniętej do przodu z zaokrąglonymi plecami.

Z jednej strony brak stabilności łopatki na tułowi a z drugiej nie pełny zakres jej ruchomości mogą skutkować problemami stawu ramiennego jako najbardziej ruchomego stawu. Jednym z celów rehabilitacji patologii barku jest odtworzenie właściwego ustawienia łopatki na tułowiu oraz przywrócenie jej pełnej ruchomości we właściwych wzorcach. Stabilizację odbudowuje się przez odpowiednie ćwiczenia, natomiast ruchomość można odtworzyć przez mobilizacje łopatki.

blog.plusmedic.pl