[administrator]

Metoda postępowania fizjoterapeutycznego opracowana przez dwóch norweskich fizjoterapeutów: Freddyego M. Kaltenborna oraz Olafa Evjentha. Przedstawili oni całościowy system badania i leczenia pacjentów z ortopedycznymi dysfunkcjami narządu ruchu zarejestrowany w urzędzie patentowym jako: OMT Kaltenborn – Evjenth Konzept ®. System ten został oparty na dorobku cenionych ortopedów Jamesa Cyriaxa i Jamesa Mennella oraz osteopaty Alana Stoddarda...

To tylko fragmenty artykułu. Tutaj cały artykuł pt: Terapia Manualna Kaltenborna i Evjentha

[agnieszkafeifer]

Moje największe zainteresowanie wzbudziła w tym artykule poizometryczna relaksacja mięśni czyli tzw. PiR.
Sposób ten wykorzystywany jest przez fizjoterapeutów z Centrum Terapii Falą Uderzeniową GAMED i należy do doskonałych sposobów na osiągnięcie efektu przeciwbólowego, a także przeciwdziałania skutkom przeciążenia mięśni oraz tkanki łącznej, a ponadto doprowadza do ich relaksacji.
Polega on na wykonaniu cyklicznie trzech faz. Pierwszą z nich jest rozciąganie, drugą- napinanie, trzecią- rozluźnianie.
W fazie rozciągania osoba ćwicząca przy pomocy terapeuty rozciąga dany mięsień, które to rozciągnięcie daje odczucie lekkiego oporu lub delikatnego rozciągania. Ważna jest jednak, aby nie dojść do granicy bólu. Z tego powodu bardzo ważny jest dobry kontakt terapeuty z pacjentem. Pacjent bowiem winien informować fizjoterapeutę o sowich odczuciach. W momencie pojawienia się powyższych odczuć, pacjent zatrzymuje ruch.
W dalszej kolejności, tj. w fazie napinania, terapeuta stawia opór w odpowiednim miejscu i rozkazuje pacjentowi wykonać napięcie mięśnia (jakby usiłował wykonać ruch przeciw temu oporowi). Dzięki temu dochodzi do tzw. izometrycznego napięcia mięśnia, który wcześniej był rozciągany. Zjawisko to jest bardzo potrzebne, bowiem opiera się ono na mechanizmie powstającym na skutek takiego napięcia. Otóż dzięki niemu dochodzi do rozluźniania napiętego nadmiernie mięśnia, do jego rozgrzania.
Ostatnim etapem jest rozluźnienie mięśnia, w którym to ćwiczący przestaje napinać mięsień, a go rozluźnia, natomiast terapeuta po uzyskaniu przez pacjenta rozluźnienia, przesuwa daną część ciała w kierunku, który spowoduje jego dalsze rozciągnięcie mięśnia.
Jak pisałam powyżej, istotnym elementem i niemalże warunkiem właściwie przeprowadzonej poizometrycznej relaksacji jest doskonały kontakt między terapeutą a pacjentem. Ponadto ważne jest odpowiednie przeprowadzenie PiR-u, umiejętności terapeuty, jego rzetelna wiedza dotycząca przyczepów poszczególnych mięśni, mechanizmów zachodzących na skutek napięcia, czy sposobów na jego