Dyskopatia to kolejna choroba której nie potrafimy wyleczyć. Możemy jedynie spowalniać jej rozwój oraz łagodzić objawy poprzez leczenie zachowawcze. W przypadku nasilenia dolegliwości trzeba wziąć pod uwagę poddanie się operacji.
Czym jest dyskopatia?
Dyskopatia to tak naprawdę szereg różnych schorzeń krążka międzykręgowego, które są zapowiedzią choroby zwyrodnieniowej. Nie leczone doprowadzają do uwypuklenia się, a nawet rozlania jądra miażdżystego, które uciska na korzeń rdzeniowy, rdzeń kręgowy oraz inne struktury kanału kręgowego.
Dyskopatia wiąże się między innymi z dokuczliwym bólem, który może być spowodowany tak samo uciskiem, jak i przez problemy związane z przemianą materii. W krążku międzykręgowym nie ma naczyń krwionośnych, a więc odżywianie odbywa się przez dyfuzję.
Jeśli do ich wnętrza dotrze zbyt mało tlenu to docierające do wnętrza witaminy oraz sole mineralne tracą na znaczeniu, a ph ulega zmianie. W konsekwencji doprowadzi to do martwicy tkanki i błędnego koła chorobowego ponieważ zaburzenia funkcji komórek jeszcze bardziej utrudnią dyfuzje.
W zależności od stopnia zaawansowania dyskopatii wyróżnia się trzy okresy chorobowe:
a) wypuklina krążka międzykręgowego
b) przepuklina krążka międzykręgowego
c) sekwestracja krążka międzykręgowego
Etiologia i występowanie
Jeszcze do niedawna twierdzono, że główną przyczyną chorób krążka międzykręgowego są przeciążenia. Za tą hipotezą przemawiał fakt, że do zwyrodnienia najczęściej dochodzi na poziomie L5 i S1.
Przeprowadzone badania musiały nieco zweryfikować przestarzałe twierdzenia. Między innymi okazało się, że przeciążenia nie tyle wpływają na sam krążek między kręgowy, co bardziej na jądro miażdżyste poprzez osłabianie go. Zmiany warunków pracy, czy zdrowszy tryb życia nie wpłynęły znacząco na zmianę ilości zachorowań.
Najnowsze badania wskazują, że dużą rolę odgrywają czynniki genetyczne. Nawet zidentyfikowano kilka genów kodujących białko strukturalne krążka międzykręgowego, których mutacja może przyspieszyć degenerację.
Podsumowując można śmiało powiedzieć, że dyskopatia, czyli proces degeneracji krążka międzykręgowego zależy od wielu czynników, w tym zaburzenia metabolizmu, urazy mechaniczne, przeciążenia oraz nasze geny.
Dodatkowe dolegliwości bólowe pojawią się wraz z rozwojem choroby zwyrodnieniowej kręgosłupa. Na skutek niszczenia chrząstki, stanów zapalnych i zmian okołostawowych dochodzi do zniekształcenia zarysu stawu, przerostu kości, czy powstawania osteofitów. To wszystko sprawia, że kości zaczynają uciskać na korzenie nerwowe, czy rdzeń kręgowy.
Zmiany struktury powodują również zaburzenia w samej budowie kręgosłupa i przeciążenia okolicznych więzadeł oraz mięśni, których zadaniem jest podtrzymywanie kręgów. To właśnie z przeciążonych więzadeł i mięśni jest generowany dodatkowy ból.
Ponad to stany zapalne, które towarzyszą chorobie zwyrodnieniowej mogą przenieść na sąsiadujące korzenie nerwowe. W skrajnych przypadkach zajmują nawet rdzeń kręgowy.
Objawy i rozpoznanie
Choroba zwykle pojawia się u osób między 30, a 50 rokiem życia. Bardzo charakterystycznym objawem jest ból w zajętym odcinku kręgosłupa, który promieniuje wzdłuż nerwów. Typowym przykładem jest rwa kulszowa.
W początkowej fazie rozwoju choroba często jest ignorowana. Wszystko dlatego, że pierwsze incydenty bólowe są kojarzone z pospolitym i wszechobecnym nadwyrężeniem mięśni, przepracowaniem lub zmęczeniem. Nie wzbudzają podejrzeń do czasu, do póki ból się nie rozlewa i nie wędruje wzdłuż nerwu.
Kolejny objaw to drętwienie lub mrowienie w obrębie danego segmentu. Oznacza to, że pojawiły się zaburzenia czucia powierzchniowego.
Gdy u pacjenta zaobserwuje się niedowłady, czyli osłabienie, a nawet całkowite zniesienie siły mięśni to po dłuższym czasie można zaobserwować zanik mięśni. Wiąże się to ze zmniejszeniem obwodu. Gdy tylko zauważymy u pacjenta te niepokojące objawy to natychmiast musimy go skierować do lekarza. Być może stan jest na tyle poważny, że nie obejdzie się bez operacji.
Innym typowym dla dyskopatii objawem jest osłabienie odruchów ścięgnistych. Pierwszy to odruch rzepkowy, zwany również odruchem kolanowym. Test jest dość charakterystyczny i na pewno znany dla wielu z Was. Polega na uderzaniu młoteczkiem neurologicznym w rozścięgno rzepki.
Mięsień czworogłowy uda napina się, a co za tym idzie dochodzi do wyprostu podudzia w stawie kolanowym. Jego osłabienie oznacza uciska na nerw rdzeniowy wychodzący pomiędzy kręgami L4 i L5. Inny istotny odruch ścięgnisty to odruch ze ścięgna Achillesa. Gdy pacjent uklęknie na łóżku tak, aby stopy były poza nim to dzięki uderzeniu młoteczkiem neurologicznym możemy wykryć zmiany w segmencie S1 – S2.
Kolejnym bardzo charakterystycznym objawem jest ból, który pojawia się podczas naciągania uciśniętych nerwów. Przykładem może być objaw Lasegue’a znany wszystkim fizjoterapeutom i używany przy rwie kulszowej oraz objaw Mackiewicza, który jest przydatny przy diagnozowaniu rwy udowej.
Objawy kliniczne towarzyszące dyskopatii są na tyle charakterystyczne, że zdjęcie rentgenowskie, tomografia komputerowa lub rezonans magnetyczny jest tylko potwierdzeniem wstępnie postawionej diagnozy.
Warto pamiętać, że dyskopatii sprzyja otyłość, stres oraz choroby kości takie jak na przykład osteoporoza, czy skolioza. Również brak ruchu i nieprawidłowa higiena życia nie są przyjacielami naszego kręgosłupa.
Możliwości leczenia i fizjoterapia
Chorzy skarżą się przede wszystkim na ból kręgosłupa, który promieniuje do nerwów i nasila się w czasie wysiłku. Rzadziej pojawia się drętwienie lub mrowienie skóry, które jest sygnałem, że zostały uszkodzone nerwy czuciowe. Sygnałem alarmującym i wymagającym natychmiastowej kontroli u neurochirurga są niedowłady mięśni.
Nie wszystkie przypadki dyskopatii kwalifikują się do operacji. W zasadzie zdarza się, że dolegliwości ustępują samoistnie. Jednak, gdy już raz się pojawią to trzeba się liczyć z ich nawrotami.
Leczenie zachowawcze oraz wyeliminowanie czynnika ryzyka jest podstawą leczenia dyskopatii. Proponuje się je wszystkim pacjentom, u których nie doszło do przerwania ciągłości pierścienia włóknistego.
Dzięki szczegółowemu wywiadowi fizjoterapeuta dowiaduje się o charakterze bólu oraz o jego umiejscowieniu. Testy, w tym już wspomniany objaw Lasegue’a i Mackiewicza pokazują jaki jest stan pacjenta oraz gdzie leży problem.
Warto pamiętać, że duże dolegliwości bólowe promieniujące do kończyn dystalnych, a także znaczne ograniczenia zgięcia, wyprostu i innych ruchów oznaczają duże zniszczenie krążka międzykręgowego. Jeśli w dodatku występują ubytki neurologiczne (zaburzenia czucia, opadająca stopa, osłabione odruchy, czy upośledzenie funkcji seksualnych u mężczyzn) to stan pacjenta jest bardzo poważny.
W takim wypadku rezygnujemy z rehabilitacji i proponujemy szybką konsultację z neurochirurgiem. Przy mniej nasilonych objawach leczeniem dyskopatii zajmuje się ortopeda.
Rehabilitacja dyskopatii opiera się na zmniejszeniu napięcia skóry oraz mięśni. Celem fizjoterapeuty jest zlikwidowanie przykurczów mięśniowych. W tym celu ważna jest nauka ćwiczeń rozciągających, które pacjent będzie mógł również wykonywać w domu.
Z uwagi na wyjątkowe możliwości jakie niesie ze sobą terapia manualna, to właśnie ona może stanowić trzon w procesie rehabilitacji. Dzięki niej mamy możliwość celowania dokładnie w miejsca problemu. Możemy również zmniejszyć napięcie mięśniowe oraz poprawić funkcje ruchowe. Wszystko po to, aby zmniejszyć siły ściskające krążek międzykręgowy.
Ważne jest również pracowanie nad zwiększeniem ruchomości stawów kręgosłupa, nauka kontroli postawy, a także ćwiczenia, które pozwolą na trenowanie czucia głębokiego.
W wielu wypadkach konieczna będzie praca nad wzmocnieniem mięśni tułowia, w tym mięśni brzucha, pośladków i grzbietu.
Dodatkowe terapię powinien uzupełniać o masaż, kinesiotaping oraz fizjoterapie. Szczególnie przydatny może okazać się masaż breussa, który z uwagi na specyficzne rękoczyny skutecznie rozszerza przestrzenie między kręgami. Leczenie dyskopatii wspomaga farmakologia, która opiera się na lekach przeciwbólowych i przeciwzapalnych.
Jednak, jeśli mamy do czynienia z ostrym napadem dyskopatii to trzeba zrezygnować z rehabilitacji. Pozostaje farmakologia oraz leżenie w pozycji odbarczającej - kończyny zgięte pod kątem prostym w stawach kolanowych i biodrowych oraz podparte.
Bywa jednak, że operacja jest nieunikniona. Bezwzględnym wskazaniem do operacji są objawy deficytu neurologicznego. Świadczy to o uszkodzeniu układu nerwowego. Na szczęście współczesna chirurgia oferuje nam mało inwazyjne zabiegi w tym przezskórną nukleoplastykę krążka międzykręgowego.
Wykorzystuje się je głównie w tedy, gdy problemem jest przewlekły ból. W niewielu przypadkach zachodzi potrzeba zastosowania mniej finezyjnych metod jak usunięcie części jądra miażdżystego, które uciska korzeń nerwowy lub nerwy rdzeniowe.
Nie możesz pisać nowych tematów Nie możesz odpowiadać w tematach Nie możesz zmieniać swoich postów Nie możesz usuwać swoich postów Nie możesz głosować w ankietach Nie możesz załączać plików na tym forum Nie możesz ściągać załączników na tym forum
Forum korzysta z plików cookies. Jeśli nie chcesz, by pliki cookies były
zapisywane na Twoim dysku zmień ustawienia swojej przeglądarki.
Kopiowanie materiałów bez zgody administracji zabronione. Administracja nie ponosi odpowiedzialności za treść wypowiedzi użytkowników oraz materiały przez nich przesłane.
Witryna ma charakter informacyjny. Administracja nie ponosi żadnej odpowiedzialności za jakiekolwiek szkody spowodowane wykorzystaniem przez użytkownika informacji zawartych na forum.
Strona wygenerowana w 0,06 sekundy. Zapytań do SQL: 12
