[administrator]

Kinezyterapia to leczenie ruchem. Inne określenia, to gimnastyka lecznicza lub ćwiczenia usprawniające. Kinezyterapia jest jedną z metod fizjoterapii. Początków kinezyterapii można doszukiwać się już w systemie filozoficznym Konfucjusza (2700 lat p.n.e.), który eksponował znaczenie określonych pozycji ciała w uzyskaniu efektów profilaktyczno-leczniczych.

To tylko fragmenty artykułu. Tutaj cały artykuł pt: Kinezyterapia ogólnie

[motyl38]

jakie elementy kinezyterapii można stosować w przypadku zablokowania się kręgów L2-L3. Miałem nie dawno na kursie o tych zablokowanych kręgach ale nie mogę sobie teraz przypomnieć.

[RehaT]

Nie zrobiszz tym za duzo bo chyba za bardzo w tym konkretnym temacie sie nie orientujesz. Tutaj stosuje sie najlepiej specjalne techniki TM Sama kineza raczej nie pomoze. Miales na kursie cos o ERS FRS ?

[kinia1988_20]

witam mam pytanko jakie mozna wykonywać ćwiczenia na wzmocnienie mięśni ud nie obciażajac kolana bardzo proszę o wmiare szybko odpowiedż

[Mirek]

Ja bym wykorzystał jako odciążenie wodę - gimnastyka w basenie ,
Trening siły mięśnia czworogłowego - ćwiczenia izometryczne w wyproście stawu kolanowego. ćwicząc zawsze z równoczesnym napięciem tylnej grupy mięśni uda ( kokontrakcje)
Potem można wlaczyc jazdę na rowerze z wysoko uniesionym siodłem .

[massagewarsaw]

[kinia1988_20]

dzięki wielkie a czy przy zerwaniu więzadła krzyżowego przedniego uszkodzeniu łakotki i troczka to jakie ćwiczenia można zastosować bo lekarz napisał wzmocnic kolano

[Mirek]

Tutaj znalazlem ciekawe informacje na interesujacy Cie temat. Moze skorzystasz :

http://www.praktycznafizj...rzed-i-po-.html

Rekonstrukcja więzadła krzyżowego przedniego – proponowane postępowanie fizjoterapeutyczne przed i po zabiegu operacyjnym

Sportowiec, doznając urazu stawu kolanowego, podczas którego dochodzi do zerwania więzadła krzyżowego przedniego (WKP), staje na początku długiej drogi, której celem jest uzyskanie sprawności sprzed kontuzji.

Autor:
Wojciech Wolski


Przygotowanie pacjenta do operacji jest równie ważne, jak samo postępowanie po niej. Nierzadko, od tej części postępowania jest uzależniony wynik końcowy całego procesu leczenia.
W fazie tej, szczególną uwagę zwracamy na zniwelowanie objawów ostrych ze strony stawu kolanowego, takich jak: ból, stan zapalny (ewentualny obrzęk, wysięk). Naszym celem jest odzyskanie pełnego zakresu ruchu w stawie, odbudowa siły i masy mięśniowej, poprawa propriocepcji. Skupiamy się na tym, aby pacjent był w dobrej kondycji fizycznej. Zabieg operacyjny zazwyczaj jest planowany z pewnym wyprzedzeniem, jeżeli mamy do czynienia z osobą „przy kości”, polećmy mu zrzucić kilka kilogramów, wówczas lepiej będzie ona przygotowana do ciężkiej pracy, jaką jest rehabilitacja pooperacyjna.
Podczas przygotowania do operacji stosujemy rozmaite metody postępowania usprawniającego. Ich rodzaj jest uzależniony od kondycji leczonego. Ważną rolę pełni tutaj edukacja pacjenta. Warto poświęcić więcej czasu na demonstrację ćwiczeń, które będzie on wykonywał po zabiegu operacyjnym. Nauczmy pacjenta wykonywać napięcia izometryczne mięśnia czworogłowego uda w różnych kątach zgięcia stawu, pokażmy mu, co to jest trening kokontrakcji, objaśnijmy, jakich czynności nie będzie on mógł wykonywać bezpośrednio po operacji. Nauczmy pacjenta, jak poruszać się o kulach, jak prawidłowo obciążać kolano. Wytłumaczmy, dlaczego tak długo będzie trwało postępowanie usprawniające. Przygotujmy go również na różny wynik leczenia, nie stawiajmy pewnych twierdzeń, iż na pewno wróci on do uprawiania swojego ulubionego sportu, gdyż tego nikt nie jest do końca pewien.
Dobrą formą przygotowania pacjenta jest trening rowerowy. Pamiętajmy, iż przy występowaniu niestabilności stawu kolanowego, zaleca się podwyższenie siodełka, celem odciążenia mięśnia czworogłowego uda. Jeżeli trening taki będziemy przeplatać z zajęciami na basenie, wówczas będziemy działać wielokierunkowo: poprawimy kondycję fizyczną, znacząco wzmocnimy mięśnie nóg przy jednoczesnym wzroście zakresu ruchomości, a przy okazji, może uda się zrzucić kilka kilogramów u tych, którzy tego potrzebują.
Od momentu wystąpienia kontuzji, do operacji zazwyczaj mija kilka tygodni. W różnych ośrodkach różnie to wygląda, niemniej jednak, pokuszę się o stwierdzenie, że średnio na zabieg oczekuje się około 6 miesięcy. Tak więc mamy sporo czasu, aby popracować nad tymi elementami, które są najsłabiej rozwinięte u naszego pacjenta.
Około piątego tygodnia od kontuzji większą uwagę można skupić na wykonywaniu ćwiczeń wzmacniających mięśnie, głównie mięśnie stawu kolanowego. Tutaj można zwiększyć intensywność ćwiczenia na rowerze – wprowadzić podstawowe zasady treningu. Wówczas będziemy uczyć naszego pacjenta regularności, sumienności, dyscypliny. W tym okresie osoba kontuzjowana będzie się dobrze czuła, ze strony stawu kolanowego nie powinny pojawiać się jakieś poważniejsze dolegliwości (oczywiście prócz występowania niestabilności, która będzie się nasilać w miarę upływu czasu liczonego od kontuzji).
Bardziej szczegółowe postępowanie rehabilitacyjne, które powinno być wykonywane przed zabiegiem operacyjnym, przedstawia tabela nr 1.

Tabela . Postępowanie fizjoterapeutyczne przed zabiegiem rekonstrukcji WKP.

Pierwszy tydzień po kontuzji

Tydzień 2.–6. po kontuzji


Od tygodnia 7. po kontuzji

ograniczenie ruchomości (unieruchomienie za pomocą szyny gipsowej lub stabilizatora, pozwalające na wykonywanie delikatnych ruchów),
postępowanie należy oprzeć na uniwersalnej zasadzie RICE (rest, ice, compresion, elevation),
należy wykonywać delikatne, aktywne ruchy zgięcia i wyprostu w stawie kolanowym,
zakaz obciążania kończyny.



sukcesywne zwiększanie zakresu ruchu (ćwiczenia bierne, czynno-bierne, samowspomagane, czynne),
zezwolenie na zwiększenie obciążenia kontuzjowanej kończyny, powolne odstawianie kul łokciowych,
zwiększanie siły i masy mięśnia czworogłowego uda (ćwiczenia izometryczne, przy braku przeciwwskazań – masaż izometryczny), ćwiczenia izometryczne zginaczy stawu kolanowego,
wprowadzenie pojęcia kokontrakcji i nauka wykonywania odpowiednich ćwiczeń za pomocą tej techniki (przygotowanie do zabiegu),
ćwiczenia w wodzie (zabrania się wykonywania ruchu nóg jak podczas pływania żabką). Preferowany styl to kraul,
wprowadzenie ćwiczeń na rowerku leczniczym – stacjonarnym (siodełko stosunkowo wysoko).



W tym okresie pacjent powinien osiągnąć pełen zakres ruchu w stawie. Mięśnie powinny być względnie dobrze wytrenowane. Nasze działania opieramy o:

kontynuowanie ćwiczeń wzmacniających mięśnie kończyny dolnej, kontynuacja treningu kokontrakcji,
ćwiczenia na rowerku leczniczym – wymagamy regularności, sumienności. Orientujemy się na osiąganie odpowiednich wyników (w przypadku braku poważniejszych dolegliwości ze strony stawu kolanowego),
w pełni obciążamy kończynę, wprowadzamy ćwiczenia równoważne (w staniu na jednej nodze, chód po różnym podłożu, ćwiczenia na przyrządach),
kontynuacja treningu pływackiego, staramy się zwiększyć obowiązkowy dystans do przepłynięcia (bez żabki).
w tym okresie warto również zwrócić uwagę na ćwiczenia mięśni rąk i obręczy barkowej. Pamiętajmy, że to one będą główną podporą podczas poruszania się po operacji.