massagewarsaw - 2010-05-12, 17:50 Temat postu: Pachnący masaż w profesjonalnym gabinecie NIEWIDOMY MASAŻYSTA Nr 3 z 1994r., 151 KWARTALNIK autor ZBIGNIEW SITKO (artykul powiazany, tego samego autora, "Aromaterapia" http://forum.e-masaz.pl/viewtopic.php?t=41 ) Spośród metod aromaterapii masaż jest najważniejszym zabiegiem, najskuteczniejszym i najszybciej przynoszącym efekty. W czasie masażu następuje najpełniejsza penetracja olejków w głąb skóry i ciała poprzez system naczyń krwionośnych i limfatycznych. Kontakt olejków z zakończeniami nerwowymi w skórze powoduje natychmiastową reakcję systemu nerwowego. W rezultacie pożądany efekt relaksu i odprężenia pacjenta uzyskuje się zazwyczaj już w czasie zabiegu. Wyrównanie stanów energetycznych, łagodzenie napięć, bólów, objawów stresu, zawsze zmierza - jak wszystkie zabiegi terapii holistycznej - do zrównoważenia "ciała i umysłu". Masaż terapeutyczny, choć znacznie łagodniejszy i delikatniejszy niż masaż klasyczny czy masaż chiński z akupresurą, daje doskonałe efekty w rozluźnianiu napiętych mięśni, skurczów i ich bolesnych objawów. W profesjonalnym gabinecie aromaterapeuty niezbędny jest zatem odpowiedni stół do masażu (leżanka, kozetka), na którym pacjent swobodnie może leżeć w każdym ułożeniu na plecach lub na brzuchu. Wygodne "łóżko" do masażu nie tylko ułatwia terapeucie pracę, oczywiście o ile jest możliwość regulowania wysokości ułożenia pacjenta i swobodne dojście doń ze wszystkich stron. Przecie wszystkim powinno się pacjentowi umożliwić w czasie trwania zabiegu odpoczynek i koncentrację psychiczną. Tym lepsze będą wyniki (rezultaty) terapii, w im głębszy relaks udaje się wprowadzić pacjenta. Niewątpliwie efekty terapeutyczne wzmaga dobry kontakt pacjenta z masażystą. Niektórzy aromaterapeuci - opierając się na przesłance, że prawie każdy człowiek ma pewne zdolności bioenergoterapeutyczne - próbują wprowadzać pewne elementy tej metody lub choćby tylko nastrój. W Wielkiej Brytanii modna była jedna z tych metod, tak zwana "polarity". W każdym razie dobrze prowadzona psychoterapia (bez cudotwórczej szarlatanerii) ma ogromne znaczenie w terapii holistycznej. Dlatego w aromaterapii ogromnie ważnym elementem jest dobór olejków i nośnika olejowego lub płynów do masażu (lotionów). Nie chodzi tylko o niestosowanie nośników i olejków, które mogłyby wywołać podrażnienie lub wręcz uczulenie, ale także trzeba ustalić, czy zapach olejków lub mieszanki jest w pełni akceptowany przez pacjenta. Zapachy mogą być przyczyną emocjonalnych reakcji ludzi, wrażenia węchowe mają bowiem charakter skojarzeniowy. Oznacza to, że zapachy są kojarzone z odczuciami, przeżyciami, zdarzeniami itp. Obok normalnych reakcji na właściwości zapachowe olejków mogą pojawiać się indywidualne reakcje pacjenta, związane ze wspomnieniami i skojarzeniami, jakie budzi zapach olejku lub mieszanki. Jeden z pacjentów zapach mieszanki z olejkiem sosnowym skojarzył sobie z zapachem lasu, ale to przypomniało mu zapach leśnego parkingu w pobliżu przejścia granicznego.... Dlatego więc ze względów psychologicznych dobrze jest przygotowywać mieszankę dla obsługiwanego w danym momencie pacjenta w jego obecności, albo przynajmniej przy nim (zwłaszcza przy pierwszym spotkaniu) zmieszać mieszankę z nośnikiem, jeżeli użyjemy mieszanki standardowej. Zgodnie z teorią - idealny gabinet powinien składać się z dwóch niezbyt obszernych pomieszczeń, z których jedno w formie saloniku jest przeznaczone na wstępny kontakt z pacjentem, rozmowę w celu rozeznania i oceny stanu zdrowia. Winna znaleźć się tu szafka (szuflady) z dokumentacją, kartoteki, indeksy, oraz szafa lub wieszaki na odzież i obuwie. Drugie pomieszczenie z odpowiednim stołem do masażu w zasadzie powinno być urządzone w stylu gabinetu zabiegowego. Może być tu również miejsce do przechowywania olejków, nośników i innych środków pomocniczych, sporządzania mieszanek i przygotowywania roztworów przed zabiegiem. W tym celu przydatne są nie tylko odpowiednie regały (półki), ale również wygodna lodówka, gdyż niektóre olejki i mieszanki trzeba przechowywać w chłodzie. Natomiast przed zabiegiem roztwór z mieszanką powinien być ciepły, o temperaturze zbliżonej do temperatury ludzkiego ciała. Terapeuta, nie używając mydła o zbyt intensywnym zapachu, przed masażem myje ręce, następnie dobrze rozgrzewa je i nakłada na nie kilka kropli przygotowanego roztworu, który rozciera na całe dłonie. Przedtem jednak warto sprawdzić, czy pacjent jest przygotowany do zabiegu i odpowiednio ułożony. Dobrze jest okryć ręcznikiem części ciała nie masowane w danej chwili. Ręczniki i prześcieradła muszą być zawsze świeże, nie zatłuszczone. Niestety, niektóre olejki zawierające związki żywicowe dość mocno plamią pościel. Temperatura powietrza w gabinecie nie powinna być niższa niż 20 stopni C, przeciętnie w granicach 22-23 stopni; oczywiście jest nie zbędna sprawna wentylacja pomieszczenia. Pacjent przygotowany do zabiegu, jeszcze okryty ręcznikiem, przez kilka minut pozostaje np. w pozycji leżącej na brzuchu, aby jak najlepiej odprężył mięśnie. W tym czasie terapeuta również stara się rozluźnić, wykonać kilka głębokich oddechów, skoncentrować się na chorym i jego problemach. W zależności od osobowości i potrzeb pacjenta, aromaterapeuta prowadzi przez cały czas trwania masażu rozmowę, np. o przebiegu kuracji. Dla pełniejszego relaksu może też włączyć cichą, łagodną muzykę. Masaż aromaterapeutyczny, poza wspomnianymi już elementami bioenergoterapii, może zawierać elementy takich metod, jak terapia dotykiem (touch for health) i akupresura. Zatem fizycznemu kontaktowi rąk masażysty z ciałem pacjenta musi towarzyszyć więź psychiczna. Preferowany w większości popularnych publikacji automasaż jest przecież pozbawiony tego ważnego czynnika. W masażu terapeutycznym stosuje się w zasadzie tylko trzy rodzaje ruchów: głaskanie (gładzenie, muskanie): palcami, dłońmi, kłębem dłoni, łagodne ugniatanie: dłońmi, palcami, kłębem dłoni, kciukami, kostkami palców, rozcieranie lub potrząsanie (wstrząsanie): dłońmi lub palcami punktów lub płaszczyzn skóry. Czasem stosuje się lekkie uciskanie kciukami w punktach energetycznych, ewentualnie połączone z potrząsaniem lub rozcieraniem. Można wykonywać pełny masaż, o ile pozwala na to stan zdrowia pacjenta, albo w miarę potrzeby kolejno masaż: pleców od pośladków do ramion, ramion, szyi i obwodu podstawy czaszki, nóg, rąk, brzucha, ewentualnie klatki piersiowej, głowy i twarzy. Szczegółowe omówienie technik masażu aromaterapeutycznego przekracza ramy tego artykułu, więc jeszcze tylko kilka propozycji do ewentualnego wykorzystania. Dla łagodzenia niektórych dolegliwości, można zastosować masaż refleksyjny stóp. Może to być tylko próba wyszukania i rozmasowania bolesnych punktów, niekoniecznie przy zachowaniu kolejności opracowywania punktów, ustalonej w którejś z wersji tej metody. Podobnie też można zastosować masaż refleksyjny na dłoni i na grzbietowej stronie śródręcza. W przypadku grubych żylaków, występujących na nogach chorego, trzeba unikać wszelkiego uciskania, nawet delikatnego. Najlepiej w takich przypadkach zrezygnować z masażu na rzecz kąpieli i kompresów aromaterapeutycznych. Nieco uogólniając i upraszczając, można szereg wykonywanych ruchów w masażu aromaterapeutycznym porównać do typowych ruchów masażu drenażowego. Masaż twarzy wymaga szczególnej ostrożności. Bezwzględnie trzeba unikać przedostania się roztworu olejków do oczu. Masaż aromaterapeutyczny twarzy przypomina oczywiście niektóre elementy masażu kosmetycznego. Masaż twarzy przeprowadza się rękami tylko lekko zwilżonymi roztworem olejków, unikając rozlewania ich po twarzy. Przy szczególnych problemach i dolegliwościach skóry, po konsultacji z dermatologiem, należy stosować kompleksowe zabiegi aromaterapeutyczno- kosmetyczne z użyciem preparatów kosmetycznych, leczniczo-kosmetycznych, uzupełnionych odpowiednio olejkami. Określone wyżej techniki masażu aromaterapeutycznego należy, w zależności od indywidualnych potrzeb pacjenta, uzupełniać elementami akupresury, a w szczególności uciskaniem punktów akupresurowych i wcieraniem roztworu olejków, albo innych technik masażu chińskiego itp. Wszystkie te dodatkowe ruchy i sposoby wynikają wszakże z praktycznego doświadczenia aromaterapeuty i masażysty. Bibliografia: 1. Władysław S. Brud - Pachnąca apteka, Agencja Wydawnicza "Comes", Warszawa 1992, 2. Iwona Konopacka - Tajemnice aromaterapii, Agencja Wydawnicza "Comes", Warszawa 1992, 3. Lesley Bremness Wielka księga ziół, "Wiedza i Życie", Warszawa 1991, 4. Shirley Price - Aromatoterapia pospolitych dolegliwości, Oficyna Wydawnicza "Delta - WZ", Warszawa 1993. |
||||||
