massagewarsaw - 2016-02-24, 09:08 Temat postu: Choroba Kienbocka Czym jest choroba Kienbocka? Choroba Kienbocka należy do grupy chorób określanych jako jałowa martwica kości. Towarzyszą jej bóle nadgarstka w spoczynku, a także w czasie poruszania ręką. Występuje obrzęk nadgarstka po grzbietowej stronie ręki. Leczenie choroby Kienbocka polega na unieruchomieniu nadgarstka, stosowaniu leków przeciwbólowych, stosowaniu masaży i ćwiczeń leczniczych. Czym jest choroba Kienbocka? Choroba Kienbocka, inaczej określana lunatomalacją należy go grupy jałowych martwic kości. W przypadku choroby Kienbocka, martwica dotyka jedną z kości nadgarstka, a mianowicie kość księżycowatą. Schorzenie występuje dość rzadko i bardzo często mylone jest z innymi patologiami dotykającymi staw nadgarstkowy. Martwice jałowe najczęściej występują u osób młodych, między 20 a 50 rokiem życia, ale dotyczą również dzieci, zwłaszcza w okresie intensywnej przebudowy kośćca. Schorzenie powoduje zmiany na poziomie całego nadgarstka, dlatego prawidłowa diagnoza i skuteczne leczenie jest konieczne dla utrzymania sprawności ręki. Choroba oznacza martwicę fragmentu lub całości tkanki kostnej. Martwa tkanka ulega resorpcji, a następnie zdeformowanej odbudowie. Dochodzi również do zapadnięcia kości księżycowatej. Choroba występuje najczęściej jednostronnie. Jaka jest przyczyna choroby Kienbocka? Przyczyną jałowych martwic kości jest upośledzenie krążenia i zaburzenie ukrwienia jądra kostnienia kości. Do zaburzeń ukrwienia dochodzi na skutek: - zatoru lub zakrzepu w przepływie krwi, - urazu nadgarstka, - stosowania leków lub chemioterapii, - chorób ogólnoustrojowych (reumatoidalne zapalenie stawów, toczeń układowy, anemia), - nadużywania alkoholu, - anomalii anatomicznych nadgarstka, - anomalii naczyniowych. Objawy i diagnostyka choroby Kienbocka - ból nadgarstka w spoczynku oraz podczas ruchów ręki, - tkliwość kości księżycowatej, - obrzęk na stronie grzbietowej nadgarstka, - ograniczenie ruchomości stawu nadgarstkowego, - zwłóknienie torebki stawowej, - osłabienie chwytu ręki. W badaniu przedmiotowym różnicuje się chorobę Kienbocka z innymi chorobami nadgarstka, takimi jak: niestabilność, złamanie kości nadgarstka lub martwica kości łódeczkowatej. Warto rozszerzyć diagnostykę o zdjęcie RTG na którym przy rozwiniętych już zmianach chorobowych widać zwiększenie gęstości kości księżycowatej, zapadnięcie się jej, wtórne zmiany dotyczące położenia innych kości nadgarstka lub zwyrodnienia stawu promieniowo-nadgarstkowego. W razie wątpliwości należy zlecić scyntygrafię kości, która ukaże metabolizm tkanki kostnej. Choroba Kienbocka – rozpoznanie, leczenie i rehabilitacja Leczenie zachowawcze stosuje się głównie przy wczesnym wykryciu schorzenia oraz u dzieci, gdyż ich szanse na wyleczenie są większe. Leczenie choroby Kienbocka obejmuje: - unieruchomienie nadgarstka na okres 12–14 tygodni, - ograniczenie ruchów ręki nasilających rozwój choroby, - farmakoterapię – zaleca się niesteroidowe leki przeciwzapalne w formie maści lub żeli do wcierania w bolesną okolicę parę razy dziennie, - masowanie kostką lodu bolesnego miejsca na nadgarstku, owija się kostkę lodu bawełnianym materiałem i masuje okrężnymi ruchami około 2–3 minuty, - fizykoterapię – zaleca się ultradźwięki, laseroterapię, jonoforezę z lekiem przeciwbólowym lub przeciwzapalnym, krioterapię, promieniowanie podczerwone, kąpiel wirową ręki oraz falę uderzeniową, - masaż nadgarstka aby rozluźnić i poprawy odżywienia tkanek miękkich, - ćwiczenia lecznicze – delikatne rozciąganie unieruchomionych tkanek miękkich palców i nadgarstka, ćwiczenia izometryczne i oporowe wzmacniające mięśnie, ćwiczenia stymulujące kontrolę nerwowo-mięśniową i usprawniające czucie głębokie, - terapia manualna stosowana przy zapadnięciu się kości księżycowatej, - kinesiotaping, odpowiednia aplikacja plastrów na staw nadgarstkowy działa sensoryczne, odciąża oraz stabilizuje i ułatwia regenerację. W większości przypadków korzystniejszą formą leczenia jest operacja ze względu na szybsze działanie oraz upośledzenie funkcji nadgarstka przez zaawansowane zmiany chorobowe. Operacyjnie wykonuje się: wszczepienie naczyń lub zastosowanie przeszczepów unaczynionych, podniesienie stawu promieniowo-łokciowego, artrodezę śródnadgarstkową, skrócenie kości główkowatej, atroplastykę lub usunięcie szeregu bliższego nadgarstka. Wybór rodzaju zabiegu zależy od stopnia rozwoju zmian chorobowych, obecności zmian wtórnych i ograniczenia funkcji ręki. Aby przyśpieszyć przywrócenie siły oraz sprawności manualnej ręki po zabiegu operacyjnym, również wskazana jest rehabilitacja. z habilitas24.pl |
||||||
