massagewarsaw - 2014-04-11, 16:34 Temat postu: Emocje zawieszone w ciele Każdy nas zauważył, że postawa ciała różni się u osoby pewnej siebie od osoby przestraszonej, inaczej wygląda ciało dyrektor banku a inaczej u kogoś z niższego szczebla. Zachowanie osoby dynamicznej będzie się różnić od kogoś z depresją. Nasze ciało wiele o nas mówi: jakie mamy relacje w domu/pracy, jaki mamy stosunek do siebie i życia, ile mamy stresu i jak jesteśmy na niego podatni. Zależność psyche-ciało nie jest jednostronna, również ciałem możemy stymulować naszą psychike. Bardzo dobrym pomysłem jest tu uprawianie sportu pod okiem fizjoterapeuty lub trenera personalnego, który zwróci nam uwagę na postawę ciała i jakość wykonywanych ćwiczeń. Jeżeli osoba skulona o niskiej samoocenie będzie uprawiać sport, gdzie nauczy się prawidłowej postawy ciała i przewentyluje się powietrzem, to można się spodziewać że wraz z wyprostowaniem wzrośnie także jej samoocena. Alexander Lowen, amerykański psychoterapeuta, mówi o rozlicznych emocjach zawieszonch w ciele i dodaje, że psychoterapia powinna być powiązana z pracą z ciałem, gdyż nawet gdy pacjent rozwiąże swój problem jego ciało wciąż o nim pamięta i będzie przypominać. Wilhem Reich, nauczyciel Lowena, zwracał szczególną uwagę na inny aspekt fizyczności a mianowicie oddech. Zauważył, że gdy pacjent nie chce czegoś powiedzieć spłyca oddech. Dalsze prace potwierdziły zależność stanów emocjonalnych i oddechu. Powszechnym problemem, który występuje u współczesnego człowieka jest unikanie toru brzusznego oddychania. Dzieje się tak między innymi dlatego, że tor ten związany jest z silnym przeżywaniem emocji np: smuteku czy rozpaczy. Świat wymaga od nas żebyśmy trzymali emocje na wodzy, robimy to spłycając oddech. W dodatku dobrze widziany jest plaski brzuch, który nieustannie staramy się mieć napięty a tym samym, nie podatny na prace przepony. Poza schorzeniami ortopedycznymi takimi jak ból szyi czy rąk, brak oddychania przeponowego może objawiać się oziębłością emocjonalną. Nie sposób tu nie wspomnieć o oddychaniu przez nos. Powszechnie uważa się że takie oddychanie jest jedynym prawidłowym ze względów fizjologicznych i estetycznych, gdyż oddychanie przez otwarte usta nadaje twarzy niepoważny wygląd. Lowen zauważa, że oddychanie nosem często jest niemożliwe, gdyż ciało ma większe zapotrzebowanie na tlen, a tylko oddychanie przez usta zabezpiecza te potrzeby. Dodatkowo zamknięta szczeka jest wyrazem często naszej potrzeby kontroli. Jestem ciekaw czy orędownicy oddychania przez nos kiedyś uprawiali sport? Podczas biegu nie sposób jest inaczej oddychać niż przez usta, tak samo jak podczas każdej czynności wymagającej wysiłku, lub podczas silnych stanów emcojonalnych takich jak pożądanie czy smutek. Sport wymusza na nas silną wentylacje płuc i jeśli ktoś wcześniej pomoże nam zaktywizować przepone możemy uruchomić 100% płuc a nie tylko kilkadziesiąt. Jeśli zapytamy siebie jak nasze ciało reaguje na stres to najczęsniej wymienimy: zaciskanie zębów, podnoszenie barków, zaokraglanie pleców i kilka objawów z narzadów wewętrzch takich jak np. bóle brzucha, czy z układu wegetatywnego jak np. spocone dłonie. Mało kto zauważył że miednica jest bardzo na te stany przeciążenia emocjonalnego wrażliwa. Dochodzi tam do napinania odruchowego rozlicznych mięśni, które to w stanach chronicznych mogą zmieniać całą biomechanikę tego rejonu ciała. Bardzo wrażliwym odbiorcą negatywnego stymulowania jest staw biodrowy, który może degenerować, aż do konieczności operacji i wymiany na nowy. Kiedyś reakcją na stres był bieg, skok, rzut teraz musimy sobie z tym radzić w bardziej "cywilizowany" sposób, zaciskając zęby musimy jakoś dać sobie rade, niestety ciało czasem protestuje bo nie ma jak odreagować. Układ ruchu jest, jak sama nazwa wskazuje, stworzony do ruchu a bezruch mu szkodzi, podczas treningów lepiej poznajemy własne ciało, lepiej je słuchamy, szanujemy je. Będąc świadomymi tego jak przeciążenia emocjonalne zmieniły nasze ciało możemy nad nim pracować i tym samym wspomagać psychoterapie. Uwalniając przeponę być może uwolnimy się od czegoś jeszcze. mgr Maciej Wojtowicz |
||||||
