massagewarsaw - 2014-02-28, 09:17 Temat postu: Uszkodzenia tkanek miękkich w teorii tkanek powięziowych Uszkodzenia tkanek miękkich według teorii tkanek powięziowych (więzadła, łąkotki) Powstają w wyniku : - dużego urazu - sumowania mikrourazów - złego leczenia ; zwichnięć , stłuczeń, skręceń - zbyt intensywny trening (przerost układu dynamicznego – układu ruchu) np. poprzez kształtowanie tylko jednej cechy; siły lub wytrzymałości , dochodzi do dysproporcji, odbywa się kosztem elastyczności Więzadła: -Mają pewien ograniczony stopień rozciągłości. Przy zbyt dużej sile działającej na więzadło dochodzi do naciągnięcia lub zerwania -Rozerwanie może występować na całym przebiegu więzadła, ale najczęściej dochodzi w punktach przyczepu. -Więzadło poboczne piszczelowe częściej ulega urazowi (przy nadkłykciu kości udowej) rzadziej w poboczne strzałkowe (przy głowie strzałki) -Przy uszkodzeniu więzadła pobocznego strzałkowego występują objawy porażenia w wyniku uszkodzenia nerwu strzałkowego który przechodzi powierzchownie -Najgorzej goją się urazy w 1/3 więzadła gdyż jest tam najgorsze ukrwienie, częsty objaw to niestabilność kolana, objaw szuflady -Więzadło krzyżowe przednie częściej ulega urazowi niż więzadło krzyżowe tylne Objawy uszkodzenia w .krzyżowego przedniego i tylnego: 1) trzask (przy uszkodzeniu w. pobocznych nie występuje gdy ż więzadła są rozciągnięte ) 2) krwiak (może pojawić się w okresie od 6-24 h , gdy wyjdzie od razu to wskazuje na uszkodzenie torebki stawowej lub części chrzęstnych stawu) 3) obrzęk (od 6-24 h jest niezauważalny). Rzadko jest uszkodzenie izolowane jeśli tylko torebka jest uszkodzona to obrzęk się „rozlewa” 4) Ból (przy całkowitym zerwaniu więzadeł ból jest mniejszy gdy ż nerwy ulegaj ą przerwaniu, przy uszkodzeniu połowicznym tylko cz ęś c nerwów zostaje przerwana i są większe objawy bolesne. Im większy ból tym mniejsze uszkodzenie struktur) 5) Szuflada przednia i tylna 6) Niestabilność kończyn: ostra przewlekła Postępowanie przy ostrej niestabilności uzależnione od schorzenia I stopień – niestabilność mała -przesunięcie 3-5mm -powiązana z naciągnięciem więzadeł II stopie ń – niestabilność umiarkowana -przesunięcie 5-10mm -połączona z częściowym rozerwaniem III stopień – niestabilność dużą -przesunięcie powyżej 10mm – połączona z całkowitym rozerwaniem Leczenie : I i II stopień uszkodzenia lub uszkodzenie na przyczepie leczymy zachowawczo lub w miejscu dobrze ukrwionym - szybkie wyleczenie dzięki metodzie FDM III stopień lub niestabilność przewlekła leczenie bardzo zależne od stanu Niestabilność przewlekła – powstaje w wyniku uszkodzenia całego aparatu torebkowo – więzadłowego lub złego leczenia. Uszkodzenie więzadła krzyżowego przedniego czasami nie daje niestabilności ( dochodzi do zaniku m.czworogłowego i wyrobienia stabilizacji mięśniowej) Leczenie: Wyrobienie stabilizacji czynnościowej zamiast operacji Rehabilitacja: (jak najwcześniej) -zbliżanie przyczepów -cisza ruchowa (dotyczy to przykurczów, niestabilności, osłabienia mm, zmniejszenia zakresu ruchu w stawach -Od razu ćwiczenia Raz uszkodzone więzadło nie będzie w pełni sprawne dynamicznie. -ćwiczenia w zamkniętym łańcuchu kinematycznym: równomiernie rozłożone obciążenie (dotyczy to głównie st. kolanowego-rzepki) daje większą stabilizacje daje możliwość wykonywania ćwiczeń w większym zakresie W otwartym łańcuchu kinematycznym całe obciążenie kumuluje się punktowo, dochodzi do obciążenia stawów – a przeciążenia są przyczyną zmian zwyrodnieniowych. -ćwiczenia w otwartym łańcuchu kinematycznym – rehabilitacja obszarów które nie są bolesne -ćwiczenia na priopriocepcje (poprawia równowagę statyczną i dynamiczną) STATYCZNA REEDUKACJA wtedy gdy pacjent chodzi bez kul ćwiczenia : - mają na celu odczucie położenia ciała, napięcia mm ,ruchu - wykonywanie czynności obszernych, jednostronnych i obustronnych - z wykorzystaniem wzroku – biofeedback - wykorzystujące zmienne podłoże (najpierw stabilne potem labilne) - odwracające uwagę od świadomej kontroli (wykorzystanie piłki) - w różnych pozycjach stawowych DYNAMICZNA REEDUKACJA ćwiczenia: - charakteryzujące się zmiennym tempem ; od wolnego, średniego do szybszego - od mniej obciążających do bardziej - od chodzenia do biegania, sprint - odtwarzające mechanizm urazu Łąkotki: Funkcja : - stabilizacja - amortyzator (zmniejsza tarcie) - zmniejsza obciążenie – daje sprężysty opór końcowy Sposoby uszkodzenia : I. Nagły duży uraz, bądź sumowanie urazów (łąkotka przy środkowa – 10x częściej ulega uszkodzeniu niż boczna, jest zrośnięta z torebką stawową) Przy obciążaniu kolana – nagłe wyprostowanie + rotacja zewnętrzna goleni względem ustabilizowanego uda lub rotacja wewnętrzna uda względem goleni. II. Przewlekły (choroby błony maziowej, chrząstki-złe od żywienie) III. W czasie rozwoju płodowego(utrudniony ruch wyprostu) IV. Przedłużające się unieruchomienie ,miażdżyca, żylaki (nie goją się same – niedokrwienie, zaburzenie unerwienia) Łąkotki są chrzęstnymi elementami stawu kolanowego, nie unerwione – niebolesne ale nie mają zdolności regeneracyjnych Leczenie : -metodą FDM da się szybko wyleczyć ból pochodzenia łąkotkowego Objawy: ból ( nie musi ) słabość stawu pacjent utyka kolano załamuje się ku przodowi obrzęk, krwiak wzrost ocieplenia Bibliografia : Dega – Ortopedia i traumatologia Żuk&Dziak – Ortopedia z traumatologi ą narz ądu ruchu Nowotny – Zarys rehabilitacji w dysfunkcjach narz ądu ruchu TEORIA FDM z przelomwrehabilitacji |
||||||
