massagewarsaw - 2011-06-03, 20:08 Temat postu: Terapia zajęciowa w chorobie Parkinsona Choroba Parkinsona zazwyczaj kojarzy się nam ze starszą osobą o drżących rękach. Jednak okazuje się, że w 10% przypadków występuje u ludzi znacznie młodszych, nawet przed czterdziestym rokiem życia. Jest to choroba przewlekła i postępująca. W terapii chorych najważniejsze jest utrzymanie sprawności, a co za tym idzie samodzielności przez jak najdłuższy czas oraz zredukowanie dolegliwości związanych z objawami choroby (ruchowymi, pozaruchowymi i psychologiczno – społecznymi). W leczeniu choroby Parkinsona bardzo ważna jest kompleksowość działań. Chory powinien być pod opieką lekarza prowadzącego jak również specjalistów takich jak psycholog, logopeda, rehabilitant czy ergoterapeuta. Chorym często brakuje motywacji do regularnych ćwiczeń, ale ćwiczenia mogą zaowocować bardzo dobrymi rezultatami i przynieść ulgę w życiu codziennym w każdym stadium choroby. Ergoterapia to możliwość leczenia wszystkich tych objawów, które znacznie ograniczają samodzielność chorego i upośledzają jego codzienne funkcjonowanie. Ergoterapeuci starają się podtrzymać już osiągnięte zdolności motoryczne i doprowadzić do większej sprawności dotyczącej ruchów automatycznych lub przywrócenia tych funkcji. W czasie zajęć ergoterapii ćwiczy się utracone sprawności i ruchy przydatne w życiu codziennym, a także kompensuje się je poprzez specjalne pomoce lub rady. Osoba chora skłaniana jest do kreatywnego myślenia, rozwijania zainteresowań i kontynuowania swojego hobby. Objawy choroby Parkinsona to przede wszystkim objawy ruchowe. Silniejsze napięcie mięśni może skutkować ograniczeniem ruchu i bólami napięciowymi, a zmieniona postawa ciała może powodować trudności w oddychaniu i zaburzenia równowagi. Wiele trudności sprawiają również ruchy automatyczne, które są wykonywane bez udziału świadomości. Ergoterapia ma ogromne znaczenie profilaktyczne w początkowym stadium choroby. W drugim stadium choroby, w której objawy są już bardziej dokuczliwe i wyraźniejsze, terapia powinna być ukierunkowana we właściwy sposób, a przede wszystkim powinna być regularna. Wówczas zachować można jak najdłużej sprawność ruchową. Leczenie ergoterapeutyczne jest nastawione w szczególności na poprawę mobilności, koordynacji ruchowej, ale także pamięci, koncentracji, samodzielności. Pacjent powinien nauczyć się żyć z chorobą umieć pogodzić się ze swoją odmienną sytuacją życiową i dostać wskazówki i wszelkie pomoce, które pozwolą mu lepiej radzić sobie w codziennym życiu. Oprócz typowych ćwiczeń z zakresu terapii ruchowej oraz zastosowania indywidualnie dobranych gier i zabaw ergoterapia oferuje bardzo istotne, praktyczne porady, które ułatwiają pokonywanie trudności ruchowych w zwykłych sytuacjach życia codziennego. Do sytuacji takich należą niewątpliwie: wstawanie z łóżka, siadanie, pisanie, wchodzenie po schodach. Ergoterapeuta razem z osobą dotkniętą chorobą Parkinsona dopasowuje jego otoczenie do potrzeb np. pomaga w przystosowaniu mieszkania tak aby było ono funkcjonalne. Ergoterapeuci mają do zaoferowania szeroką gamę pomocy, przydatnych w codziennym życiu. Są to np. pomoc do zapinania guzików czy nakładania skarpet, a także specjalne deski do krojenia, sztućce itp. Terapeuta uczy chorego jak dobrze wykorzystywać możliwości pomocy w codziennych czynnościach. Bardzo ważna jest również nauka przebiegu poszczególnych czynności czy też utrwalanie wykonywanych każdego dnia jak wstawanie z łóżka, krzesła, mycie się czy gotowanie. Nauka chorego systematyczności i samodzielnego wykonywania ćwiczeń w domu np. ćwiczenia pisania, przezwyciężania oporu przy inicjowaniu ruchu podczas zastygnięcia czy choćby nauka samoobsługi. Ergoterapia to nie tylko ćwiczenia, ale także rozmowy i wspólne rozwiązywanie problemów. Podstawowym sposobem leczenia w chorobie Parkinsona są niewątpliwie środki farmakologiczne, jednak bardzo ważne są wszystkie możliwe terapie podtrzymujące sprawność chorych w tym także ergoterapia. Jest ona doskonałym uzupełnieniem procesu leczenia choroby Parkinsona. Ergoterapia pozwala na przyspieszenie powrotu do zdrowia oraz wpływa na zmniejszenie skutków spowodowanych chorobą Parkinsona. Działania ergoterapeutyczne w przypadku choroby Parkinsona przyczyniają się do znacznego zmniejszenia, a często nawet do zlikwidowania dolegliwości spowodowanych głównie objawami ruchowymi. Poprzez utrwalanie czynności dnia codziennego, chory uczy się jak samemu dawać sobie radę z trudnościami napotykanymi każdego dnia co daje mu poczucie pewności siebie i umożliwia mu czynny powrót do uczestnictwa w życiu społecznym. Terapia ta motywuje do dalszego, normalnego w miarę możliwości życia. Pozwala na kontynuację zainteresowań chorego, stwarza nowe możliwości zawodowe, pomaga wrócić do życia towarzyskiego. Ergoterapia daje choremu, a także jego bliskim wiarę w lepsze jutro i gwarancję pokonywania codziennych trudności. tekst: Marta Błoch Zagórny |
||||||
