administrator - 2010-11-03, 16:22 Temat postu: Uszkodzenie i zespoły uciskowe nerwów obwodowych Uszkodzenie i zespoły uciskowe nerwów obwodowych W zależności od ciężkości i rodzaju urazu dochodzi do różnego stopnia uszkodzenia nerwu, wyróżnia się: - neuropraxis - najlżejsze uszkodzenie nerwu bez zniszczenia aksonu (pnia nerwu), manifestujące się parestezjami, zaburzeniami czucia, niedowładami, które samoistnie ustępują; uszkodzenia te nie wymagają leczenia operacyjnego; - axonotmesis - w uszkodzeniu tym dochodzi do przerwania aksonów, przy zachowaniu ciągłości osłonki nerwowej. Przerwane włókno aksonu ulega zwyrodnieniu i następnie dochodzi do reinerwacji. Proces ten, trwający wiele miesięcy, polega na stopniowym, powolnym wzroście aksonu w nieuszkodzonym kanale osłonki nerwowej; - neurotmesis - najcięższe uszkodzenie, w którym dochodzi do całkowitego lub częściowego uszkodzenia pnia nerwowego i osłonki nerwowej. Kikut bliższy i dalszy ulega zwyrodnieniu bez możliwości reinerwacji. Powrót utraconej czynności jest niemożliwy bez leczenia operacyjnego. W badaniu chorych z klinicznymi objawami uszkodzenia nerwu, podstawowym pytaniem jest, czy istnieją wskazania do leczenia operacyjnego. W wywiadzie zwracamy uwagę głównie na czas, jaki upłynął od urazu i mechanizm jaki wywołał uszkodzenie. Istotne jest miejsce i rozległość rany, uszkodzenie tkanek okolicznych i układu kostno - mięśniowego, a także stopień i zakres zaburzeń funkcji motorycznej, czuciowej i autonomicznej. Z badań dodatkowych duże znaczenie ma badanie przewodnictwa nerwowego i EMG. W leczeniu operacyjnym, w zależności od rodzaju uszkodzenia, stosujemy następujące rodzaje zabiegów: - neuroliza - uwolnienie nerwu z otaczających go zrostów uszkodzonych mięśni, ścięgien, kości; - transpozycja - przeniesienie nerwu w miejsce, gdzie nie będzie uciskany przez otaczające go tkanki - szew "koniec do końca" - w świeżych i zastarzałych uszkodzeniach, jeśli po wycięciu blizny ubytek nerwu nie przekracza 1,5 do 2 cm i możliwe jest zeszycie bez napięcia; - rekonstrukcja nerwu - z zastosowaniem przeszczepu autogennego "kablowego" z nerwu skórnego, - gdy ubytek nerwu przekracza 2 cm i niemożliwy jest szew "koniec do końca"; - rewizja nerwu - wykonujemy wówczas, gdy istnieją jakiekolwiek wątpliwości co do rodzaju - uszkodzenia, bowiem niejednokrotnie długie oczekiwanie na powrót funkcji, - może spowodować nieodwracalne zmiany. • (sympatalgia (neuralgia wegetatywna) - ból piekący, rozlany nie reagujący na leki przeciw-bólowe, z towarzyszącymi objawami wegetatywnymi. • kauzalgia - uszkodzenie pnia dużego nerwu zawierającego włókna współczulne (n. pośrodkowy, n. kulszowy); bardzo silny ból sympatalgiczny i nasilone objawy wegetatywne. • polineuropatia - zespół kliniczny, którego podstawową cechę stanowi jednoczesne upośledzenie funkcji wielu nerwów obwodowych. Nerwy długie splotu ramiennego 1. N. promieniowy ( nervus radialis) C5 – C8 Zakres unerwienia • ruchowo: - ramię: grupa tylna mięśni ramienia (m. trójgłowy ramienia) - przedramię: grupa tylna mięśni przedramienia • czuciowo: - ramię: skóra tylnej powierzchni ramienia - przedramię: skóra tylnej powierzchni przedramienia - ręka: - skóra promieniowej części grzbietu ręki - na powierzchni grzbietowej skóra palców I, II i promieniowej strony palca III ( na wysokości paliczków bliższych tych palców) Objawy uszkodzenia: • zaburzenia ruchowe: - przy całkowitym porażeniu n. promieniowego, znacznemu upośledzeniu ulegają następujące czynności: • prostowanie kończyny górnej w stawie łokciowym • odwracanie przedramienia • prostowanie w stawie promieniowo-nadgarstkowym • prostowanie w stawach śródręczno-paliczkowych • prostowanie i odwodzenie kciuka - zaburzenie wymienionych czynności powoduje charakterystyczne ułożenie kończyny górnej, szczegól-nie wyraźne przy zgięciu w stawie łokciowym i nawróceniu przedramienia - ręka opadająca - ręka opada ku dołowi, palce są lekko zgięte a kciuk lekko przywiedziony (tzw. porażenie sobotniej nocy) - ponadto obserwuje się nieznaczne osłabienie następujących ruchów: • zginanie w stawie łokciowym • przywodzenie ręki • odwodzenie ręki • prostowanie w stawie ramiennym • zaburzenia czuciowe: - są znacznie mniejsze niż by to wynikało z zakresu unerwienia, niekiedy zaś nie występują wcale. Najczęściej mały obszar całkowitego znieczulenia na powierzchni grzbietowej ręki między I a II kością śródręcza. Okolica ta otoczona jest większym obszarem niedoczulicy (jego wielkość jest osobniczo zmienna) • zaburzenia neurowegetatywne - są zwykle stosunkowo niewielkie Przyczyny uszkodzenia: - ze względu na swój przebieg bywa stosunkowo często narażony na uszkodzenie, najczęściej przy złamaniu kości ramiennej lub w skutek ucisku na nerw u osób nieprzytomnych, podczas znieczulenia ogólnego czy we śnie lub w upojeniu alkoholowym - porażenie sobotniej nocy - zespół pachowy - ucisk kulami inwalidzkimi w dole pachowym, przewieszenie ręki przez oparcie Postępowanie usprawniające: Okres porażenia 5 – 12 dni od uszkodzenia stosuje się terapie spoczynkową. Okres kompensacji Fizykoterapia: Stosuje się: promieniowanie podczerwone ( z niebieskim filtrem) elektrostymulację – to zabieg podstawowy kąpiele lecznicze ponadto można zastosować : DD, jontoforezę, interferencję Masaż: Jeżeli do uszkodzenia doszło w okolicy dołu pachowego masażem obejmuje się tylko tkanki poniżej miejsca uszkodzenia. Miejsce uszkodzenia omijamy. Ważne: dokładne opracowanie ręki dokładne opracowanie stawu promieniowo – nadgarstkowego dokładne opracowanie przedramienia (szczególnie strony grzbietowej) dokładne opracowanie grupy prostowników i zginaczy stawu łokciowego Opracowanie ręki: głaskanie rozcieranie ugniatanie podłużne kłębu i kłębika uciski na przestrzenie międzykostne Opracowanie stawu promieniowo – nadgarstkowego: głaskanie rozcieranie uciski jednoczesne Opracowanie przedramienia: głaskanie rozcieranie ugniatanie podłużne uciski jednoczesne wibracja poprzeczna Opracowanie ramienia: głaskanie rozcieranie delikatne delikatne, powierzchowne uciski jednoczesne nie wykonuje się głębokich rozcierań i ugniatań (mogą doprowadzić do dalszego uszkodzenia nerwu)!!! Wraz z liczbą wykonywanych zabiegów wzrasta czas i siła zabiegu. Po 10 zabiegu: delikatny masaż klasyczny okolicy łopatki z zastosowaniem: 1. głaskania 2. rozcierania okrężnego 3. ucisków punktowych wokół łopatki po kilku zabiegach dołączamy techniki segmentarne: 1. chwyt podłopatkowy 2. chwyt okołołopatkowy, 3. chwyt na m nadgrzebieniowy Po pojawieniu się oznak reinerwacji dołączamy do postępowania opracowanie okolicy, w której nerw został uszkodzony. Stosuje się: głaskanie rozcieranie delikatne okrężne uciski jednoczesne W obrębie mięśni porażonych dołącza się: głębokie rozcierania ugniatanie poprzeczne uciski naprzemienne wibracje podłużną Tkanki nie objęte porażeniem masujemy słabiej niż porażone, wykorzystuje się: głaskanie rozcieranie ugniatanie podłużne uciski jednoczesne wibracje poprzeczną Uszkodzenie w okolicy stawu łokciowego Początkowo masaż tylko poniżej i powyżej uszkodzenia. Samego miejsca uszkodzenia nie masujemy – nie zaburzamy procesu regeneracji, nie prowokujemy do dalszego uszkodzenia. Poniżej miejsca uszkodzenia: Opracowanie ręki i stawu promieniowo – nadgarstkowego: głaskanie rozcieranie podłużne rozcieranie poprzeczne uciski jednoczesne wibracja poprzeczna Opracowanie przedramienia: głaskanie rozcieranie uciski delikatna wibracja Opracowanie miejsca powyżej stawu łokciowego (powyżej miejsca uszkodzenia): Cel – działanie odżywcze głaskanie rozcieranie powierzchowne uciski jednoczesne wibracja poprzeczna Nie wykonuje się: głębokich rozcierań i ugniatań szczególnie w okolicy uszkodzenia narwu Po pojawieniu się oznak reinerwacji dołączamy do postępowania opracowanie okolicy, w której nerw został uszkodzony. Stosuje się: głaskanie rozcieranie delikatne okrężne uciski jednoczesne W obrębie mięśni porażonych dołącza się: głębokie rozcierania ugniatanie poprzeczne uciski naprzemienne wibracje podłużną Tkanki nie objęte porażeniem masujemy słabiej niż porażone, wykorzystuje się: głaskanie rozcieranie ugniatanie podłużne uciski jednoczesne wibracje poprzeczną W miejscach powyżej uszkodzenia dołączamy: głębokie rozcieranie ugniatanie podłużne ugniatanie poprzeczne Kinezyterapia: ćwiczenia obejmują głównie prostowniki łokcia, ręki, palców i kciuka ćwiczenia czynne chwytne jeżeli są możliwe do wykonania wykonuje się w aparacie stabilizującym do ćwiczeń biernych aparat się ściąga dużo ćwiczeń manipulacyjnych Okres adaptacji Fizykoterapia zabiegi z poprzedniego okresu, szczególnie elektrostymulacja Masaż Cel: zwiększenie masy mm zwiększenie siły mm uaktywnienie przepływu krwi przez mm porażone Techniki: wszystkie techniki masażu klasycznego z wyjątkiem oklepywań dużo ugniatania i wibracji szczególnie w obrębie mm porażonych Kinezyterapia: ćwiczenia manipulacyjne terapia zajęciowa N. pośrodkowy ( nervus medianus ) C5 - Th1 Zakres unerwienia: • ruchowo: przedramie: prawie wszystkie mm. grupy przedniej przedramienia (są to głównie zginacze) ręka: mm. kłębu kciuka, mm. glistowate I i II • czuciowo: ręka: skóra promieniowych 2/3 części pow. dłoniowej ręki po str. dłoniowej: palec I, II, III i promieniowa strona palca IV (po str. grzbietowej skóra dwóch dalszych paliczków palca I, II, III i IV) Objawy uszkodzenia: - zależą od lokalizacji uszkodzenia, najczęściej n. pośrodkowy bywa uszkodzony na ramieniu lub w dolnej części przedramienia, gdzie leży stosunkowo powierzchownie. Uszkodzenie na ramieniu prowadzi do całkowitego porażenia nerwu. • zespół całkowitego porażenia nerwu pośrodkowego • zaburzenia ruchowe - nawracanie przedramienia jest bardzo osłabione - zginanie w stawie promieniowo-nadgarstkowym osłabione (gł. n. łokciowy) - zginanie palców jest znacznie osłabione; zaciśnięcie ręki w pięść jest niemożliwe, zgina się jedynie palec V i IV a III słabo. Przy próbie zaciśnięcia ręki w pięść kciuk i wskaziciel, a częściowo też palec środkowy pozostają wyprostowane, co nadaje ręce bardzo charakterystyczny wygląd - ręka błogosławiąca, ręka kaznodziei, ręka przysięgającego. - ruchy kciuka są znacznie upośledzone, nie można nim wykonywać ruchów zginania ani przeciwstawiania. Ze względu na niemożność przeciwstawiania i zginania kciuka z jednoczesną przewagą mięśni prostujących i przywodzących go, kciuk ustawia się w tej samej płaszczyźnie co dłoń, co w pewnym stopniu przypomina ułożenie kciuka u małp - ręka małpia - po pewnym czasie powstają zaniki mięśni, najsilniej wyrażone w obrębie kłębu kciuka • zaburzenia czuciowe - obszar zaburzeń czucia (znieczulenie i niedoczulica) w przybliżeniu pokrywa się z anatomicznym zakresem skórnego unerwienia n. pośrodkowego. • zaburzenia neurowegetatywne - ze względu na wielką liczbę włókien układu wegetatywnego przebiegających w n. pośrodkowym są dość znaczne, zwłaszcza w przypadku niecałkowitego uszkodzenia nerwu. Są to zaburzenia o charakterze naczynioruchowym i troficznym. • zespół mięśnia nawracającego obłego - ucisk między obu głowami mięśnia nawrotnego obłego - ręka przysięgająca • zespół kanału (cieśni) nadgarstka - określenie: jest to zespół objawów powstający na skutek bezpośredniego ucisku n. pośrodkowego w obrębie kanału nadgarstka. Kanał nadgarstka ograniczony jest od strony grzbietowej przez oba szeregi kości nadgarstka a od strony dłoniowej przez troczek zginaczy (dawn. więzadło poprzeczne nadgarstka) rozpięte miedzy wyniosłością promieniową i łokciową nadgarstka. Przez kanał ten przechodzi n. pośrodkowy oraz ścięgna mięśni zginacza palców powierzchownego i głębokiego a także zginacza długiego kciuka. Korelacje anatomiczne w okolicy kanału nadgarstka - patomechanizm: - ucisk nerwu i jego niedokrwienie - początkowo taki ucisk powoduje czasowe przerwanie przewodnictwa w dużych, mielinowych włóknach nerwowych, co doprowadza do pojawienia się wrażenia drętwienia i nieokreślonych dolegliwości bólowych w obrębie ręki. Przy przedłużającym się ucisku pojawiają się zmiany niedokrwienne, prowadzące do obumierania aksonów czego następstwem są : ból oraz osłabienie i zaniki mięśni. - przyczyny: • urazy nadgarstka, złamanie dalszej nasady kości promieniowej lub kości nadgarstka z przemieszczeniem • zapalenie pochewek ścięgien zginaczy, zapalenie stawów nadgarstka • otyłość • ciąża (po rozwiązaniu dolegliwości często mijają, dlatego zalecane tylko leczenie zachowawcze) • tłuszczaki, gangliony • cukrzyca, niedoczynność tarczycy, akromegalia • amyloidoza, sarkoidoza • leczenie hormonalne (np. doustne środki antykoncepcyjne) - objawy: - ze względu na nasilenie objawów chorych można podzielić na trzy grupy: 1. chorzy mają najlżejsze objawy: niestałe drętwienie, mrowienie i ból w okolicach unerwionych przez n. pośrodkowy. Dolegliwości budzą chorego w nocy. Chorzy stwierdzają często, że muszą potrząsnąć ręką, aby odzyskać z powrotem czucie. Z czasem dolegliwości pojawiają się coraz częściej. 2. chorzy mają stałe dolegliwości takie jak osłabienie czucia, utrata sprawności ręki, osłabienie chwytu palcami. Często skarżą się na piekący ból oraz zaostrzenie bólu w nocy oraz podczas używania ręki (długo trwające zgięcie w stawie promieniowo-nadgarstkowym lub naprzemienne ruchy palców). W badaniu stwierdza się lekki lub umiarkowany zanik mm. kłębu oraz osłabienie siły. 3. chorzy cierpią na ciężką i długotrwałą postać zespołu kanału nadgarstka. Typowe są: znaczny zanik mięśni kłębu, istotna utrata sprawności. Rokowanie jest złe mimo leczenia. - testy kliniczne: test Phalena - mocne zgięcie grzbietowe lub dłoniowe ręki (ból i drętwienie po ok. 30 sek.) test Tinela - ból przy opukiwania nadgarstka w miejscu rzutu n. pośrodkowego na powierzchnię dłoniową nadgarstka. test uciskowy (ischemiczny) - kilkuminutowy ucisk opaską wywołuje ból i drętwienie - badania dodatkowe: RTG, MRI Przewodnictwo nerwowe - typowe ogniskowe zwolnienie przewodnictwa nerwowego jest najczulszym elektrofizjologicznym wskaźnikiem zespołu kanału nadgarstka. EMG - pozwala ocenić zmiany w obrębie uszkodzonych mięśni występujące w bardziej zaawansowanych przypadkach. - rozpoznanie zwykle stawia się na podstawie badania przedmiotowego potwierdzonego badaniem przewodnictwa nerwowego. - różnicowanie: szyjne zespoły korzeniowe uszkodzenie splotu barkowego - leczenie: zaprzestanie wykonywania czynności wyzwalających dolegliwości unieruchomienie nadgarstka NLPZ i diuretyki sterydy - miejscowo operacyjne przecięcie więzadła poprzecznego nadgarstka Postępowanie usprawniające: Okres porażenia 5 – 12 dni od uszkodzenia stosuje się terapie spoczynkową. Szyna korekcyjna z częściowym zgięciem palców, odwiedzeniem i przeciwstawieniem kciuka Okres kompensacji Fizykoterapia: Stosuje się: promieniowanie podczerwone ( z niebieskim filtrem) elektrostymulację – to zabieg podstawowy kąpiele lecznicze ponadto można zastosować : DD, jontoforezę, interferencję w przypadku kauzalgii – stosuje się zabiegi zimne, okłady, jontoforezę z lidnokainą Masaż: 10 – 20 zabiegów drenaż limfatyczny powyżej i poniżej miejsca uszkodzenia masaż klasyczny: 1. początkowo omijamy miejsce uszkodzenia, stosujemy: głaskanie rozcieranie uciski jednoczesne wibrację poprzeczną 2. dużo uwagi poświęcamy opracowaniu ręki dołączamy do wyżej wymienionych następujące techniki: rozcieranie poprzeczne grzbietowej i dłoniowej strony ręki ugniatanie podłużne kłębu i kłębika uciski naprzemienne mięśni dłoni uciski na przestrzenie m/kostne Rozpoczynamy delikatnie, wraz z postępem procesu terapeutycznego wydłużamy czas trwania i siłę bodźca. Opracowanie poniżej miejsca uszkodzenia: głaskanie rozcieranie ugniatanie poprzeczne uciski naprzmienne wibracja podłużna W obrębie tkanek zdrowych masaż jest lżejszy i obejmuje techniki: głaskanie rozcieranie ugniatanie podłużne uciski jednoczesne wibracje poprzeczną Ręka: ( z czasem usprawnienia dołączamy): ugniatanie poprzeczne kłeba i kłębika uciski naprzemienne wibracje poprzeczną grzbietu ręki Od chwili reinerwacji masujemy miejsce uszkodzenia stosując: głaskanie podłużne głaskanie okrężne rozcieranie powierzchowne W miarę postępu usprawniania dołączamy: głębokie rozcieranie delikatne ugniatanie podłużne uciski jednoczesne wibracje poprzeczną Powyżej miejsca uszkodzenia wykonuje się masaż z zastosowaniem wszystkich technik masażu klasycznego za wyjątkiem oklepywania. Przy pojawieniu się kauzalgii zabiegi bezwzględnie przerwać!!! Kinezyterapia: ćwiczenia bierne czynno – bierne czynne manipulacyjne terapia zajęciowa Okres adaptacji Fizykoterapia zabiegi z poprzedniego okresu, szczególnie elektrostymulacja Masaż Cel: zwiększenie masy mm zwiększenie siły mm uaktywnienie przepływu krwi przez mm porażone Techniki: wszystkie techniki masażu klasycznego z wyjątkiem oklepywań dużo ugniatania i wibracji szczególnie w obrębie mm porażonych Kinezyterapia: ćwiczenia manipulacyjne terapia zajęciowa N. łokciowy ( nervus ulnaris ) C8 - Th1 Zakres unerwienia: • ruchowo: przedramię: m. zginacz łokciowy nadgarstka, m. zginacz głęboki palców – część łokciowa ( dla palca V, IV i częściowo III ) ręka: mm. kłębika, mm. międzykostne dłoniowe i grzbietowe, mm. glistowate III i IV. • czuciowo: ręka: - skóra łokciowej części ręki zarówno po stronie dłoniowej jak i grzbietowej. - po stronie dłoniowej skóra palca V i łokciowej strony palca IV - po stronie grzbietowej skóra palca V, IV i łokciowe strona palca III Objawy uszkodzenia: - uszkodzenie n. łokciowego jest najczęstszym obwodowym porażeniem nerwu - 80% uszkodzeń nerwu na poziomie łokcia • zespół łokciowy - mechanizm uszkodzenia: długotrwałe oparcie o twardą powierzchnię, wyślizgiwanie się nerwu ze swej bruzdy na nadkłykciu przyśrodkowym kości ramiennej, złamania kości ramiennej w obrębie kłykcia i nadkłykcia kości ramiennej • zaburzenia ruchowe - porażenie n. łokciowego upośledza przede wszystkim: • przywodzenie i zginanie ręki w stawie promieniowo-nadgarstkowym • ruchy palców II - V (szczególnie IV i V), zwłaszcza przywodzenie i odwodzenie, a także zginanie w stawach śródręczno-paliczkowych i prostowanie w stawach międzypaliczkowych (mm. glistowate i międzykostne). • ruchy kciuka, a szczególnie przywodzenie (objaw Fromenta) (chory nie może utrzymać cienkich przedmiotów np. kartki papieru między kciukiem a wskazicielem bez zginania kciuka w stawie międzypaliczkowym) - zaburzenia wymienionych czynności i działanie długich zginaczy i prostowników palców powodują powstanie tzw. ręki szponiastej, którą charakteryzuje nadmierne prostowanie w stawach śródręczno-paliczkowych oraz zgięcie w stawach międzypaliczkowych. Zaciśnięcie ręki w pięść jest niemożliwe - niemożność zginania palców IV i V. Ręka szponiasta - z czasem dochodzi do zaniku mięśni, który w znacznym stopniu zniekształca zarys dłoni; wygładza się kłębik palca V, pogłębiają przestrzenie między kośćmi śródręcza. • zaburzenia czuciowe - obszar zaburzeń czucia zależy od miejsca uszkodzenia n. łokciowego, zwykle znieczulica jedynie w części palca V, natomiast obszar niedoczulicy i przeczulicy jest większy, obejmując niemal cały zakres unerwienia skórnego n. łokciowego. • zaburzenia neurowegetatywne - dotyczą głównie skóry palca małego i kłębika • zespół Guyona - ucisk nerwu łokciowego na wysokości nadgarstka w tzw. loży (kanale) Guyona - bocznie od kości grochowatej - parestezje, bóle nocne, zaburzenia czucia, zaburzenia troficzne, zanik kłębika, ręka szponiasta Postępowanie usprawniające: Okres porażenia 5 – 12 dni od uszkodzenia stosuje się terapie spoczynkową. Szyna korekcyjna Okres kompensacji Fizykoterapia: Stosuje się: promieniowanie podczerwone ( z niebieskim filtrem) elektrostymulację – to zabieg podstawowy kąpiele lecznicze ponadto można zastosować : DD, jontoforezę, interferencję w przypadku kauzalgii – stosuje się zabiegi zimne, okłady, jontoforezę z lidnokainą Masaż: drenaż limfatyczny pierwsze kilka zabiegów pod warunkiem, że występuje obrzęk Uszkodzenie nerwu w stawie łokciowym, masażem obejmujemy: rękę staw promieniowo – nadgarstkowy przedramię ramię w późniejszym okresie staw łokciowy Uszkodzenie nerwu w stawie nadgarstkowym, masażem obejmujemy: rękę przedramię ramie w późniejszym czasie staw nadgarstkowo - promieniowy I. masaż powyżej i poniżej miejsca uszkodzenia poniżej miejsca uszkodzenia stosujemy: 1. głaskanie palców 2. rozcieranie palców 3. ugniatanie podłużne mm kłębu i kłębika 4. uciski na przestrzenie m/kostne powyżej miejsca uszkodzenia: 1. działanie masażu odżywcze, z zastosowaniem technik: głaskania rozcierania powierzchownego ucisków jednoczesnych wibracji poprzecznej Stopniowo zwiększamy czas trwania i intensywność masażu. Przy pojawieniu się objawów reinerwacji w opracowaniu dołączamy miejsce, w którym nerw został uszkodzony. Później dołączamy w miejscach porażonych mm – techniki pobudzające – ugniatanie poprzeczne oraz wibrację podłużną. Kinezyterapia ćwiczenia zgodne ze stwierdzonymi deficytami ćwiczenia manipulacyjne terapia zajęciowa Okres adaptacji Fizykoterapia Stosuje się: promieniowanie podczerwone ( z niebieskim filtrem) elektrostymulację – to zabieg podstawowy kąpiele lecznicze ponadto można zastosować : DD, jontoforezę, interferencję w przypadku kauzalgii – stosuje się zabiegi zimne, okłady, jontoforezę z lidnokainą Masaż: Cel: zwiększenie masy mm zwiększenie siły mm uaktywnienie przepływu krwi przez mm porażone Techniki: wszystkie techniki masażu klasycznego z wyjątkiem oklepywań dużo ugniatania i wibracji szczególnie w obrębie mm porażonych Kinezyterapia: kontynuacja z okresu kompensacji Porażenie nerwu udowego – L2 – L4 Zakres unerwienia: • ruchowo: m. lędźwiowy większy, m. biodrowy (m.in. zginają w stawie biodrowym) grupa przednia mięśni uda (m. krawiecki, m. czworogłowy uda, m. stawowy kolana) • czuciowo: przednia i przyśrodkowa powierzchnia uda Objawy uszkodzenia: • zaburzenia ruchowe - osłabienie zginania w stawie biodrowym - całkowite zniesienie prostowania w stawie kolanowym - zniesienie odruchu kolanowego - chodzenie i stanie jest znacznie utrudnione, zwłaszcza przy obciążeniu, gdyż wówczas nogi zginają się w stawach kolanowych, szczególnie trudne wchodzenie po schodach i wstawanie z krzesła. W pozycji leżącej na plecach chory nie podnosi wyprostowanej kończyny. Poprawę chodu przynosi zastosowanie szyny usztywniającej staw kolanowy. • zaburzenia czuciowe - osłabienie czucia na obszarze unerwianym przez ten nerw, jednak obszar całkowitego zniesienia czucia jest znacznie mniejszy, a zwłaszcza węższy. Przyczyny porażenia: • zranienie • guzy miednicy • cukrzyca • ucisk korzonka L3 lub L4 Postępowanie usprawniające: Okres porażenia 5 – 12 dni od uszkodzenia stosuje się terapie spoczynkową. Szyna obejmująca nogę od tyłu i zachodzącą na stopę Okres kompensacji Fizykoterapia: Stosuje się: promieniowanie podczerwone ( z niebieskim filtrem) elektrostymulację – to zabieg podstawowy kąpiele lecznicze ponadto można zastosować : DD, jontoforezę, interferencję w przypadku kauzalgii – stosuje się zabiegi zimne, okłady, jontoforezę z lidnokainą Masaż: początkowo omijamy miejsce uszkodzenia masażem obejmujemy: 1. stopę 2. staw skokowy 3. podudzie 4. staw kolanowy w masażu stosuje się wszystkie techniki masażu klasycznego 2 razy w tygodniu masaż kkg masaż kd zdrowej grupę mm tylną i boczna uda masujemy klasycznie z zastosowaniem technik rozluźniających na stronie przedniej stosuje się: 1. głaskanie 2. rozcieranie powierzchowne 3. uciski jednoczesne 4. wibracja poprzeczna zwiększamy stopniowo siłę i czas trwania zabiegu dołączamy techniki: 1. głaskanie 2. rozcieranie poprzeczne 3. ugniatanie poprzeczne 4. uciski naprzemienne 5. wibrację podłużną 6. rozstrząsanie 7. rozluźnianie i gimnastykę rzepki Od momentu, gdy pacjent zaczyna chodzić dołączamy opracowanie: stawu biodrowego odcinka l – s kręgosłupa Kinezyterapia: początkowo ćwiczenia w ułożeniu na zdrowym boku ćwiczenia w odciążeniu dla stawu kolanowego SET UGUL Izometria przy powracającej funkcji Stabilizacja głęboka kolana i biodra Nauka chodu Okres adaptacji Fizykoterapia: Stosuje się: promieniowanie podczerwone ( z niebieskim filtrem) elektrostymulację – to zabieg podstawowy kąpiele lecznicze ponadto można zastosować : DD, jontoforezę, interferencję w przypadku kauzalgii – stosuje się zabiegi zimne, okłady, jontoforezę z lidnokainą Masaż: masaż klasyczny z zastosowaniem wszystkich technik za wyjątkiem oklepywania, opracowanie przede wszystkim obejmuje przednio – przyśrodkową część uda stosowane techniki to: 1. ugniatanie poprzeczne 2. wibracja 3. wałkowanie 4. rozstrząsanie Kinezyterapia: przywrócenie sprawności funkcjonalnej |
||||||
