Ja miałem szczęście w nieszczęściu. Gdyby nie fakt, że jestem otyły, pewnie od razu położyliby mnie na stół. A jednak bali się z powodu otyłości. i dzięki temu uniknąłem operacji. Okazało się, że rehabilitacja pomogła.

Wchodzę sobie na forum, a tu taki ciekawy wątek. Fajne macie podejście do niektórych spraw. Jak dobrze, że ludzie są tak różnorodni, w przeciwnym razie umarlibyśmy z nudów.

Dyskopatia jest szerokim pojęciem, które obejmuje wiele schorzeń, dotykających krążka międzykręgowego, potocznie zwanego dyskiem. Najczęściej termin ten stosuje się jednak do określenia pierwszego stopnia choroby zwyrodnieniowej kręgosłupa.

Objawami dyskopatii są:
• ból, promieniujący wzdłuż dróg nerwowych (rwa kulszowa),
• drętwienie, mrowienie w okolicy unerwienia uciskanego nerwu rdzeniowego,
• niedowład lub porażenie mięśni, które może prowadzić do ich zaniku,
• osłabienie odruchów ścięgna kolanowego i Achillesa.

Początkowo przyczyn dyskopatii doszukiwano się przede wszystkim w podnoszeniu znacznych ciężarów i urazach, jednak obecnie wskazuje się, że nawet niewielki uraz może być przyczyną dyskopatii, która postępuje z wiekiem. Dyskopatia najczęściej występuje u osób pomiędzy trzydziestym a czterdziestym rokiem życia, w późniejszych latach przeważają raczej procesy zwyrodnieniowo-wytwórcze. Wskazuje się także, że duże znaczenie mają czynniki genetyczne oraz zaburzenia troficzne.

Leczenie dyskopatii zależne jest od stopnia jej zaawansowania. Im wcześniej dostrzeże się problem, tym skuteczniejsza będzie rehabilitacja. W niemalże 90% przypadków nie jest konieczne leczenie operacyjne. Najczęściej stosuje się leczenie zachowawcze poprzez rehabilitację oraz farmakologiczne z zastosowaniem leków przeciwbólowych, przeciwzapalnych oraz zmniejszających napięcie mięśniowe. W rehabilitacyjnym leczeniu dyskopatii najczęściej stosuje się terapię manualną, kinezyterapię oraz fizykoterapię.

Źródło: forus.co