[massagewarsaw]

NIEWIDOMY MASAŻYSTA Nr 3 z 1994r., 151 KWARTALNIK

autor ZBIGNIEW SITKO

(artykul powiazany, tego samego autora, "Aromaterapia" http://forum.e-masaz.pl/viewtopic.php?t=41 )

Spośród metod aromaterapii
masaż jest najważniejszym zabiegiem,
najskuteczniejszym i najszybciej przynoszącym efekty.

W czasie masażu następuje najpełniejsza
penetracja olejków w głąb
skóry i ciała poprzez system naczyń
krwionośnych i limfatycznych. Kontakt
olejków z zakończeniami nerwowymi
w skórze powoduje natychmiastową
reakcję systemu nerwowego.

W rezultacie pożądany
efekt relaksu i odprężenia pacjenta
uzyskuje się zazwyczaj już w czasie
zabiegu.

Wyrównanie stanów energetycznych,
łagodzenie napięć, bólów,
objawów stresu, zawsze zmierza
- jak wszystkie zabiegi terapii holistycznej
- do zrównoważenia "ciała
i umysłu".

Masaż terapeutyczny, choć znacznie
łagodniejszy i delikatniejszy
niż masaż klasyczny czy masaż chiński
z akupresurą, daje doskonałe
efekty w rozluźnianiu napiętych
mięśni, skurczów i ich bolesnych
objawów.

W profesjonalnym gabinecie aromaterapeuty
niezbędny jest zatem
odpowiedni stół do masażu (leżanka, kozetka), na którym pacjent swobodnie może leżeć w każdym
ułożeniu na plecach lub na brzuchu.

Wygodne "łóżko" do masażu nie
tylko ułatwia terapeucie pracę,
oczywiście o ile jest możliwość regulowania
wysokości ułożenia pacjenta
i swobodne dojście doń ze
wszystkich stron. Przecie wszystkim
powinno się pacjentowi umożliwić
w czasie trwania zabiegu odpoczynek
i koncentrację psychiczną. Tym
lepsze będą wyniki (rezultaty) terapii,
w im głębszy relaks udaje się
wprowadzić pacjenta. Niewątpliwie
efekty terapeutyczne wzmaga dobry
kontakt pacjenta z masażystą. Niektórzy
aromaterapeuci - opierając
się na przesłance, że prawie każdy
człowiek ma pewne zdolności bioenergoterapeutyczne
- próbują
wprowadzać pewne elementy tej
metody lub choćby tylko nastrój.

W Wielkiej Brytanii modna była
jedna z tych metod, tak zwana "polarity".

W każdym razie dobrze prowadzona
psychoterapia (bez cudotwórczej
szarlatanerii) ma ogromne
znaczenie w terapii holistycznej.

Dlatego w aromaterapii ogromnie
ważnym elementem jest dobór olejków i nośnika olejowego lub płynów do masażu (lotionów). Nie
chodzi tylko o niestosowanie nośników
i olejków, które mogłyby wywołać
podrażnienie lub wręcz uczulenie,
ale także trzeba ustalić, czy
zapach olejków lub mieszanki jest
w pełni akceptowany przez pacjenta.

Zapachy mogą być przyczyną
emocjonalnych reakcji ludzi, wrażenia
węchowe mają bowiem charakter
skojarzeniowy. Oznacza to, że
zapachy są kojarzone z odczuciami,
przeżyciami, zdarzeniami itp. Obok
normalnych reakcji na właściwości
zapachowe olejków mogą pojawiać
się indywidualne reakcje pacjenta,
związane ze wspomnieniami i skojarzeniami,
jakie budzi zapach olejku
lub mieszanki. Jeden z pacjentów
zapach mieszanki z olejkiem sosnowym
skojarzył sobie z zapachem
lasu, ale to przypomniało mu zapach
leśnego parkingu w pobliżu przejścia
granicznego....

Dlatego więc ze względów psychologicznych
dobrze jest przygotowywać
mieszankę dla obsługiwanego
w danym momencie pacjenta
w jego obecności, albo przynajmniej
przy nim (zwłaszcza przy pierwszym
spotkaniu) zmieszać mieszankę
z nośnikiem, jeżeli użyjemy mieszanki
standardowej.

Zgodnie z teorią - idealny gabinet
powinien składać się z dwóch niezbyt
obszernych pomieszczeń,
z których jedno w formie saloniku
jest przeznaczone na wstępny kontakt
z pacjentem, rozmowę w celu
rozeznania i oceny stanu zdrowia.

Winna znaleźć się tu szafka (szuflady) z dokumentacją, kartoteki, indeksy, oraz szafa lub wieszaki na odzież i obuwie.

Drugie pomieszczenie z odpowiednim
stołem do masażu w zasadzie
powinno być urządzone w stylu gabinetu
zabiegowego. Może być tu
również miejsce do przechowywania
olejków, nośników i innych środków
pomocniczych, sporządzania
mieszanek i przygotowywania roztworów
przed zabiegiem. W tym
celu przydatne są nie tylko odpowiednie
regały (półki), ale również
wygodna lodówka, gdyż niektóre
olejki i mieszanki trzeba przechowywać
w chłodzie. Natomiast przed
zabiegiem roztwór z mieszanką powinien
być ciepły, o temperaturze
zbliżonej do temperatury ludzkiego
ciała.

Terapeuta, nie używając mydła
o zbyt intensywnym zapachu,
przed masażem myje ręce, następnie
dobrze rozgrzewa je i nakłada
na nie kilka kropli przygotowanego
roztworu, który rozciera na całe
dłonie.

Przedtem jednak warto sprawdzić,
czy pacjent jest przygotowany
do zabiegu i odpowiednio ułożony.

Dobrze jest okryć ręcznikiem części
ciała nie masowane w danej chwili.

Ręczniki i prześcieradła muszą być
zawsze świeże, nie zatłuszczone.

Niestety, niektóre olejki zawierające
związki żywicowe dość mocno plamią
pościel.

Temperatura powietrza w gabinecie
nie powinna być niższa niż 20
stopni C, przeciętnie w granicach
22-23 stopni; oczywiście jest nie
zbędna sprawna wentylacja pomieszczenia.

Pacjent przygotowany do zabiegu,
jeszcze okryty ręcznikiem, przez
kilka minut pozostaje np. w pozycji
leżącej na brzuchu, aby jak najlepiej
odprężył mięśnie. W tym czasie terapeuta
również stara się rozluźnić,
wykonać kilka głębokich oddechów,
skoncentrować się na chorym
i jego problemach.

W zależności od osobowości i potrzeb
pacjenta, aromaterapeuta prowadzi
przez cały czas trwania masażu
rozmowę, np. o przebiegu kuracji.

Dla pełniejszego relaksu może też
włączyć cichą, łagodną muzykę.

Masaż aromaterapeutyczny, poza
wspomnianymi już elementami bioenergoterapii,
może zawierać elementy
takich metod, jak terapia dotykiem
(touch for health) i akupresura.

Zatem fizycznemu kontaktowi
rąk masażysty z ciałem pacjenta
musi towarzyszyć więź psychiczna.

Preferowany w większości popularnych
publikacji automasaż jest przecież
pozbawiony tego ważnego
czynnika.

W masażu terapeutycznym stosuje
się w zasadzie tylko trzy rodzaje
ruchów:

 głaskanie (gładzenie, muskanie):
palcami, dłońmi, kłębem dłoni,

 łagodne ugniatanie: dłońmi,
palcami, kłębem dłoni, kciukami,
kostkami palców,

 rozcieranie lub potrząsanie
(wstrząsanie): dłońmi lub palcami
punktów lub płaszczyzn skóry.

Czasem stosuje się lekkie uciskanie
kciukami w punktach energetycznych, ewentualnie połączone z potrząsaniem lub rozcieraniem.

Można wykonywać pełny masaż,
o ile pozwala na to stan zdrowia
pacjenta, albo w miarę potrzeby kolejno
masaż:

 pleców od pośladków do ramion,

 ramion, szyi i obwodu podstawy
czaszki,

 nóg,

 rąk,

 brzucha, ewentualnie klatki
piersiowej,

 głowy i twarzy.

Szczegółowe omówienie technik
masażu aromaterapeutycznego
przekracza ramy tego artykułu, więc
jeszcze tylko kilka propozycji do
ewentualnego wykorzystania.

Dla łagodzenia niektórych dolegliwości,
można zastosować masaż
refleksyjny stóp. Może to być tylko
próba wyszukania i rozmasowania
bolesnych punktów, niekoniecznie
przy zachowaniu kolejności opracowywania
punktów, ustalonej w którejś
z wersji tej metody. Podobnie
też można zastosować masaż refleksyjny
na dłoni i na grzbietowej stronie
śródręcza.

W przypadku grubych żylaków,
występujących na nogach chorego,
trzeba unikać wszelkiego uciskania,
nawet delikatnego. Najlepiej w takich
przypadkach zrezygnować
z masażu na rzecz kąpieli i kompresów
aromaterapeutycznych.
Nieco uogólniając i upraszczając,
można szereg wykonywanych ruchów
w masażu aromaterapeutycznym
porównać do typowych ruchów masażu drenażowego. Masaż
twarzy wymaga szczególnej ostrożności.

Bezwzględnie trzeba unikać
przedostania się roztworu olejków
do oczu. Masaż aromaterapeutyczny
twarzy przypomina oczywiście
niektóre elementy masażu kosmetycznego.

Masaż twarzy przeprowadza
się rękami tylko lekko zwilżonymi
roztworem olejków, unikając
rozlewania ich po twarzy.

Przy szczególnych problemach
i dolegliwościach skóry, po konsultacji
z dermatologiem, należy stosować
kompleksowe zabiegi aromaterapeutyczno-
kosmetyczne z użyciem
preparatów kosmetycznych,
leczniczo-kosmetycznych, uzupełnionych
odpowiednio olejkami.

Określone wyżej techniki masażu
aromaterapeutycznego należy,
w zależności od indywidualnych
potrzeb pacjenta, uzupełniać elementami akupresury, a w szczególności uciskaniem punktów akupresurowych
i wcieraniem roztworu
olejków, albo innych technik masażu
chińskiego itp. Wszystkie te dodatkowe
ruchy i sposoby wynikają
wszakże z praktycznego doświadczenia
aromaterapeuty i masażysty.

Bibliografia:
1. Władysław S. Brud - Pachnąca
apteka, Agencja Wydawnicza
"Comes", Warszawa 1992,
2. Iwona Konopacka - Tajemnice
aromaterapii, Agencja Wydawnicza
"Comes", Warszawa 1992,
3. Lesley Bremness Wielka
księga ziół, "Wiedza i Życie", Warszawa
1991,
4. Shirley Price - Aromatoterapia
pospolitych dolegliwości,
Oficyna Wydawnicza "Delta - WZ",
Warszawa 1993.