[massagewarsaw]

Uszkodzenia tkanek miękkich według teorii tkanek powięziowych (więzadła, łąkotki)

Powstają w wyniku :

– dużego urazu

– sumowania mikrourazów

– złego leczenia ; zwichnięć , stłuczeń, skręceń

– zbyt intensywny trening (przerost układu dynamicznego – układu ruchu) np. poprzez kształtowanie tylko jednej cechy; siły lub wytrzymałości , dochodzi do dysproporcji, odbywa się kosztem elastyczności

Więzadła:

-Mają pewien ograniczony stopień rozciągłości. Przy zbyt dużej sile działającej na więzadło dochodzi do naciągnięcia lub zerwania

-Rozerwanie może występować na całym przebiegu więzadła, ale najczęściej dochodzi w punktach przyczepu.

-Więzadło poboczne piszczelowe częściej ulega urazowi (przy nadkłykciu kości udowej) rzadziej w poboczne strzałkowe (przy głowie strzałki)

-Przy uszkodzeniu więzadła pobocznego strzałkowego występują objawy porażenia w wyniku uszkodzenia nerwu strzałkowego który przechodzi powierzchownie

-Najgorzej goją się urazy w 1/3 więzadła gdyż jest tam najgorsze ukrwienie, częsty objaw to

niestabilność kolana, objaw szuflady

-Więzadło krzyżowe przednie częściej ulega urazowi niż więzadło krzyżowe tylne

Objawy uszkodzenia w .krzyżowego przedniego i tylnego:

1) trzask (przy uszkodzeniu w. pobocznych nie występuje gdy ż więzadła są rozciągnięte )

2) krwiak (może pojawić się w okresie od 6-24 h , gdy wyjdzie od razu to wskazuje na uszkodzenie torebki stawowej lub części chrzęstnych stawu)

3) obrzęk (od 6-24 h jest niezauważalny). Rzadko jest uszkodzenie izolowane jeśli tylko torebka jest uszkodzona to obrzęk się „rozlewa”

4) Ból (przy całkowitym zerwaniu więzadeł ból jest mniejszy gdy ż nerwy ulegaj ą przerwaniu, przy uszkodzeniu połowicznym tylko cz ęś c nerwów zostaje przerwana i są większe objawy bolesne. Im większy ból tym mniejsze uszkodzenie struktur)

5) Szuflada przednia i tylna

6) Niestabilność kończyn:

• ostra

• przewlekła

Postępowanie przy ostrej niestabilności uzależnione od schorzenia

I stopień – niestabilność mała -przesunięcie 3-5mm -powiązana z naciągnięciem więzadeł

II stopie ń – niestabilność umiarkowana -przesunięcie 5-10mm -połączona z częściowym rozerwaniem

III stopień – niestabilność dużą -przesunięcie powyżej 10mm – połączona z całkowitym rozerwaniem

Leczenie :

• I i II stopień uszkodzenia lub uszkodzenie na przyczepie leczymy zachowawczo lub w miejscu dobrze ukrwionym

– szybkie wyleczenie dzięki metodzie FDM

III stopień lub niestabilność przewlekła leczenie bardzo zależne od stanu

Niestabilność przewlekła – powstaje w wyniku uszkodzenia całego aparatu torebkowo – więzadłowego lub złego leczenia. Uszkodzenie więzadła krzyżowego przedniego czasami nie daje niestabilności ( dochodzi do zaniku m.czworogłowego i wyrobienia stabilizacji mięśniowej)

Leczenie: Wyrobienie stabilizacji czynnościowej zamiast operacji

Rehabilitacja: (jak najwcześniej)

-zbliżanie przyczepów -cisza ruchowa (dotyczy to przykurczów, niestabilności, osłabienia mm, zmniejszenia zakresu ruchu w stawach

-Od razu ćwiczenia Raz uszkodzone więzadło nie będzie w pełni sprawne dynamicznie. -ćwiczenia w zamkniętym łańcuchu kinematycznym:

• równomiernie rozłożone obciążenie (dotyczy to głównie st. kolanowego-rzepki)

• daje większą stabilizacje

• daje możliwość wykonywania ćwiczeń w większym zakresie

W otwartym łańcuchu kinematycznym całe obciążenie kumuluje się punktowo, dochodzi do obciążenia stawów – a przeciążenia są przyczyną zmian zwyrodnieniowych.

-ćwiczenia w otwartym łańcuchu kinematycznym – rehabilitacja obszarów które nie są bolesne

-ćwiczenia na priopriocepcje (poprawia równowagę statyczną i dynamiczną)

STATYCZNA REEDUKACJA

•wtedy gdy pacjent chodzi bez kul

•ćwiczenia :

– mają na celu odczucie położenia ciała, napięcia mm ,ruchu

– wykonywanie czynności obszernych, jednostronnych i obustronnych

– z wykorzystaniem wzroku – biofeedback

– wykorzystujące zmienne podłoże (najpierw stabilne potem labilne)

– odwracające uwagę od świadomej kontroli (wykorzystanie piłki)

– w różnych pozycjach stawowych

• DYNAMICZNA REEDUKACJA

ćwiczenia:

– charakteryzujące się zmiennym tempem ; od wolnego, średniego do szybszego

– od mniej obciążających do bardziej

– od chodzenia do biegania, sprint

– odtwarzające mechanizm urazu

Łąkotki:

Funkcja :

– stabilizacja

– amortyzator (zmniejsza tarcie)

– zmniejsza obciążenie – daje sprężysty opór końcowy

Sposoby uszkodzenia :

I. Nagły duży uraz, bądź sumowanie urazów (łąkotka przy środkowa – 10x częściej ulega uszkodzeniu niż boczna, jest zrośnięta z torebką stawową) Przy obciążaniu kolana – nagłe wyprostowanie + rotacja zewnętrzna goleni względem ustabilizowanego uda lub rotacja wewnętrzna uda względem goleni.

II. Przewlekły (choroby błony maziowej, chrząstki-złe od żywienie)

III. W czasie rozwoju płodowego(utrudniony ruch wyprostu)

IV. Przedłużające się unieruchomienie ,miażdżyca, żylaki (nie goją się same – niedokrwienie, zaburzenie unerwienia)

Łąkotki są chrzęstnymi elementami stawu kolanowego, nie unerwione – niebolesne ale nie mają zdolności regeneracyjnych

Leczenie :

-metodą FDM da się szybko wyleczyć ból pochodzenia łąkotkowego

Objawy:

• ból ( nie musi )

• słabość stawu

• pacjent utyka

• kolano załamuje się ku przodowi

• obrzęk, krwiak wzrost ocieplenia

Bibliografia :

Dega – Ortopedia i traumatologia

Żuk&Dziak – Ortopedia z traumatologi ą narz ądu ruchu

Nowotny – Zarys rehabilitacji w dysfunkcjach narz ądu ruchu

z fizjo4life.pl