[massagewarsaw]

GERHARD MARTIN
NIEWIDOMY MASAŻYSTA Nr 3-159 KWARTALNIK

Szyjny masaż wyciągowy jest
jedną z metod leczniczych,
opracowaną przez Ludwiga
Domnicka w latach 50-tych. Technika,
którą tutaj zastosowano, opiera
się na połączeniu masażu karku
i naciąganiu kręgosłupa. Zastosowanie
tej techniki wymaga dokładnej
wiedzy o anatomii i fizjologii,
szczególnie kręgosłupa szyjnego,
jak i znajdujących się tu mięśni. Jest
to bardzo ważne, gdyż w przypadku
CEM (szyjny masaż wyciągowy)
mamy do czynienia z patologicznymi
zmianami w obrębie kręgosłupa
szyjnego.

Obserwacje różnych stanów chorobowych,
jakie dr Ludwig Domnick
- laryngolog - poczynił, doprowadziły
go do rozwinięcia tej
metody. Podczas tych obserwacji
stwierdził, że z jednej strony nie
wszystkie procesy chorobowe wychodzą
z samego organu, z drugiej
zaś, że niektóre schorzenia nie reagują
na typowe leczenie lub reagują
bardzo słabo. Dzięki własnym doświadczeniom
w chiropraktycznym
leczeniu i następującym potem masażom,
dr Domnick wpadł na ideę
- masaż i wyciąg zastosować w jednym
postępowaniu leczniczym.

Szyjny masaż wyciągowy ma duży
zakres działania. Obejmuje pokonanie
różnych współczulnych i korzonkowych
objawów, jak również
innych obrazów chorobowych, podrażnieniowych,
przy których szyjny
masaż wyciągowy można rozumieć
także jako neutralnoterapeutyczny
zabieg w przebiegu różnych schorzeń.

PRAKTYCZNE WSKAZÓWKI

Pacjent powinien siedzieć na
krześle z poręczami i regulowanym
oparciem - maksymalnie rozluźniony.

Przedramiona luźno oparte na
poręczach, nogi nie skrzyżowane.

Terapeuta stoi przodem do barku
pacjenta. Jedną ręką unieruchamia
głowę, z jednej strony kciukiem,
z drugiej palcem środkowym, ustawiając
w ten sposób głowę w lekkie
położenie grzbietowe (inne palce
dotykają czoła i policzków).
Tak ułożona ręka pozwala terapeucie
przez lekkie ruchy głowy na
stałą kontrolę napięcia mięśni. Druga
ręka leży na części zastępującej
mięśnia czworobocznego, z palcami
w kierunku obojczyka w ten sposób,
że łuk „kciuk - palec wskazujący"
obejmują nasadę szyi. Pod wpływem
równomiernego, na początku
łagodnego ucisku, przesuwa się cała
ręka ruchem kleszczowym, spiralnie
w kierunku wyrostka sutkowatego.

Poprzez kleszczowy ruch ręki przestrzeń
między mięśniem czterogłowym
i potylicznym jest uciskana
całą szerokością dłoni i dzięki temu
wzrasta droga wyciągu, gdyż obie
dłonie ćwiczą głowę. Pacjent winien
zachowywać się biernie, co na
początku leczenia, z uwagi na ból,
jest trudne.

Przy masażu przeprowadzanym
silniej i z wyczuciem powstaje naciągnięcie
nie tylko szyjnego, ale
całego kręgosłupa. Trudność tego
masażu polega głównie na tym, aby
prawidłowo umieć rozłożyć siły, bez
powstawania reakcji bólowych
i obronnych. Należy stosować jak
najmniej środków smarujących,
celem uniknięcia ślizgania. Na podstawie
doświadczeń, wystarczy
12 min., szczególnie wówczas, gdy
miejsce leczone przygotowane jest
środkami poprawiającymi ukrwienie.

W zależności od obrazu choroby
można po 6 min. zmienić stronę.

Działanie:

1. natychmiastowe rozluźnienie
wzmożonego napięcia mięśni,
2. lepsze ukrwienie skóry i mięśni
szyi, piersi i twarzy,
3. wzmożone wydzielanie potu
pod pachami i na czole,
4. poprawia się drożność nosa,
dochodzi do zmniejszenia obrzęku
błony śluzowej,
5. poprawia się słuch i wzrok,
możliwe w audiogramie do udokumentowania,
6. stwierdzono również przestawienie
wegetatywne, pacjent czuje
się świeży, jest żywotny i pobudzony,
7. po dłuższym postępowaniu
ustępują objawy korzonkowe, takie
jak: ból, jego promieniowanie, zaburzenia
czucia w barku, ramieniu
i dłoni. Można liczyć się z powiększeniem
przestrzeni krążka między kręgowego
o 2 do 4 mm.

Wskazania:
a) zespół bolesnego barku,
b) bóle głowy,
c) zespoły szyjne,
d) szum w uszach i zawroty głowy,
e) nieżyt nosa i schorzenia zatok,
f) zaburzenia smaku,
g) chrypka i chrząkanie,
h) postępujący niedosłuch,
i) przewlekłe zapalenie ślinianek przyusznych,
j) choroba Menier'a.

Leczenie winno trwać wiele tygodni.
Na początku 3 razy tygodniowo,
później 2 razy tygodniowo. Dla
utrzymania osiągniętego stanu,
wskazane jest powtórzenie kilku
masaży, w dłuższych odstępach
czasowych. Można również stosować
pomocniczo miejscowe okłady
cieplne i włączyć postępowanie elektroterapeutyczne.

Na podst. „Physkausche Therapie"
- tł. oprac. lek. med. MAŁGORZATA NYK