[massagewarsaw]

NIEWIDOMY MASAŻYSTA Nr 3 z 1994r., 151 KWARTALNIK

autorzy ARKADIUSZ STOLIŃSKI, PIOTR BIAŁEK

Masaż tybetański

Medycyna tybetańska, obok licznych
nawarstwień mistyczno-
religijnych, zawiera elementy
praktyczne, oparte na wielowiekowym
doświadczeniu i bogactwie
medycyny "bonu". W swoich
początkach pozostawała pod wpływem
dwu sąsiadów: groźnych, ekspansjonistycznych
militarnie Chin
iinddkrynujących teologicznie Indii.

W IX wieku n.e. ukazało się
podstawowe źródło do nauczania
medycyny w Tybecie "Szud-Szi".

Uzupełniane i zaopatrywane w glossy,
jest do tej pory podstawowym
jądrem nauki rzemiosła lekarskiego.

Podstawę medycyny tybetańskiej
stanowią trzy pierwiastki: gaz-powietrze
(przestrzeń), płyn (woda),
śluz (gleba). Ich dynamiczna równowaga
zapewnia zdrowie. Choroba
zaś jest naruszeniem tej naturalnej
harmonii.

Mimo, że "Szud-Szi" nie wspomina
w jakiejkolwiek formie o masażu
w Tybecie, rozpowszechniony był
trojaki jego rodzaj: masaż działający
na ciało subtelne, masaż punktowy
"Toi-Mo" i powierzchniowy "Toi-
Shen". Każdy z nich mógł być stosowany
z osobna, jak również ich
elementy można było ze sobą mieszać,
w dowolnej, uznanej przez
lekarza, proporcji (doskonały przykład praktycznego i celowego podejścia do empirii).

Masaż działający na ciało
subtelne

Jest to może najbardziej "egzotyczny",
a zarazem potężny środek
oddziaływania na organizm. Jest
masażem wybitnie energetyzującym,
którego rodowód sięga wielu
tysiącleci wstecz. Osoba wykonująca
go nie może być spięta, zdenerwowana,
zmęczona, chora. Jest to
warunek podstawowy. Operuje,
muskając zaledwie palcami powierzchnię
skóry pacjenta. Przy dużej
wprawie i wyczuciu kontakt cielesny
nie musi występować.

Faza 1: masaż głowy

Masażysta staje przed siedzącym
pacjentem. Wykonuje powolne ruchy
na zewnątrz złączonymi palcami
("w kupkę"), zaczynając od linii
włosów (u osób łysych od naturalnej
linii włosów), schodząc do linii
brwi. Czas masażu: kilka minut (nie
mniej niż 2,5 min.).

Faza 2: masaż głowy c.d.

Masażysta staje za siedzącym pacjentem.
Wykonuje powolne ruchy
(głaszczące), zaczynając od linii
włosów w kierunku potylicy (nie
mniej niż 2,5 min.). Następnie skła
dając ręce przeplotem, opiera je na
karku pacjenta, rozsuwa na zewnątrz,
powtarza kilka razy (nie
mniej niż 2,5 min.).

Faza 3: masaż pleców

Pacjent kładzie się na brzuchu.
Masażysta, rozstawiając palce, wykonuje
ruchy na zewnątrz, poczynając
od karku, kończąc na kości
ogonowej. Ruch zawsze prowadzony
jest z góry w dół. Faza przenosin
jest fazą bierną (nie mniej niż
5 min.).

Faza 4: masaż kończyn

Zawsze masujemy od końców palców
w kierunku ciała. Zaczynamy
od lewej nogi, później lewa ręka,
prawa noga, prawa ręka. Palce rozstawione
(nie mniej niż 5 min. na kończynę).

Faza 5: masaż serca

Ruch wykonujemy rozstawionymi
palcami prawej ręki od prawego
ramienia pacjenta do środka, rozstawionymi
palcami lewej ręki od
śledziony do środka punktu, będącego
idealnie po środku brodawek piersiowych. Czas: około 2,5 minuty.

Faza 6: masaż jamy brzusznej

Przeprowadzamy go równocześnie
prowadzonymi, rozstawionymi
palcami, poczynając od wysokości
wątroby w prawą stronę spiralą
schodząc do pępka, a następnie powiększając
spiralę na zewnątrz
(ruch zawsze w prawą stronę)
- czas: nie mniej niż 2,5 minuty.

Czas całego masażu - nie mniej niż
35 minut. Pamiętać trzeba, że historycznie
masaż ten służył do przygotowania
wojownika do walki.

Z założenia więc odnosił się do człowieka
zdrowego, który swą energię
życiową postanowił wykorzystać do
jednorazowego, "morderczego"
wysiłku.

Masaż punktowy ("Toi-Mo")
Zwany inaczej akupresurą, digitopunkturą,
opiera się na teorii meridianów,
kanałów, którymi krąży
energia.

Brak tu miejsca na omówienie
pełnego ich zestawu (wspomnieć
należy, że chiński podręcznik bynajmniej
nie omawiający wszystkich
punktów liczy kilkaset stron). Skoncentrujemy
się więc na kilku przykładach.

Uwaga! - punktów się nie naciska,
lecz lekko dotyka.

Punkt 1 (głowa)

Umieszczony jest na czole nad
brwiami w linii prostej, nad źrenicą;
około 2cm ponad nią. Stosuje się go
u osób silnie pobudzonych, w szoku,
zdenerwowaniu.

Punkt 2 (głowa)

Spuszczając linię pionową od
punktu pierwszego trafimy na niego
na kości jarzmowej. Stosuje się go
przy dreszczach, zapaleniu zatok,
bólu zębów i głowy.

Punkt 3 (klatka piersiowa)

Jest wrażliwy na ucisk. Znajduje
się tuż pod obojczykiem, między
pierwszym a drugim żebrem. Stosuje
się go w zaburzeniach oskrzeli
i płuc; ułatwia oddychanie!
Punkt 4 (klatka piersiowa)
Jest wrażliwy na ucisk. Znaleźć
go można, idąc po linii pionowej od
brodawki piersiowej w górę (pomiędzy
trzecim i czwartym żebrem).
Stosuje się go w przypadku zaburzeń
pracy serca, przy krótkim oddechu,
aby polepszyć samopoczucie.

Punkt 5 (klatka piersiowa)

Znaleźć go można w delikatnym
miejscu pomiędzy obojczykiem, stawem barkowym i żebrami w szczelinie pachowej. Jeśli jest napięty lub
twardy, oznacza to silny rozstrój
nerwowy. Stosuje się go w chorobach
płuc, trudnościach oddechowych,
depresjach, apatii, a także
przy chronicznym kaszlu lub anginie.

Punkt 6 (obręcz barkowa)

Twardnieje w wyniku wewnętrznych
napięć, spowodowanych bodźcami
zewnętrznymi. Stosuje się
go przeciwko bólom głowy i gardła.

Uwaga! - Nie stosować u kobiet
ciężarnych.

Punkt 7 (plecy)

Znaleźć go można w odległości
4 palców (3 cuny) w bok i poniżej
wyrostka kolczystego 4 kręgu lędźwiowego
na kości miednicy. Stosuje
się go przy wszelkiego rodzaju
dolegliwościach lędźwiowych, jak
również przy zaburzeniach jelitowych
- zaparciach.

Punkt 8 (plecy) - wzmacniający całe ciało

Znaleźć go można na wysokości
2 i 3 kręgu lędźwiowego.

Punkt 9 (plecy) - wzmacniający całe ciało

Znaleźć go można pomiędzy
4 i 5 żebrem w połowie długości
łopatki i w połowie przestrzeni pomiędzy
brzegiem łopatki a kręgami.

Silne napięcie mięśni w tym rejonie
świadczy o problemach psychicznych
i emocjonalnych.

Punkt 10 (plecy) - wzmacnia odporność organizmu

Znaleźć go można we wgłębieniu
tuż nad łopatką od strony kręgosłupa.
Stosuje się go przy napięciach mięśni karku, ramion, wpływa na obniżenie ciśnienia. Często bywa
silnie napięty i wrażliwy na dotyk.

Stosując powyżej podane punkty,
musimy "wczuć się" w naszego pacjenta.

Zazwyczaj stosuje się 2,5-minutowy
nacisk na punkt codziennie
przez 21 dni, łącząc punkty odpornościowe
z punktami wynikowymi.

Masaż powierzchniowy
("Toi-Shen")

Jest najbardziej zbliżony do masażu
klasycznego (podobieństwo
zasad: kierunek masowania, ułożenia
pacjenta, powtarzalności i siły
nacisku). Stosuje się podstawowe
techniki, jak: głaskanie, rozcieranie,
ugniatanie, uderzanie. Zadaniem tego
masażu jest rozluźnienie całych
grup mięśniowych, lub na zasadzie
"echa", oddziaływanie na narządy
wewnętrzne, leżące pod opracowywanymi
grupami mięśniowymi.