administrator - 2008-04-13, 20:38 Temat postu: Metoda Kaltenborna Terapia Manualna Kaltenborna i Evjentha Metoda postępowania fizjoterapeutycznego opracowana przez dwóch norweskich fizjoterapeutów: Freddyego M. Kaltenborna oraz Olafa Evjentha. Przedstawili oni całościowy system badania i leczenia pacjentów z ortopedycznymi dysfunkcjami narządu ruchu zarejestrowany w urzędzie patentowym jako: OMT Kaltenborn – Evjenth Konzept ®. System ten został oparty na dorobku cenionych ortopedów Jamesa Cyriaxa i Jamesa Mennella oraz osteopaty Alana Stoddarda. Freddy M. Kaltenborn – twórca metody, czołowa postać w świecie w dziedzinie terapii manualnej – przez wiele lat prowadził nauczanie jako nauczyciel medycyny ortopedycznej, chiroterapii, osteopatii i ortopedycznej terapii manualnej. Jego książki stały się podręcznikami szkoleniowymi w wielu skandynawskich, zachodnioeuropejskich, australijskich oraz nowozelandzkich szkołach fizjoterapii. W języku polskim ukazały się dwa podręczniki: „Manualne mobilizacje stawów kończyn” oraz „Kręgosłup – badanie manualne i mobilizacja”. Freddy Kaltenborn precyzyjnie rozpracował sposób badania i leczenia stawów. Olaf Evjenth - współtwórca metody, również wieloletni nauczyciel ortopedycznej terapii manualnej – udoskonalił sposób badania i leczenia tkanek miękkich (okołostawowych). Jego książki: „Muscle Stretching in Manual Therapy Volume I (The Extremities) oraz Volume II (The Spinal Column) poświęcone są terapii mięśni. Koncepcja Kaltenborna i Evjentha przeznaczona jest dla dyplomowanych fizjoterapeutów. Nauka w tej dziedzinie odbywa się w ramach szkoleń podyplomowych według ściśle określonego programu przygotowanego przez zarząd metody Kaltenborn – Evjenth International. Szkolenia te wyposażają terapeutów w praktyczne umiejętności badania i leczenia manualnego kończyn, kręgosłupa i stawów skroniowo-żuchwowych. System OMT Kaltenborn – Evjenth Konzept ® trafił do Polski dzięki zaangażowaniu mgr Grzegorza Balika, który w 1992 roku uzyskał zgodę Freddyego Kaltenborna na zorganizowanie pierwszej grupy fizjoterapeutów mającej się szkolić w tej dziedzinie. Szkolenie odbyło się w latach 1993 – 1998, a poprowadził je międzynarodowy instruktor tej metody – Josef Heßlinger (Niemcy). W 1998 roku certyfikaty uzyskało pierwszych 13 osób. Obecnie we Wrocławiu, Konstancinie k. Warszawy i Katowicach szkolone są następne grupy fizjoterapeutów. Kursy ukończone w Polsce są honorowane w innych krajach świata. W kwietniu 2001 roku założyciel metody wraz z zarządem ustanowili dla Polski narodową reprezentację systemu OMT Kaltenborn – Evjenth Konzept ® . Odpowiedzialni za organizację oraz rozwój systemu w naszym kraju są: mgr Grzegorz Balik (Warszawa), mgr Henryk Barej (Sokołów Podlaski) i mgr Mirosław Dębski (Toruń). OCENA STANU OGÓLNEGO PACJENTA Terapeuta na podstawie zlecenia lekarskiego oraz szczegółowego badania wykonanego wg ściśle określonego schematu dokonuje oceny biomechanicznej oraz funkcjonalnej pacjenta. Ponieważ ortopedyczne dysfunkcje narządu ruchu będące wynikiem przeciążenia, urazów, mikrourazów bądź zapalenia często obejmują wiele różnych tkanek, to w pierwszym rzędzie należy przeprowadzić szczegółową analizę dolegliwości pacjenta (bólu). Dysfunkcja może dotyczyć stawu, nerwu lub mięśnia albo wszystkich tych tkanek jednocześnie. W tym celu aby nie przeoczyć podczas badania żadnej oceny, poleca się postępowanie według schematycznie ułożonej kolejności z wykorzystaniem wielu precyzyjnych, manualnych testów różnicowych. Wynik całego badania warunkuje podjęcie odpowiedniego leczenia. W zależności od rodzaju dysfunkcji stosuje się różne sposoby terapii. Inne techniki będą stosowane w przypadku leczenia nerwu, inne w przypadku leczenia mięśni, jeszcze inne w przypadku leczenia stawów. Jeżeli dysfunkcja somatyczna związana jest z występowaniem bólu to wykorzystuje się środki uśmierzające ból (II.A.). Jeśli w badaniu stwierdza się ograniczoną ruchomość stawu (hypomobilność), to należy zastosować środki zwiększające ruchomość (II.B.). Jeśli ruchomość jest za duża (hypermobilność) zastosowanie mają środki zmniejszające ruchomość (II.C.). Zasadniczo we wszystkich rodzajach technik unika się bólu. METODĄ KALTENBORNA LECZYMY: Schorzenia obwodowe: zespół sztywnej szyi, zamrożony bark, ból stawu ramieniowego, zespół mięśnia nadgrzebieniowego, zespół mięśni pochyłych i piersiowych tzw. "neuronaczyniowych usidlaczy", zespół łuku bolesnego oraz łuku bolesnego górnego, schorzenia łokcia i przedramienia (np"łokieć tenisisty", przykurcz Duputryena), nadgarstka i ręki, biodra i kolana (np. coxartroza, stany po złamaniach, zwichnięciach i skręceniach, mechanizm "zamknięcia kolana"), stawów skokowych i stopy, mobilizacje punktów spustowych mięśni: czworobocznego, dźwigacza łopatki, piersiowego mniejszego i większego, biodrowo - lędźwiowego, napinacza powięzi szerokiej, brzuchatego łydki, mięśni goleniowych i wiele innych. Schorzenia kręgosłupa: lumbago, dyskopatia, odcinka lędźwiowego, piersiowego i szyjnego, plecy okrągłe i plecy płaskie, hyperlordoza (rtg). Schorzenia klatki piersiowej oraz zaburzenia oddychania (żeber). Ruchy w stawie, takie jak ślizg czy toczenie, są konieczne do wykonania normalnego zakresu ruchu dwóch kości, ale nie mogą być wykonane świadomie przez pacjenta. Według Kaltenborna nie są w stanie przywrócić ich w trakcie choroby (np. barku) zwyczajne ćwiczenia prowadzone najczęściej w przychodniach (wiele osób przekonało się jak długo trwa leczenie tym sposobem), lecz mogą one być jedynie pasywnie odtworzone przez terapeutę. Zwykłe ćwiczenia mogą doprowadzić do kompresji powierzchni stawowych i ich uszkodzenia. Należy wiedzieć, iż ból kolana czy stopy jest najczęściej pierwszym objawem zaburzenia ruchu. Dla jego usunięcia terapeuta zajmuje się daną dysfunkcją stawową za pomocą mobilizacji lub mobilizacji z pchnięciem manipulacyjnym. Aplikowane są specjalne techniki nacelowane na zmniejszenie bólu lub zwiększenie ruchomości. Metoda jest niezwykle efektywna i ceniona przez pacjentów, którzy się jej poddali. |
||||||
